Lesbók Morgunblaðsins - 20.09.1953, Blaðsíða 15

LESBOK MORGUNBLAÐSINS
533
©Q=ptó=“;Q=tó=“JQ=><(?=^Cb»<(?='Q=tó=>;Q=*«3=''Q=tó=<Q=<(/=,:Cb=«3:=*:Q=<(F-c<l=<6:='CQ=<(p-CQr=<cP-cC=s>'.(p ©
f
&
orcýin min
Þú bjarta hlýja borgin mín
ég blcssa þína strönd,
scm heíur veitt mér vernd og skjól
og vaíið móöurhönd,
sen hcfur verið heimbyggð mín,
minn himinn draumablár. __
Og ástargjöfuin miðiai mér
um mörg og íögur ár.
Hve saelt er lifsins sigurbros,
cr sólin á þig skín
og fögur blómabreiðan öll
við brjóstin ungu þín.
Þig stækka sjónum stórleit tré
við strætin björt og hrein.
Hve sælt að heyra sumar hvert
þar söng frá skógargrein.
Scm rós við landsius Ijósa barni
þú ljómar borgin min.
Og allt, sem fegurst fær mig glatt
ég finn við brjóstin þín.
Við götu þína garða og tjörn,
við geisla merluð sund,
þinn yndisfaðmur mætir mér
í minninganna lund.
Ég fagna I minni frjálsu borg,
og finnst þar allt sé bezt,
þvi hef ég mína hjartans tryggð
við hennar auðnu fest.
í sólargleði, þraut og þrá
átt þú min óskalönd.
Ó, bjarta, fagra borgin mín
þig blessi drottins hönd.
KJARTAN OLAISSON
3
I
©Q=<CF*;Q=tó=<Q=tó=>;Q=<Cr=<Q=tó=»;Q=<C?=;C^Cr*;Q=tó=>;Q=tó
komast lífs af úr þessari hættuför.
Tók hann því til að rita erfðaskrá
sína, en var svo máttfarinn að hann
varð að liggja við það.
Hinn 10. desember sá hann sjón
er hleypti nýu f jöri í hann. Það var
hafskip á siglingu. Hann staulaðist
þá á fætur og gaf því merki, og
skipið breytti stefnu og kom til
hans. — Þetta var brezka skipið
„Arakaka“ og var á leið til Guineu.
Skipstjórinn hét A. J. Carter. Hann
kallaði til Bombard og spurði
hvort hann þyrfti á hjálp að halda.
„Segið mér hvar ég er staddur
og hvað klukkan er“, svaraði Bom-
bard. Hann hafði búizt við að
hann væri kominn á 59. gráðu vest-
uriengdar og honum brá því í brún
er hann frétti að hann væri á 49.
gr. 50 mín. v. L Það var sex hundr-
uð mílum lengra til lands en hann
hafði búizt við!
Þá brast hann hugrekki litla
stund og lét draga sig upp í skipið.
Skipstjóri bauðst til þess að flytja
hann til Guinea og fyrst í stað tók
Bombard því boði. En svo sá hann
sig um hönd. „Ég fór að hugsa um
að allt mitt erfiði væri þá orðið
til einkis og menn mundu aðeins
hæðast að mér fyrir ferðalagið,“
sagði hann síðar.
Hann skýrði skipstjóra frá því
að hann ætlaði að halda áfram.
Hann sendi skeyti til konu sinnar
um að sér liði vel. Svo fekk hann
máltíð, steikt egg, örlitla sneið af
kálfskjöti og lítinn grænmetisbila.
Á eftir drakk hann kaffi. Og svo
lét hann renna sér niður í „Hcrcti-
que“.
Þrettán dögum seinna bar flek-
ann að landi á Barbados. Tíu sein-
ustu dagana hafði Bombard þurft
að standa í austri, vegna þess að
fiskur hafði rekið beinugga í gegn
um flekann.
En lifandi var Bombard kominn
yfir Atlantshafið, og sigri hrósandi.
Hann hafði fært sönnur á kenning-
ar sínar: að hægt er að komast
yfir Atlantshafið á björgunarfleka,
sem er haglega gerður, og að menn
þurfa ekki að deya úr hungri og
þorsta þótt þeir hrekist á slíkum
íleka nestislausir vikum saman.
í§* ap
— Þú átt aldrei að dæma manninn
eftir fötunum, góða mín, sagði hann.
— Ég geri það ekki, sagði hún, ég
dæmi hann eftir fotum konunnar hans.
Rcklu frá mér illa anda,
ástarfaðir kær.
Lát ei fjanda fá mér granda,
íær mig þíuu lijarta nær.
ÞORBJÖRG ÁRNADOTTIR
frá Skútustöðum.