Lesbók Morgunblaðsins - 22.11.1953, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
693
til meðferðar og varð niðurstaðan
þessi:
„Hafa 12 dánumenn heima í
héraði svarið hann fremur sekan
en saklausan. En hann jafnlega
þverneitað, og að hann hafi hvorki
með vilja, vitorði né verkan galdra,
fordæðu né fjölkyngi framið um
sína lífsdaga.
Guðs lög eru athugandi allvíða
í heilagri ritningu svoddan efni
áhrærandi, svo sem í Exodi, Levit-
ici og Deuteronomi bókum. Þá er
og konunglegt lögmál ánefnandi
um fordæðuskap, fjölkyngi og
galdra — og eins og um Sigmund
höfum vér ei samvizku fullkomna
né lög fullkomlega til að dæma
Eyólíi lífsstraff — setjandi því
þetta mál fyrst til umboðsmanns
konungs, Jens Rodsteen, hvern vér
nú spyrjum til Bessastaða kominn
vera. Vilji hann ei svo náða að út
af landinu færist, er fullkomleg
ályktun lögþingsmanna að Eyólfi
refsist með 3 húðlátum öllum fast
og alvarlega álögðum á þessu
ári.“-----
Málið fór síðan til valdsmanns-
ins á Bessastöðum og segja annál-
ar að Eyólfur hafi verið hýddur
þar.
— ★ —
Lýkur þá að segja frá þessum
málum. Hér höfðu miklir atburðir
gerst á fáum árum í litlu sveitar-
íélagi. Undirrót allra þessara at-
burða var aðeins ein, hinn furðu-
legi og ókennilegi faraldur, sem
lagst hafði á fólkið og þjáð það
öll þessi ár. En hver var þessi far-
aldur? „Hysteri“, munu vísindin
segja. En það er engin skýring, því
að vísindin vaða í villu og svima
um hvað „hysteri“ er.
----
Bandaríkin eru 3.026.789 enskar fer-
mílur að flatarmáli, en þar af eru
votn 53.013 fermílur.
<*>5>®'e>&-8>C''«>&‘«>2>«>S>«>E>«>2>«>C-«>2>«>2>«>2>«>S>«>2>«>2>«>2>«>2>«>E'«>;
Vií e(Ji
nn
Við eldsins skin í arinkrók
ég einn og hijóður sit.
Skuggar leika um lol't og þil
og leggur fyrir vit
mildan eim þinn brennda björk,
sem bjóst í grænum skóg
og bærðist fyrir blíðum þcy
unz beitt þig öxin hjó.
Nú á mig horfir eldur þinn,
þú aldna tré úr skóg,
orkar heitt á huga minn
og hverfir minni ró.
Skuggaleik um loft og þil
ég lít með ugg í sál,
og augun stara óttafull
í eldsins rauða bál.
Eg sé þig fræ í fósturmold
eitt fölleitt mánakvöld,
er kviksett jarðar krýpur hold
og kuldinn gripur völd,
með ránshönd nístir blað og blóm
og bindur í sitt garn.
Þó þrymji skógur þungum róm
i þögn mátt sofa, barn.
9
Þú vext úr mold er vorið fer
með vinarhug um lönd.
Svefnþreytt barnið byltir sér
og bendir grænni hönd
ir.n í hljóðan liulduskóg
sem hervæðist á ný
og kastar af sér klakans ró.
Þann kvika vopnagný
má heyra rnilli fjöru og fjalls
á för í sumardýrð.
Þótt stutt sé milli feigðarfalls
og fremdar, aldrei snýrð
þú gamli skógur grafarslóð
þó gisti raunin hörð.
Og þó — í logans lýsiglóð
ég lít þitt barn, ó jörð.
Þú varðst svo blaðrikt bjarkartré
í brekku móti sól,
að fagurlim þitt friðarvé
bjó fugli, ást og skjól.
Hér ólzt upp mikill ungafans
sem ærslaðist og söng
og lék i greinum listadans
um ljósust sumarkvöld.
Og ungmey kom með kátan draum
um konungborinn son,
— en oft er veröld ill og naum
og upprætt margra von. —
En sveinn kom hér og sólin hné
og silfurmánans rönd
brosti við þér bjarkarhlc
með blóm og vinarhönd.
Og koss á vör og eldur ör
og orð svo fleyg og snjöll,
við stofn þinn hófu hættuför
á heimsins reginfjöll.
— Og kvaðst er hér eitt kvöld umj
haust,
er hvirflast laufin bleik.
Er þýtur skógur þungri raust
þá þrýtur glaðan leik. •
Þú cftir stendur áfram björk,
þær einu minjar sjást,
að hjarta er rist í bjarkarbörk
og biður þess að mást
og stafir tveggja. — Tregans raust
titrar um fornan skóg.
Það falla tré. Það fcr að haust,
það fennir köldum snjó.
ltjörkin cldist. Ungur sveinn
er orðinn hélugrár.
í hljóðri stofu unir cinn
við aldnar minjaskrár.
Nú starir hann í eldsins eim.
Hvort er það björkin sú?
Hvort ilmar hér frá eldi þeim
sú ást er veittir þú?
En hver er hann og liver er sú?
Slíkt kynna engar skrár.
En arinloginn byggir brú
til baka um horíin ár.
Hér brcnnur hjarta í börkinn rist
á björk. En hver það skar?
Það brennur hjarta, liorfið, misst
i'rá heimi þeim sem var.
BJÖRN DANÍELSSON