Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1953, Blaðsíða 6

716
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Laxveiðin er sem stendur arðbærasti atvinnuvegur í Alaska. Verðmæti hennar
er 6 sinnum meira en verðmæti allrar fiskframleiðslu íslendinga.
Hinn 15. sept. lagði ég af stað til Skagway til þess að safna fræi
til Lawing, en þar ætluðum við að af fjallaþin og contortafuru.
hittast allir þrír og halda þaðan
Frásögn Vilhjálms Sigtryggssonar
rif, sem mynduðust í ánum og
aðrar breytingar, sem urðu á far-
vegi ánna. Síðustu vikurnar áður
en laxveiðitíminn hófst var fylgst
með laxagöngum unp árnar.
Eg vann þarna til 31. ágúst. en
þá fór ég að undirbúa mig undir
væntanlega fræsöfnun.
Ég hafði fengið boð frá R. R.
Robinson í Anchorage. a N fræ væri
á hvítgreni skammt frá A^chornge.
Ferðin til Anchorage tók rúman
dag. Var ferðazt með flugvélum
aila leiðina, en komið var við í
Juneau og nokkrum öðrum stöðum
á leiðinni.
Þegar til Anchorage kom bitti ég
að máli R. R. Robinson og tók hann
mér mjög vel. Bauð hann mér að
búa í eldvarnarstöð skógstjórnar-
innar, sem er skammt utan við
borgina. Þar sagði hann að ég
mundi hitta mann, er héti Terrv
Fieldhouse, og mundi hann hjálpa
mér eftir þörfum.
Mjög lítið var um fræ í Anchor-
age þetta sumar, og eini staðurinn
þar sem hægt var að safna fræi
var við Rabbit Creek, um 25 km
frá borginni. Ég safnaði þarna
fræi af hvítgreni, hvítbirki, sitka-
reyni og sitkaerli. Á öðrum stað,
sem var um 50 km í norðaustur af
Anchorage náði ég í lítið eitt af
svartgrenifræi.
Einn daginn fórum við Terry
upp í Matanuskadal, sem er lítið
landbúnaðarhérað, og hið eina í
Alaska. Þar eru ræktaðar ýmsar
korntegundir, en helztu fram-
leiðsluvörurnar eru kjöt og mjólk.
í annað sinn var mér boðið í
ferðalag til Glenallen. Sá staður er
um 1000 m yfir sjó og fer frost
þar aldrei úr jörðu. Ég undraðist
mjög, hve trén gátu orðið stór á
þessum stað, en þau urðu allt að
15—20 m há og auk þess beinvax-
in. Þarna hyrjaði að snjóa fyrstu
dagana í september og var snjór-
inn orðinn nokkurra þuml. þykkur.
SKAGWAY
Það var bjart og fagurt veður,
er við lentum á flugvellinum í
Skagway. Er við stigum út úr flug-
vélinni tók á móti okkur Forrest
Bates og ritstjóri fréttablaðs Skag-
way, og vildi hann fá að vita hverj-
ir við værum og til hvers við
værum komnir.
Forrest Bates er tollþjónn hér í
Skagway. Aðaláhugamál hans er
ræktun barrviða á Islandi, og hef-
ir hann þegar sýnt, hvern hug
hann hefir á því, er hann í fyrra-
vetur sendi nokkur pund af fræi
fjallaþins og contortafuru til Skóg-
ræktar ríkisins. Forrest hefir mjög
gaman af tungumálum og lærði
hann ótrúlega fljótt mikið í ís-
lenzku. Heitasta ósk hans er að
komast til íslands og kynnast
landi og þjóð af eigin raun. Sagðist
hann ætla að fá sér hjól og svefn-
poka og hjóla um og taka myndir.
Fyrsta daginn, sem við vorum í
Skagway, ók Forrest okkur um bæ
inn og nágrennið. Skagway var
áður Indíánaborg og hét þá
Skagna, eða staður norðanvind-
anna, og er það réttnefni. Þegar
hvítir menn komu þangað breyttu
þeir nafninu í það sem nú er.
íbúatala Skagway er nú talin
750, en Forrest sagðist halda, að
hundarnir hefðu verið taldir með.
Nærri hver fjölskylda hefir hund
og sumar fleiri en einn, og er dekr-
að við þá eins og smábörn.
Vegakerfi Skagway og nágrenn-
is er aðeins um 20 km á lengd. Eina
ieiðin, sem hægt er að aka, er til
Dyea, en þangað eru 9 km. Um