Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1953, Qupperneq 13
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
723
„í miðjum garði er haugur Konfúsíusar og stendur hjá honum minnisvarði
„Hins aldna, háheilaga meistara“.“
myndatökumaður og rithöfundur
og ég. Ferðaðist ég með honum
bæði sem félagi og túlkur, til
ýmsra merkra staða í Kína. Að
afloknu ferðalagi til Kínamúrs
dvöldumst við nokkra daga í Pek-
ing.
Síðan 1897 hefur þessi járnbraut-
arlest annast að verulegu leyti
hina miklu flutninga milli Peking
og hafnarborgarinnar, Tientsin.
Peking er inni í landi, 180 km.
frá sjó. Tientsin er við ármynni
og er þar ágæt höfn. Nú rennur
áin skammt frá Peking. Hefur hún
því frá fornu fari verið aðalsam-
gönguæð milli höfuðborgar og
hafnarborgar. Flutningar hafa þó
alltaf verið miklir á landi, þrátt
fyrir afleita vegi.
Tientsin varð með tímanum
stærri en höfuðborgin sjálf, hafði
meiri hernaðarlega þýðingu og
varð snemma á öldum verzlunar-
miðstöð norðurhéraðanna.
Við höfðum þar skamma við-
dvöl. Ferð okkar var, að þessu
sinni, heitið til Landsins helga,
Shandung. Ætlun okkar var að
fara til Chufú, en þar er fæðingar-
og legstaður Konfúsíusar, og ganga
síðan á Taishan.
KEISARASKURÐUR
Lögð hefur verið járnbraut frá
Tientsin og suður til Taishan. Fyrr
á tímum og framundir aldamót,
var siglt þá leið eftir Keisara-
skurði. Liggur nú járnbrautin
meðfram honum á köflum.
Samgöngur hafa ávalt verið
miklum erfiðleikum bundnar í
Kína, einkum milli suður- og
norðurhluta landsins. Aðalsam-
gönguæðar voru frá ómunatíð
fljótin, en þau renna öll frá vestri
til austurs. Stórir djúnkar sigldu
að vísu með ströndum fram, sunn-
an frá Kanton og norður til Tient,-
sin. En það nægði ekki. Brýn þörf
var a góðum samgöngum við
rísræktarhéruðin í Mið- og Suður-
Kina, enda guldu þau keisaranum
skatt, einkum í rís. Er skipaferðir
stöðvuðust um stund með strönd-
um fram, sökum ófriðar eða ó-
veðra, vofði hungursneyð yfir
höfuðborginni sjálfri og nyrztu
héruðunum, þar sem engin rísrækt
er.
Með Keisaraskurði var ráðin bót
a þessu, að verulegu leyti. Byrjað
var á honum árið 486 f, Kr., en
síðast var hann endurbættur mik-
ið og lengdur á 13. öld, í stjórnar-
tið Mongóla.
Nú er þessa mikla mannvirkis
sjaldan minnst og það líklega fá-
um kunnugt hér, að til sé í Kína
2400 ára gamall skipaskurður, tí-
falt lengri en Súezskurður (en
hann er frá Miðjarðarhafi til
Rauöahafs, 168 km.) Keisaraskurö-