Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1953, Síða 22

732
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Forseti oHsherjarþings Sþ.
HÚN ER lítil og grönn og kven-
leg í allri framkomu. Konur dást
að því hvernig hún greiðir sér
og hve smekklega hún er klædd.
Karlmenn dást að henni fyrir það
að hun kann sig vel, hvað hún er
háttprúð en þó alvörugefin.
En það má ekki dæmá frú Pandit
eingöngu e'ftir útlitinu. Bros henn-
ar getur skyndilega breyzt í
þrumuveður. Hún er eins og eldi-
brandur ef henni sárnar. Og þá
er hún ekki myrk í máli og lætur
sig þá engu skifta hver í hlut á.
Frú Pandit er merkileg kona.
Hún hefir aldrei komið í háskóla,
en það er eins og doctorar verði
smámenni í samanburði við hana.
Og hún lætur ekki hlut sinn fyrir
neinum. En þótt hún sé vígreif í
stjórnmálum, þá er hún blíð og
elskuleg sem móðir og amma. Hún
á þrjár dætur. Þær eru allar giftar,
en þær tilbiðja hana.
Faðir hennar var lögfræðingur.
Frú Pandit
Hann hafði mikið dálæti á Bret-
um og hann sendi Nehru bróður
hennar til náms í Harrow. En hún
var látin stunda nám hjá einka-
kennurum í Englandi, Sviss og Ind-
landi. Hún talar ensku reiprenn-
andi, svo vart má heyra að hún
sé annarar þjóðar. Og hún er jafn
Hólum, en Björn biskupstign og
von um þann biskupsstólinn, er
fyr losnaði. Einar biskup hafði
þær fréttir að færa, að sakamað-
urinn Klemens Bjarnason hefði
andast í Kaupmannahöfn þá um
veturinn. Kvaðst biskup hafa verið
við banabeð hans og veitt honum
aílausn og heilagt sakramenti og
hefði hann fengið kristilegt andlát.
— ★ —
Það er af Rögnvaldi sýslumanni
að segja, að ekki kom hann með
fleiri galdramál til Alþingis. Árið
1699 fékk hann sér lögsagnara,
Jón Sigurðsson, og lét sýslumanns-
embættið í Strandasýslu í hendur
hans seinna á því ári.
Rögnvaldi hafði farizt svo rögg-
samlega rannsókn á máli Klemens
í héraði, að Alþingi var ekki í
neinum vafa um að maðurinn væri
dauða sekur. Mundi hann eflaust
hafa verið brendur þá á þinginu, ef
Heidemanns hefði ekki notið við.
Er mál þetta því merkilegt vegna
þess að með því hættu galdra-
brennurnar. Hafði þá 21 maður
verið brendur á 30 ára tímabili.
Að vísu komu galdramál enn til
Alþingis um nokkurra ára skeið,
en þeim var æ minni gauirtur gef-
inn eftir þetta. Og árið 1719 var svo
komið, að alþingismenn ávítuðu
sýslumann nokkurn fyrir það, að
vísa jafn fáfengilegu máli sem
galdramáli til Alþingis.
Á. Ó.
vel að sér í Urdu, Hindustani og
bókmálinu Hindi.
Þegar hún var 21 árs giftist hún
Ranjit Pandit. Hann var lögfræð-
ingur eins og faðir hennar. En
hann var andvígur Bretum og
vildi fullt sjálfstæði Indlands. Hún
fylgdi honum fast að málum.
Vegna skoðana sinna var hann
hnepptur í fangelsi, en þá tók hún
upp baráttuna ásamt bróður sín-
um af jafn brennandi áhuga og
þeir. Þrisvar sinnum var hún sett
í fangelsi fyrir það að taka þátt
í hinni „óvirku upreisn“ Mahatma
Ghandi. Hún kom úr fangelsinu
hálfu einbeittari en áður.
Hún hefir ekki erft þessa með-
ferð á sér. Henni er ekki illa við
Breta. „Ég viðurkenni alls ekki
að deilumál þurfi að standa óend-
anlega“, segir hún. Og þegar hún
kom á fyrsta alþjóðaþing Samein-
uðu þjóðanna í New York 1950, þá
var Herbert McNeill einhver fyrsti
maðurinn, sem hún hitti þar. Öll-
um til mikillar undrunar faðmaði
hún hann að sér og sagði: „Við
erum vinir“. Og á sama hátt hefir
hún komið fram við Mr. Eden.
En hún fer alltaf sinna ferða, eða
Indlands, eins og hún lítur á af-
stöðu þess. Einu sinni hélt hún
þrumandi ræðu gegn yfirdrottnun
og nýlendupólitík. Þá glotti Vis-
hinsky ánægjulega í skeggið. En
það fláttskaparbros fór fljótlega
af honum þegar hún hélt aðra
þrumandi ræðu gegn heimsveldis-
stefnu Rússa og kallaði þá „friðar-
spilla“ í heiminum, blátt áfram og
hiklaust.
Frú Pandit hefir tekið þátt i
störfum Sameinuðu þjóðanna frá
upphafi. Hún sat fyrsta fundinn í
San Francisco, að vísu sem áheyrn-
arfulltrúi. Þar átti hún tal við
marga og þar krafðisthúnfrelsistil
handa Indlandi og nýlendum. En
síðan hefir hún verið aðalfulltrúi
Indlands á fimm þingum. Tvisvar