Lesbók Morgunblaðsins - 06.12.1953, Blaðsíða 19

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
753
Alþýðuskáldið
að lokum getað fengið þá til þess
að flytja sig á annan stað. Þá voru
allir ánægðir. Særingamaður helt
áliti sínu meðal þorpsbúa og við
gátum rutt skógarþykknið.
En þegar svo skógarþykknið var
burtu og mönnum var óhætt að
setjast þarna að, þá kom annað
vandamál að skipuleggja hina nýu
byggð, fá þangað vatnsveitu með
heilnæmu vatni og leggja skolp-
ræsi, svo að ekki sækti allt í sama
horfið aftur. Þar hefur nú verið
byggð borg, sem heitir Takalafiya,
Iíf“. En þar er þó ekki um heilbrigt
líf“. En það er þó ekki um heilbrigt
líf að ræða fyr en flugunum hefur
verið útrýmt á stærra svæði. Reynt
hefur verið að gera nautgripi ó-
næma fyrir svefnsýkinni með því
að dæla í þá „antricyde“, en það
dugir ekki nema snöggvast. En bú-
stofni Svertingja stafar nú mest
hætta af skógardýrum. Þau eru að
vísu flest ónæm orðin fyrir svefn-
sýkinni, en þau eru smitberar. Og
um leið og fluga hefur stungið þau,
þá er hún orðin hættuleg öðrum
skepnum. Sumir hafa þess vegna
stungið upp á því að útrýma skóg-
ardýrunum, en þá ætla aðrir að
verða vitlausir, svo sem veiðimenn
og náttúrufræðingar. „En þegar á
allt er litið,“ sagði dr. Nash, „þá
ber fyrst og fremst að hugsa um
hag mannanna".
(Úr ferðasögu eftir
frú Elsie May Bell Grosvenor).
Töframaðurinn ávarpaði áhorfendur:
— Herrar minir og frúr, nú ætla ég
að ofbjóða yður með því að eta kol,
steina og nagla og síðan ætla ég að
gleypa sverð. Á eftir verður svo gengið
með hatt á meðal yðar að safna nokkr-
um aurum, svo að ég geti fengið eitt-
hvað að borða.
Þá gall einhver við: — Ha, heldurðu
að þú sért svangur eftir að hafa látið
allt þetta ofan í þig!
Magnús
í JANÚARMÁNUÐI árið 1920 dó
á Stokkseyri aldraður maður,
Magnús Teitsson að nafni. Hann
var ættaður af Eyrum og mun hafa
átt þar heima alla sína ævi. Aðal-
atvinna hans framan af ævi voru
sjóróðrar á vetrum og kaupavinna
á sumrum. Stundum var hann líka
háseti á þilskipum við Faxaflóa, er
sá útvegur tók að færast í aukana.
Magnús heitinn var vel verki far-
inn og hinn hagasti, að hvaða verki
sem hann gekk. Kunnastur er hann
samt fyrir hinar smellnu vísur, er
hann hafði jafnan á hraðbergi, því
að hann var prýðilega hagmæltur
og oft ótrúlega fljótur að koma
saman vísu.
Eitt sinn kom Magnús, ásamt
fleirum inn í „Ingólfsbúð“ í mikl-
um harðindum veturinn 1917—18,
ásamt Hannesi á Sæbóli. Komu þá
plötur úr bakaríinu inn í búðina
með vínarbrauðum á, sem voru
ekki nema þunn hismi. Hannes
spyr, hví vínarbrauðin séu svona,
Magnús svarar:
Gerið skemmdi gaddurinn,
glerharðindi vóru.
Hörmung var það, Hannes minn,
hvernig brauðin fóru.
Stundum sagði Magnús líka frétt-
ir í vísum, svo sem lát nágranna
sinna. Vísur þessar urðu þá jafn-
framt nokkurs konar eftirmæli eft-
ir hinn látna, og þá ekki alltaf sem
virðulegust.
Hér eru nokkur sýnishorn:
Elín á Mýrum, austarlega í Flóa,
var efnuð merkiskona á sinni tíð.
Eitt sinn, er Magnús var spurður
Teitsson
frétta, sagði hann lát hennar á
þessa leið:
Ella á Mýrum er nú dauð,
önd og fjöri rúin.
Heimurinn gleypir hennar auð,
hún var efnum búin.
Sumarið 1916 dó gömul kona á
bænum Skipum austan Stokkseyr-
ar. Daginn sem hún var jörðuð,
voru Stokkseyringar að skipa upp
salti; var það tekið úr bátum og
látið upp í stóra vagna, er gengu
á járnbrautarteinum eftir bryggj-
unni. Sex menn drógu hvern vagn.
Einn vagninn drógu, ásamt fleir-
um, þeir Magnús Teitsson og
hringjarinn við Stokkseyrarkirkju,
er Gamalíel hét. Hann var val-
menni, en langur og hlykkjóttur í
vexti. Allt í einu kemur forsöngv-
arinn hlaupandi ofan á bryggju-
sporðinn, og kallar: „Gamalíel!
Komdu að hringja við jarðarför-
ina“! Gamalíel hljóp þá frá vagn-
inum og Magnús kveður samstund-
is á eftir honum:
Einum færra í okkar hóp,
ekki er lengi að muna,
Gamalíel hokinn hljóp
að hringja á kerlinguna.
Þetta voru einu eftirmælin, sem
þessi blessuð gamla kona fekk, að
því er bezt er vitað.
Að Gerðum á Stokkseyri bjuggu
fyrrum efnuð hjón, er Páll og Þor-
björg hétu. Þau voru vönduð í við-
skiptum, en æðiforn í skapi, vörðu
sitt og létu lítt troða sér um tær,
til dæmis leyfðu þau ekki börnum
nágranna sinna að leika sér nálægt