Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1955, Blaðsíða 11

LESBÖK MORGUNBLAÐ SINS
f
55
Jafn einkennilegt umhverfi og er
í hofaborginni á Vúdangshan,
gleymist manni ekki. Mér er dag-
urinn sem við dvöldum þar jafn
minnisstæður og dagurinn í gær.
Pílagrímar koma viðstöðulaust,
karlar og konur, ferðlúið fólk langt
að komið, flest afar fátæklegt til
fara með ótrúlega lítinn farangur.
Aðalhofið er fastur viðkomustað-
ur pílagríma. Þaðan dreifast þeir
til hinna margvíslegu hofa og helgi
-staða, allt eftir trú og andlegum
og tímanlegum þörfum hvers ein-
staks. Hér eru alls konar guðir, sem
úr þeim geta bætt, fáist þeir aðeins
til þess, eins konar sérfræðingar
hver á sínu sviði.
Þó að prestar séu um fimm
hundruð á Vúdangshan, prédikar
enginn né kennir. f hofunum er ys
og þys svo að varla heyrist uml
presta, er þeir þylja bænir á óskilj-
anlegu máli og færa guðunum
fórnir fólksins, — eða stinga þeim
í eigin vasa.
Trúarbragðablöndun er hér, eins
og annars staðar í Kína, og margir
sértrúarflokkar. Hofin hafa átt
miklar jarðeignir, en aðaltekjulind
þeirra hafa pílagrímar verið síð-
ustu árin.
Guðsdýrkun heiðinna manna
kostar mikið fé. Það kostar vitan-
Þreyttur
pilagrimur
matast.
Hér eru hrísgrjón
mannsins megin.
lega eitthvað að fá vegabréf til
Elífðarlandsins, með hinum stóra
stimpli Dsú-she sjálfs. Því er hald-
ið að mönnum. Sumir fá jafnvel
tvö. Má þá leggja annað á botn lík-
kistunnar en hitt í hendur líksins,
þegar þar að kemur.
Og það kostar töluvert að draga
númer og fá út á það spá fyrir heilt
ár, prentaða á smáblað. Enda er
nokkurs virði að vita fyrirfram
hvað fram við mann kemur næstu
tólf mánuði. Lengra fram í tímann
nær spáin ekki. Til þess er nefni-
lega ætlazt að pílagrímum finnist
þeir þurfi nauðsynlega að koma
hingað aftur næsta ár. Vegna and-
legrar og líkamlegrar heilbrigði
verði ekki hjá því komizt.
Fágæt lyfjagrös vaxa í hlíðum
Vúdangshans. Seidd og mögnuð í
návist guðanna, verða þau gædd
þeim undra lækningamætti, að þau
eru mjög eftirsótt, hvað sem verði
líður.
Óvenjulega sviphýr goð sitja á
stöllum í stórum helli. Mannháar
járngrindur eru fyrir hellismunn-
anum, sem er mjög víður. Litlar
bjöllur hanga á mjóum þráðum hér
og þar niður úr hvolfþaki hellis-
ins. Pílagrímar grýta peningum inn
um járngrindurnar, í von um að
hitta einhverja bjölluna. Tækist
það lét ómurinn svo vel í eyrum
guðanna, að slíkt létu þeir ekki
ólaunað. Þá mátti ganga að því
vísu, að mikið happ biði manns í
náinni framtíð, — líkt og heitið er
í keðjubréfum, sem manni berast
stundum frá auðtrúa fólki hér á
landi. — Talsverð peningahrúga er
á hellisgólfinu, enda mjög erfitt
að hitta bjöllu.
Hofklukka
og sakamannasteinn
l/'ÚDANGSHAN á það sammerkt
* við aðra helgistaði í Kína, að
þar ber flest vott um forna frægð
og mikla hrörnun.
Ný mannvirki eru þar engin. Af
átta „gung“ eða hofgörðum, sem
voru þar í upphafi, eru nú aðeins
tveir eftir, sem er haldið sæmilega
við. Hvað eftir annað hafa ræningj-
ar og agalausir herir látið greipar
sópa um hvern kofa á fjallinu og
haft margt verðmæti með sér, úr
klaustrum og hofum, og þeim ekki
verið bætt það aftur. — Á tímum
keisaranna, eða fram til ársins 1911,
gat slíkt ekki komið fyrir. Setulið
gætti þá vegarins til Vúdangshan.
Úti á bersvæði stendur ein feg-
ursta og mesta hofklukka, sem ég
hef séð. — Kirkjuklukkur okkar

\ •
Ógnþrungin ásýnd Dsú-she