Lesbók Morgunblaðsins - 20.03.1955, Blaðsíða 11

þangað. Tíbetbúar reyndust þeim
vel og léðu þeim fylgdarmenn, en
þrjá mánuði voru þeir á leiðinni
yfir landið.
Að lokum komust beir til Ka<?b-
mir oeí bá yo^i beir óhult.ir. En bafS
er rmsta fnrfSuleít afi nokkur mað-
lir cV’Uöi Vnimct alia Vioqqa lönrfn
]pið. Fo bocair fáu áft'l Iim eárt
að binda. bví að allir hö^’i beir
miacf yirii og fraoudur, feður ng
mæður, komir pða böm. Svo feon-
ir voru heir bó. að allqr raimtr
vom glevmdar um leið n« Vptr
máttu aftur um frjálst höfuð
striúka.
En fvrir Kasbmirbúa var bað
allmikið vandamál að fá bessa
gesti. Hirðingiunum bar bótti betta
vond sending að fá kpnriinauta um
sín eigin beitilönd. En bá hlunu
Tvrkir drennilega undir bap«a
með flóttamönnunum. Þeir buðu
þeim að koma til Anatolíu og setj-
ast þar að. Þar eru miklar gresjur
og hásléttur, þar sem Kazakkar
mega reika um með hjarðir sínar.
Og svo eru þeir betur komnir þar
en annars staðar, því að mál þeirra
er svo líkt tyrknesku, að hvorir
geta skilið aðra.
Fyrsti hópurinn fór til Anatolíu
rétt fyrir áramótin 1952—53. En
Kali Beg og fylgdarlið hans fór
þangað í sumar sem leið. Það voru
aðeins 345 sálir sem fluttust til
Tyrklands, og þetta var allt sem
eftir var af þeim þúsundum manna,
sem flúið höfðu frá Sinkiang til að
bjarga frelsi sínu.
v.—wwwziz
Kvaentur hermaður var fyrir rétti.
— Þér báðuð um frí til bess að geta
verið við jarðarför tengdamóður yðar,
sagði herforinginn, en nú er mér sagt
að hún sé á lífi og ekkert að henni.
Hvað hafið þér til málsbóta?
— Afsakið, en ég sagði ekki neitt
um heilsufar tengdamóður minnar. Ég
sagði aðeins að mig langaði til þess
að vera við útför hennar.
Hann var sýknaður.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
M A Ð U R er nefndur Mr. Stolov
og er frá New York. Hann er ein-
hver nafnkunnasti frímerkjakaup-
maður í heimi, og á meðal annars
fágætasta og dýrasta frímerki, sem
til er, 1 cents frímerki frá brezku
Guayena.
Til þessa manns kom árið 1951
indonesiskur maður, sem dr. Karl
Nikijuluw heitir og kvaðst vera
umboðsmaður fyrir ríkið Maluku
Selatan, sem nú væri að slíta sig
úr tengslum við indonesiska ríkið
og ætlaði að gerast frjálst lýðveldi.
Þetta nýa lýðveldi átti að ná yfir
eyarnar Ambon, Buru og Caram,
sem jafnan hafa gengið undir nafn-
inu Syðri Molukkaeyar. „Margs
þarf búið við“, og meðal annars
þyrfti nú ríki þetta að gefa út sín
eigin frímerki og spurði sendimað-
ur hvort Mr. Stolow vildi ekki taka
að sér að sjá um útgáfu þeirra. Mr.
Stolow var til í það og samdi þegar
við ríkisprentsmiðjuna í Vínar-
uoar
borg um að prenta 57 milljónir
frímerkja af ýmsum tegundum, þar
á meðal þeim tegundum, er sjást
hér á myndinni.
Á þessu var aðeins sá galli, að
lýðveldið Maluku Selatan er ekki
til. Stjórnin í Austurríki varð grðm
þegar hún frétti þetta og álasaði
forstjóra prentsmiðjunnar, Hofrat
dr. Reiter, fyrir það að hafa ekki
kynnt sér áður en hann lét prenta
frímerkin, hvort nokkurt ríki væri
til með þessu nafni. En dr. Reiter
segir að slíkt komi sér ekki við,
hann reki ríkisprentsmiðjuna sem
gróðafyrirtæki, og það hefði alls
ekki verið forsvaranlegt af sér að
hafna svo mikilli upphæð, sem
boðin var fyrir prentun frímerkj-
anna.
Alþjóðapóstmálastofan hefir til-
kynnt, að frímerki þessi megi ekki
nota á bréf, og alþjóðasamband frí-
merkjasafnara hefir ekki viljað við-
urkenna þau og þeirra er ekki get-
Frímerkjahneiks I i

Sýnishorn af hinum ógildu frímerkjum