Lesbók Morgunblaðsins - 20.11.1955, Blaðsíða 10

654
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Drykkfelldasfa þjóðin
(^EINT á árinu 1954 lagði Pierre
Mendés-France forsætisráð-
herra fram frumvarp sitt um
áfengisneyzlu, og í greinargerð
með því frumvarpi er komizt svo
að orði að áfengið sé „þyngsta böl
frönsku þjóðarinnar". Það var því
hann sem opnaði augu alheims fyr-
ir ofdrykkju Frakka, en þetta varð
honum meðal annars að falli.
Margir sem til Frakklands hafa
farið, segjast aldrei hafa séð þar
drukkinn mann, og furða sig á því.
Og það er satt, að Frakkar drekka
sig sjaldan dauðadrukkna. En þeir
eru heldur aldrei algáðir. Rann-
sóknir á blóði hafa svnt. að svo
mikið áfengismagn er í því að það
mundi annars staðar talið fullgild
sönnun fyrir ölvun, enda þótt
framandi menn sjái ekki á viðkom-
anda. Þess vegna segjast ferða-
menn aldrei sjá drukkinn Frakka.
Með samanburði á áfengisneyzlu
annarra þjóða, sem finnst þó nóg
um drykkjuskapinn hjá sér, er
ástandið stórum verra í Frakklandi.
En ekki koma öll kurl til grafar í
inum opinberu skýrslum. Hver
maður í vínhéruðunum hefur leyfi
til þess að brugga og selja áfengi
tolllaust, og frá þeim koma mill-
jónir lítra á ári af vínum og sterk-
um drykkjum, sem ekki er talið
með í opinberum skýrslum.
Það er mjög auðvelt að ná sér í
áfengi í Frakklandi, því að þar er
ein drvkkjukrá fyrir hverja 144
íbúa landsins. (í Bandaríkjunum er
ein drvkkjukrá fvrir hverja 1000).
Tíundi hlutinn af meðaltekjum
hverrar fjölskvldu í Frakklandi
gergur þá einnig til vínkaupa.
Stjórnin hefur ekki mikinn hag
af þessari miklu vínneyzlu. Hún
fær 54000 milljónir franka í skatt
F#: . ittWniii- ijfÉMriifáHiftfciA' niii& i
af. áfengi, en hún verður að greiða
152.000 milljónir franka í þau
skakkaföll, sem af áfenginu leiða,
svo sem til dómstóla, sjúlcrahúsa,
yfirgei'inna barna, í slysahætur, til
framfærslu þurfamenna o. s. frv.
En hér má svo bæta við kostnaði
við lögreglu, tjóni af bifreiðaslys-
um (fjórða hvert bílslys er ölvun
að kenna). Enn fremur má telja
kostnað vegna ungra afbrotamanna
og annarra fanga, sem hafa unnið
glæpi í ölæði.
Þegar frumvnnjaið var rætt í
þinginu, vor alls þessa getið og svo
var bætt við: ..Þáð.er engin leið til
þess að gi/.ka á hve mörgum tug-
þúsundum milljóna franska þjóðin
tapar á hverju ári vegna þess
vinnutjóns, sem leiðir af áfengis-
neyzlu.“
Það er talið alveg sjálfsagt í
Frakklandi að menn hafi áfengi
með sér á vinnustað. Enginn
vinnuveitandi hefur neitt á móti
því. Franski verkamaðurinn hefur
áfengisflösku í nestisböggli sínum,
alveg eins og verkamenn í öðrum
löndum hafa með sér kaffi. Verka-
menn eru síölvaðir við vinnu sína,
en það lætur að líkum að þeir
muni þá ekki afkasta því, sem þeir
gæti annars.
Þrátt fyrir opinberar skýrslur og
umræður um áfengismálin á þingi,
vildi meirihluti Frakka alls ekki
kannast við það að áfengismálið
væri neitt vandamál þar í landi.
Þeir neituðu því að vín hefði skað-
leg áhrif á heilsu manna og fundu
aðrar skýringar á „lifrarveiki
sinni“. Langflestir drekka þrúgu-
vín og þeir halda því blákalt fram
að það „geti aldrei skemmt neinn
mann.“
Samkvæmt opinberum skýrslum
hafa 65% af drykkjusjúklingum í
landinu veikzt af ofnautn þrúgu-
vína. En þessu er ekki trúað. Menn
trúa heldur áróðri vínsalanna, sem
segja að ein flaska af víni jafn-