Lesbók Morgunblaðsins - 20.11.1955, Blaðsíða 16

IÆSBÓK MORGUNBLAÐSINS
[ (560
BRIDGE
r
r
r
r
A D 5 4 2
V Á 10
♦ —
* Á K G 1
9 7 G
A 10 8 7 6
¥ —
♦ K D G 10
X 8 2
N
V A
S
7 5
A Á G 9 3
¥ K G 8 7
4 3
♦ Á 3
* 4
A K
¥ D 9 6 5 2
♦ 8 6 4 2
* D 5 3
Spil þetta knm fvrir í heimsmeistara-
keppni ok áttust við Fn«lendingar 05
Ameríkumenn. N gaf n» savðí 3 tigla
á báðum borðum, en m^num lauk svo
á báðum borðum að V saeði lauf.
Á báðum borðum kom út T K, en
spilamennskan varð ólík.
Bandaríkiamaðurinn tók slaginn með
T Á. Svo sló hann út trompi og „svín-
aði“ og fyrir það náðí hann drottn-
ingunni. Eftir það var auðvelt að
vinna spilið.
Englendingurinn fór öðru v>si að. —
Hann gaf T K en dran m»ð trompi á
hendi. Svo sló hann út L Á og LK.
en náði ekki L D. Þá sló hann út H Á
og sá nú nokkurn veginn hvprnií spil-
in lágu. Þá kom H 10 og var dreDÍn
með H K í borði. Svo kom H G og S
nevddist til að drepa með H D, en
hún var drenin með trompi. Nú kemur
spilarinn S inn á LD, en hann verður
að spila annaðhvort hiarta eða tígli.
Hann kaus að SDÍla tigli og slagurinn
var tekinn með ás í borði. Þá kemur
H 8 og S verður að drepa með H 9,
en hún er drepin með trompi. V hafði
áður fleygt af sér snaða í tígulinn og
nú slær hann út spaða undir ásinn, og
á nú alla slavina, þarf ekki einu sinni
að nota spaðann, því að spaðarnir á
hendi geta farið í hjarta.
-----
H.TÓNUM LÝST
Hljóða-Bjarni flæktist víða um land
og kom því víða. Þótti hann sjaldan
góður gestur, enda launaði hann oft-
VARÐSKIPIÐ ÞÓR — Mynd þessi var tekin þegar fyrsti snjórinn hafði fallið
á Esjuna, og vildi þá svo til að varðskipið Þór var statt í Reykjavíkurhöfn.
En varðskipin liggja sjaldan í höfn. Þau eru alltaf á sveimi meðfram strönd-
um landsins til þess að verja ina nýu landhelgi fyrir auknum ágangi er-
lendra veiðiskipa. Munu fæstir gera sér fulla grein fvrir því hvað vér eigum
þessum litlu varðskipum mikið að þakka og hvern hlut þau eiga í þvi, ef
in aukna landhelgi verður viðurkennd. (Ljósm. Ól. K. M.)
ast greiða með því að tala illa um
þá, er skutu skjólshúsi yfir hann.
Þetta er haft eftir honum: „Eg kom á
bæ, þar hefi eg séð mestan hjónamun:
Konan var sem grængolandi norðan-
sjór, en bóndinn sem dauðs manns
skuggi á uglu. — Eg kom á bæ. Þar
var bóndinn eineygur, en það eina
auga var honum svo gott sem önnur
þrjú, og hann hefði haft eitt í hnakka.
En konan var eins og þristrend þjöl,
þú skilur það kunningi, hvernig sem
þjölin er lögð snýr ætíð upp ein röðin.
— Á einn bæ kom eg á Árskógsströnd
og fann bóndann. Hann var sem þoka
yfir feni, en út úr honum stóðu 18
þúsund gaddar. Hún nísti tönnum sem
sauður, kominn að bana, fallinn í
pytt.“ (Sig. próf. Gunnarsson, Hall-
ormsstað).
GALTARÁ
Það hafði orðið, þá Nikulás lögréttu-
maður frá Múla á Skálmarnesi Finns-
son, var kominn að Gufudal og nokk-
uð við öl, að Jón varalögmaður Ólafs-
son var þar gestkominn hjá Árna
presti Ólafssyni bróður sínum. Fóru
þeir bræður með Nikulás út í kirkju
og ertu hann mjög í orðum. En sökum
þess, að Nikulás var svakafenginn við
öl, þá skammyrti hann þá báða mjög.
Vitnuðu þeir þá, er þeir höfðu menn
til þess sett í kirkjuloftinu, er allt
heyrðu glögglega, hvað þeir mæltu.
Hótuðu þeir síðan Nikulási lögsókn og
kom svo, að hann sá sitt óvænna og
lét úti við þá jörðina Galtará, 12
hundruð að dýrleika. — Það var
nokkru seinna, að þeir voru við sam-
kvæmi Jón prestur Ólafsson i Trölla-
tungu og Árni prestur í Gufudal. Varð
Árna presti illt af öli og spjó. Þá mælti
Jón prestur: „Geturðu ekki selt upp
Galtaránni, maður guðs!“ (Stranda-
manna saga).
Akvæðavísa
Gísli Engilbertsson verslunarstjóri
var allvel hagmæltur maður, en mun
lítið hafa fengizt við Ijóðagerð fyr en
á elliárum sínum. Gísli fékkst mikið
við útveg. Einhverju sinni var veiðar-
færum stolið úr kró hans. Þá festi hann
þessa vísu á króargaflinn:
Skilir þú ei vamma vin
veiðarfæri mínu,
niður muntu í náhvals gin,
nær þá kölski sínu.
Brá svo við, að veiðarfærin voru
aftur komin á sinn stað daginn eftir.
(Sagnir úr Vestmanneyum).