Lesbók Morgunblaðsins - 08.04.1956, Blaðsíða 11

C LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
tegundir fiska í sjónurn. Að meðal-
tali veiða eyarskeggjar um 15.000
smálestir á ári, og er þá talinn
allur fiskur, allt frá sardínum upp
í bóníta. Þarna veiðast inir stærstu
humrar, sem þekkjast.
Stærri bátar með hrevfli. ætlaðir
til fiskvelða á djúpmiðum, lágu
þarna við hafnarbakkann og voru
að taka á móti ísi. því að þeir eru
stundum marga daga í hverri veiði-
ferð. Eyarskeggjar verða að leggja
allt kapp á fiskveiðarnar, því að
fiskur er þeirra eina útflutnings-
vara, og er seldur til Formósu. Á
eyunum eru engin hlunnindi og
menn verða að flytja allt inn, timb-
ur, kol, olíu, fatnað, ávexti og
kornmat. Bandaríkin hafa hjálpað
þeim til þess að koma sér upp ís-
húsum, svo að aflinn skemmist
ekki. Talið er að annar hver maður
á eyunum stundi fiskveiðar.
Þegar bétar koma í höfn, taka
fiskkaupmenn við aflanum og vega
hann, en fiskimenn gæta þess vand-
lega að þeir sé ekki sviknir á vigt-
inni. Svo leggja bátarnir þegar á
stað í róður, og klukkan 9 um
morguninn höfðu þeir allir látið úr
höfn aftur.
4 4 4
CHILUNG heitir nyrzti oddinn á
Formósu, og er talinn votviðrasam-
asti staður á jarðríki. En þótt ekki
sé langt í milli, þá er svo þurrviðra-
samt á Fiskimannaeyum að þar er
sífelldur vatnsskortur. Þar er
hvergi rennandi vatn, heldur fá
menn vatn úr brunnum, og frá
morgni til kvölds er fólkið að bera
vatn í fötum, til þess að vökva
garða sína. Af þessum vatnsskorti
leiðir, að þar er sjaldan nema ein
uppskera á ári. Og þótt þeir hafi
nóg vatn, þá mundu sífelldir storm-
ar hamla uppskeru. Talið er að þar
sé stormur 200 daga á ári, og vind-
urinn ber með sér avo mikið salt,
að hvergi þrífst nedtt á bersvæði.
Tré þrífast þar ekM nema i skjóli
’ 207
og ef stormarnir ná þeim, tæta þeir
af þeim limið og gera þau kræklótt
og vansköpuð. Og svo koma þarna
oft fárlegir fellibyljir.
„Hvernig stendur á því að þið
skuluð haldast hér við?“ spurðum
við eyarskeggja.
„Það er vegna þess að forfeður
okkar bjuggu hér á undan okkur,“
var svaríð.
4 4 4-
EF kommúnistar í Kína ætla að
gera innrás á Formósu, þá verða
þeir að ná Fiskimannaevum fyrst.
Kínverjar náðu Fiskimannaevum
fyrst á vald sitt á 6. öld, og þær
voru taldar með kínverska ríkinu
fram til 1300. Hollendingar höfðu
þær á sínu valdi um nokkurt skeið
eftir það.
Koxinga náði Fiskimannaeyum á
sitt vald, og eftir það náði hann
Formósu 1660. Þarna hafði hann
bækistöðvar sínar til árása á
Manchu-stjórnina í Kína. Hann
hét réttu nafni Cheng Chen Kung
og er enn talin þjóðhetia á For-
mósu, í Kína og Japan. Faðir hans
var kínverskur, en móðir japönsk.
Japanar náðu Fiskimannaeyum í
stríðinu við Kína 1895 og síðan
Formósu, og höfðu þessar eyar á
sínu valdi í hálfa öld. Þeir víggirtu
þá Fiskimannaeyar ramlega og þær
voru algjörlega einangraðar allan
þann tíma, enginn framandi maður
mátti koma þar, og enginn mátti
fara úr landi.
Yfirmaður eyanna sagði við okk-
ur að skilnaði:
„Ekki má vanmeta það hverja
þýðingu eyar þessar hafa. Ef kín-
versku kommúnistamir hef ja stríð,
munu þeir ráðast fvrst á þær, því
að hér verða þeir að útbúa innrás-
arflota sinn. Þeir munu kjósa að
koma á óvart á Formósu, en það
geta þeir ekki. nema því aðeins að
þeir hafi bækistöð hér, því að þeir
komast ekki yfir sundið frá Kína
til Formósu f skjóli einnar nætur.
Lítill drengur stóð á götuhomi
og hágrenjaði. Gömul og góðleg
kona gekk til hans og sagði blíð-
lega:
— Þú þarft ekki að gróta svona
mikið út af þessu.
Strókur hætti þegar að orga.
hvessti á hana augun og sagði:
— Hvað veizt þú um það?
★
Mamma burfti að fara í búð,
og Stína litla, sex ára, ótti að
vera ein heima á meðan. Mamma
sagði við hana:
— Ef einhver skvldi hringja
meðan ég er burtu, þó skaltu
svara og segja: „Mamma er ekki
heima, Viljið þér gera svo v«l
að segja mér nafn yðar og síma-
númer“. En á kurteisan pg kven-
iegan hátt.
Skömmu siðar hringdi, og kona
var í símanum. Stína svaraði:
— Mamma ér ekki heima. Vilj-
ið hér gera svo vel að segja mér
nafn yðar og símanúmer. en á
kurteisan og kvenlegan hátt.
★
Gestur kom á afskekktan
sveitabæ og barði að dyrum.
Drenehnokki kom til dyranna.
— Er pabbi þinn heima? spurði
gestur.
— Nei, en bú getur hitt hann
þarna úti í svínastfunni, hann er
auðþekktur. því að hann er með
hatt á höfðinu.
★
Heima var verið að tala um
tilfinningarlausan tanndrátt hjá
lækni nokkrum.
— Hann er alls ekki tilfinning-
arlaus. saeði Sveinn litli. Hann
fór með fingurinn ut>p í mig um
daginn og ég beit hann og þá
æpti hann af sársauka.
Enginn óskar hér eftir stríði, eti
ef það kemur, þá munum vér 1aka
mannlega á móti.“