Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1956, Page 1

17. tbl.
XXXI. árg.
Sunnudagur 13. maí 1956.
\ ferð um Grikkland
BANDARÍSKU hjónin Jean og Franc Shor hafa verið á sífelldu
ferðalagi á undanförnum árum og hefir Lesbók birt kafla úr ferða-
sögum þeirra frá ýmsum löndum. Hér koma nú kaflar úr ferðasögu
frá Grikklandi. Þar voru þau í sumar sem leið og höfðu með sér túlk,
ungan grískan fornfræðing, sem heitir Georg Galavaris.
VEGURINN frá Aþenu til Mara-
w
þon vindur sig milli Pentelic-
us og Hymevtus, og kemur svo
skvndilega út á sléttuna, þar sem
Abeningar unnu inn fræga sigur
á Persum árið 490 f. Kr. Enginn
getur verið í vafa um hvar orustan
var háð, því að inir follnu Grikkir
voru lagðir þarna í haug og hann
gnæfir þar enn yfir umhverfið.
Við gengum milli rósarunna að
þrepunum, sem liggia upp á haug-
inn. Lítil stúlka, 10 ára á að gizka,
stóð hiá þrepunum, og var með
blómakörfu á handleggnum. Hún
rétti fram lítinn blómvönd.
„Til að minnast föllnu hetjanna".
Georg þvddi það sem hún sagði.
Eg hafði ekki á mér aðra pen-
inga en ávísun á 1.75 dollara.
„Því miður“, sagði ég, „ég hefi
enga smápeninga".
Hún lagði blómin í lófa minn.
„Takið þau samt“, sagði hún.
„Ekki má heimsækja hetjumar
nema því aðeins að hylla þær með
gjöf“-
Jean komst svo við, að hún stakk
ávísuninni í vasa stúlkunnar. En
það var sem henni gremdist og
hún skilaði ávísaninni aftur.
„Ég er enginn betlari“, sagði
hún. „Blómin eru ekki virði tíunda
hlutans af þessu. Og ég vil að þið
farið með blómin upp á hauginn“.
Jean tók þá við þeim og kyssti
litlu stúlkuna fyrir. Uppi á haugn-
um lögðum við blómin hjá mörg-
um öðrum blómvöndum. Og er við
komum niður aftur spurði Georg
litlu stúlkuna hvort nokkurt veit-
ingahús væri þarna nærri.
„Nei, það eru margar mílur til
næsta veitingahúss“, sagði hún. „En
eg á heima skammt héðan. Kom'ð
heim með mér og borðið með okk-
ur. Faðir minn talar ensku reip-
rennandi og honum mun þvkja
mjög gaman að fá ameríska gesti.“
„Við skulum gera það“, sagði
Jean, „þá getum við borgað svo vel
að blómin sé líka greidd“.
Hún hét Katína, litla stúlkan, og
hún fór með okkur að snjóhvítu
Delfi, iS fornfræga véfréttahof.
húsi með grænum gluggum. Trjá-
garður var umhverfis og allt fullt
af blómum þar. Mamma hennar
var einmitt að binda blómskúfa,
sem hún átti að selja.
„Eg skal kalla á manninn minn“,
sagði konan, „hann talar ensku".
Svo kom húsbóndinn, Alexander