Lesbók Morgunblaðsins - 27.05.1956, Side 16

Sðl
LBSBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
♦ 8 7
V 9 7 5
♦ A K 10
♦ D 10 9 7 6
A K 10 6
¥ D10 864
♦ 054
4 G 2
A G 9' 5 3 2
¥ K 3
♦ D 9 8 7
♦ K 5
♦ A D 4
¥ A G 2
♦ 632
4 A 8 4 3
Þetta *pil er úr keppni, þar sem
epilsð var á 8 borðum, og alls stað-
ar var lokasögnin in sama, 3 grönd
hjá S. Báðir voru í hættu. Á öllum
borðum kom út H6, A lét kónginn
ög S drap með ás. Nú er fróðlegt
Að sji hvernig sagnhafar spiluðu.
A mörgum borðum kom út LÁ og
aíðan láglauf. Þann slag fekk A á kóng
og kom svo út með hjarta, og spilið
var tapað.
Á einu borði vannst sögn. Þá ^ó
II út ligtigli, tók með kóng í borði og
<ló út LD. Austur varð nú að drepa
með kóng, en S drap með ás og sló svo
út liglaufi, en þann slag fekk V á
gosa. Nú kom tígull og var drepinn
með is í borði. Síðan voru teknir 3
laufslagir eg í þá fleygði V hjarta,
tifili og spaða. Nú kom út hjarta og
V fekk 3 slagi i þeim lit. En svo varð
hann að sli út spaða og fekk S.báða
ilagina, og vann þar með spilið.
Við annað borð spilaði S eins, en
V fleygði af sér spaða og 2 hjörtum
i laufin. Þegar nú hjarta kom úr borði
fekk hann tvo slagi í þeim lit, en sló
avb út tigli. Þann slag fekk A á drottn-
ingu og kom svo með spaða, en þá
hlaut V að fá annan slaginn, og spilið
vár tapað.
RANNLEIKVRINN ER SA
að enginn maður er svo fátækur né
» Utilmótlegur, að hann geti ekki verið
HORNAFLOKKUR DRENGJA — f fyrsta sklftl I sögu þessa lands var ! vet-
ur hafin kennsla í harnaleik fyrir unglinga í skólum. Hugmyndina átti Gur iar
Thoroddsen borgarstjóri i Reykjavík og kennslan fór fram í tveimur skóium
Reykjavíkurbæar. Síðai mun hún svo tekin upp í öðrum skólum bæarins, og
liklegt er að fleiri staðir fari að dæmi Reykjavíkur í þessu efni. Slík kennsla
hefir gefizt ágætlega erlcndis, hvar sem hún hefir verið reynd. Það er menn-
ingaratriði, sem vart verður ofmetið. Gunnar Thoroddsen btrgarstjóri á þvi
skilið miklar þakkir fyrlr að hafa komið á þessari nýung í skólamálum. Fyrir
skömmu sýndu homaflokkar þessara tveggja skóla leikni sína í viðurvist
margra áheyrenda, og þótti takast prýðilega þegar miðað ér við hitt, hvað
námstíminn er stuttur, Og svo er hér mynd af litlu listamönnunum.
(Ljósm. Ól. K. Magnússon).
þjóðrækinn »vo um rnuni. Enginn cr
svo aumur, að hann geti ekki haft
áhrif til góðs, eins og hann líka getur
auðvitað haft áhrif til ills. Ef hann á
börn, getur hann innrætt þeim þjóð-
rækni eins og annað gott. Ef hann
á tal við nokkurn mann — og það
eiga allir lifandi menn— þá getur hann
verið tillögugóður. Allir geta sáð ein-
hverju, Allir eru að sá. Það er um
að gera að sá hveiti en ekki illgresi.
( Einar H. Kvaran).
SKYRBJÚGUR
er skcrtur á C-fjörvi. Hann fylgdi
jafnan útmánaðahungrinu og var sum
árin lang-algengasta dauða- og sjúk-
dóms orsök íslendinga. Fólkið hrundi
niður hrönnum saman. Við skyrbjúg
verður allur bandvefur stökkur, svo að
beinum hættir við að brotna og æðum
að springa. Ekki er það mjög fágætt,
að hjartað bili skyndilega í fólki, sem
haldið er þessum sjúkdómi. — — í
dánarskýrslum skömmu eftir 1800 er
þess getið, að sjö menn hafi orðið
bráðkvaddir eitt vor í Önundarfirði,
við það eitt að ganga milli bæa eða
hlaupa fyrir kindur. Menn þessir voru
ekki taldir veikir eða lasburða, og
sýnir það, hve líf vandamanna þeirra
og annarra samtímamanna hefir hang-
ið á veikum þræði. — — í ferðabók
Eggerts Ólafssonar og Bjarna Páls-
sonar er frá því sagt, að barnadauðinn
á Vestíjörðum sé svo mikill, að það
sé mjög venjulegt, að aðeins lifi og
nái fullorðinsaldri 2—3 af 12—15 syst-
kinum. Þessi ungbarnadauði er talinn
stafa af óhentugri fæðu. Það er mjög
líklegt að vöntun fjörefna, einkum C,
hafi átt drýgstan þáttinn í þessum
gífurlega barnadauða, samfara skort-
inum. (Oskar Einarsson; Aldarfar).