Lesbók Morgunblaðsins - 06.01.1957, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
7
Konurnar flétta blómsveiga á hverjum morgni
hvernig okkur liði, og hann sagði
að ráðlegast mundi að við flyttum
í annað hús, fjær ströndinni.
Skyndilega urðum við varir við
að allt komst í uppnám. Flugvél
var komin og sveimaði yfir eynni.
Nú var rokið í talstöðina og sam-
band náðist við flugmanninn. Þetta
var veðurathugana flugvél frá
Guam. Flugmaður spurði hvemig
okkur hði, og við spurðum hvort
felhbylur væri á næstu grösum.
Hann kvað felhbyhnn komim
framhjá og stefna til suðvestur
— Svo hvarf flugvélin.
Við skýrðum höfðingjunum fr.
því sem við höfðum frétt, og þei.
voru ekki lítið hissa á öllu þessi
— flugvélinni sem kom allt í einu,
véhnni sem talaði og fréttunum.
Vestræna menningin hafði komið
til okkar og fært öllum öryggi. Og
það var eins og þungu fargi létti
af öllum.
FTIR FIMM daga var mann.
inu lokið, nema hvað allskonar
breytingar og leiðréttingar komu
seinna fram. Alhr voru auk þess
vegnir og mældir. Alls reyndust
þarna vera 260 sáhr, 134 kvenkyns
og 126 karlkyns. Kvenfólkið er því
í meiri hluta Fimm árum áður
voru eyarskeggjar 250, svo að þeim
er að fjölga. Yfirleitt eru þeir
hvorki háir né þrekvaxnir. Þyngsti
maðurinn var 87 kg, en sá hæsti
tæplega sex fet. Okkur virtist þeir
mjög svipaðir hvítum mönnum að
öðru leyti en því, að þeir gengu
nær naktir.
Þegar eg fór að kynnast þeim,
þá minntu þeir mig á ýmsa menn,
sem eg þekki. Toroman, fjörugur
og gáfaður og með brennandi á-
huga fyrir öllu sem við gerðum,
fannst mér hfandi eftirmynd
bankastjóra, sem eg kynntist einu
sinni. Og Sepeman, hár, laglegur,
alvarlegur og staðfastur, minnti
mig á einn skólabróður minn.
Fagolier aðalhöfðinginn bar þó
af öllum. Hann var öllum þeim
gáfum gæddur, er höfðingja mega
prýða, virðulegur, stilltur, örugg-
ur í allri framkomu og gáfaður.
Hann kom daglega til okkar til
þess að vita hvort okkur vanhag-
aði ekki um eitthvað, og hann
gerði það á svo kurteisan hátt, að
hann varð aldrei þreytandi. Eitt
kvöldið kom hann þegar við ætl-
uðum að fara að borða. Við buðum
honum að borða með okkur og hann
tók því með ánægju. En þegar mál-
tíð var lokið fór hann með disk
sinn og þvoði hann og svo þvoði
hann pottinn á eftir! Þetta var
alveg sama eins og þegar hugul-
samur gestur kemur og hjálpar t
á heimihnu.
Hann var sannkallaður höfðinei.
Ungur piltur og aldraður maður, báðlr með blómsveiga um höfuð