Lesbók Morgunblaðsins - 06.01.1957, Blaðsíða 12

12
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
4 K 7 2
¥ K 10 7 4 2
♦ 2
* K 10 5 2
4 9 8
¥ D J
♦ G 8 7 6 5
4 D • 7 4
4 D 10 5
¥ A G 9 8 3
♦ D 4
4 A 6 3
S sagði hjarta, V tvöfaldaði, en N
*agði 4 hjörtu. V sló út T Á og síðan
T K. Hvað á S nú að gera? Sýnilegt
®r að hann muni missa einn slag í
laufi og einn eða tvo slagi í spaða
Tvær leiðir eru til þess að losna vif
tapslag í spaða. Önnur er sú, að „svína“
S 10 í þeiiri von, að A hafi S G. Ein
leiðin er sú að treysta á fjórða laufið,
en þá er gert ráð fyrir að laufin séu
3 og 3 hjá andstæðmgum. Báðum fylg-
ir áhætta, og þar sem gera má ráð
fyrir að V sé sá sterki, þá velur S
þriðju leiðina. Hann trompar T K og
tekur svo trompin af andstæðingum.
Næst kemur L K og síðan láglauf, sem
hleypt er til V. Nú verður V að koma
út með spaða eða tígul og þá hlýtur
S að vinna.
4 A G 8 43
¥ 0
♦ ÁK1093
4 G 8

NÝBYGGINGAR. Reykjavík stækkar og þenst út með miklum hraða, og má
scgja að þar sé lyft Grettistaki í byggingum á hverju ári. Það er eigi aðeins að
nýu húsin sé stærri og fullkomnari heldur en gömlu húsin og mörgum sinnum
dýrari, heldur fer síórfé á hvcrju ári í nýar götur, frárensli, vatnsleiðslur, raf-
magnsleiðslur, símalagnir og skipan lóða og girðingar. — Hér sést hverfi, sem
cr að rísa upp. Nokkur húsin eru fullgerð, eins og sjá má á því að gengið hefir
verið frá lóðunum. Önnur eru í smíðum og efst má sjá hús, sem verið er að
reisa í kartöflugörðum. Útþensia borgarinnar þyrmir ekki því landi, er forfeð-
umir höfðu ræktað, hvorki görðum né túnum. (Ljósm. Ól. K. M.)
EÐVALD PÓSTUR
Það var eitt sinn meðan Sigurður
Baidvinsson var póstmeistari á Seyðis-
firði, að Eðvald Eyólfsson póstur ætl-
aði að leggja upp á Fjarðarheiði einn
síns liðs í ófærð og hríð. Póstmeistari
aftók að hann færi nema með traustri
fylgd, er hann tæki gilda. Eðvald
þagði við um stund en mælti síðan
af mikilli alvöru: „Þú segir að eg þurfi
fylgdarmann. En guð fylgir mér. Ték-
urðu hann ekki gildan?“ Þá varð póst-
meistara orðfall. Eðvald lagði á stað
og stuttu síðar slotaði hríðinni og sá
til sólar. (Frásögn S. B. sjálfs).
SVERRIR RUNÓLFSSON
steinsmiður (sem gerði brúna á
lækinn í Reykjavík og hólmann í
tjömina) var um skeið í Kaupmanna-
höfn og segir í ævisöguágripi sínu frá
þessu atviki þar: — Þá var sá siður
í Kaupmannahöfn, að menn, þegar þeir
koma og fara úr bænum, eiga að sýna
sinn passa. En þegar hann (þ. e.
Sverrir) fór til Kjöge, helt hann að
þess þyrfti ei, þar það var í sama
landi, og var því kallaður af politi-
meistara Bræstrup til Hafnar aftur,
og eftir forgefins að hafa fengið sýslu-
mann Sigurð E. Sverrisson til að milda
það við Bræstrup, fór hann til Hafn-
ar, og án þess að geta fengið neitt
ráð hjá löndum sínum, gekk hann að
ráðhúsinu. En þá hann gekk upp
tröppumar, var sem honum væri sagt,
hvað hann skyldi segja. Og þegar inn
kom var hann tafarlaust skyldaður
til að borga 5 rdl. í múlkt íyrir gá-
leysið, hverju hann svaraði svo, að
hann sem að öllu óþekktur þeirra
reglum, sem oft hefði verið þar inni,
hefði aldrei verið látinn vita þessar
reglur, borgaði ekkert, heldur mættu
þeir lögsækja sig, og skyldu þeir fá að
borga sér fararkostnað og annað fyrir
ómak. Þá lækkuðu þeir múlktina nið-
ur í 1 rdl., en það dugði eigi. Annað
en málsókn vildi hann eigi. Og þegar
Bræstrup sá, að ekkert dugði, sagði
hann að allt væri kvitt. Og með það
skildu þeir.
i
k