Lesbók Morgunblaðsins - 13.01.1957, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
15
iliskennari í Drangavík, og geðbil-
aðan miðaldra mann, Ólaf Ólafs-
son, er þar var niðursetningur. En
hraustur var Ólafur talinn og unn-
ið gat hann einföldustu störf, ef
honum var vel stjórnað.
Þessi var nú sá mannafli, er ráða
skyldi niðurlögum bjarnarins, sem
er bæði vitur og afrenndur að afli
eins og kunnugt er, og svo högg-
viss, að varla skeikar.
Þá er að lýsa vopnabúnaði þeirra
Guðmundar. Það sem nútíma ein-
yrki útkjálkanna hefir fram yfir
stéttarbróður sinn á miðöldum, er
byssan. Hún er mikið og öruggt
vopn í góðum höndum. Guðmund-
ur er góð skytta og hefir banað
mörgum selum, fuglum og mel-
rökkum norður þar. Hann átti nú
tvíhleypta haglabyssu, er verið
hafði bezta vopn um langan tíma,
en högum hennar var svo komið, að
annað hlaupið var með öllu ónýtt,
og útdragarinn á hinu bilaður. Ekki
bætti það vígstöðu þeirra, að byss-
an skyldi vera þannig út leikin, og
því meiri þörf á að öruggar væri
hendur skotmannsins.
Guðmundur hlóð nú nokku
skot með selahöglum og hafði þau
svo stór sem hann þorði frekast.
Eitt skothylkið setti hann í byss-
una, en hinum stakk hann í vasa
sinn. En til þess að geta skotið oft-
ar en um sinn, þurfti að hafa
krassa, til þess að losa tóma skot-
hylkið úr byssunni. Hann lét Ólaf
halda á krassanum, en auk þess
fekk hann honum ljá, vel vafinn
að ofan og beittan mjög. Var þá
fátt eftir vopna. Þó fundu þeir reku
við bæinn og hafði Gísli hana að
vopni. Ekki er mér kunnugt að sá
maður hefði annað vopna, og verð-
ur honum naumast láð þótt hann
kynokaði sér við að vera í fremstu
víglínu, þá er þeir málguðust dýrið.
MEÐAN á þessum viðbúnaði stóð,
horfði heimafólk út um baðstofu-
glugga og fylgdist þannig með at-
hæfi bjarnarins. Það var auðséð,
að dýrið hafði fundið slóð drengj-
anna, sem verið höfðu að leik úti
fyrir stundu, og rakið þær heim
undir hlöðuna, er stóð á bak fjár-
húsunum. Síðan stökk það upp á
hlöðumænirinn, eins og ekkert
væri, og renndi sér svo niður á
fjárhúsþökin, sem höfðu þrístæð
ris. Þá renndi það sér niður af
þakinu og rölti að fjárhúsdyrun-
um. Þar sá það fötuna, og tók þeg-
ar að gæða sér á síldinni.
Og þegar dýrið stóð nú þarna
kyrrt og hámaði í sig síldina, lögðu
þeir Guðmundur á stað þrír sam-
an. En inni beið konan með sex
böm þeirra hjóna: Georg 14 ára,
Arthur 11 ára, Stellu 9 ára, Andreu
7 ára, Ingimar 4 ára. (Það var hann
sem hafði verið með föður sínum er
hann sá dýrið fyrst) og Magnús 2
ára. Elzti sonur þeirra, Sigmundur,
17 ára, var fjarverandi.
Konan var í mikilli geðshrær-
ingu og þorði ekki að líta út. Hún
bannaði og börnum sínum að horfa
út, því að hún vissi að mennirnir
voru allir í nýkilli lífshættu. Og
hvorki vildi hún horfa á, né láta
börn sín horfa á, ef svo skyldi fara
að villidýrið yrði föður þeirra og
vinum að bana. Hún þorði varla að
Lendingin í Draagavik. Drangaakórð i baksýn.
J
k