Lesbók Morgunblaðsins - 13.01.1957, Blaðsíða 16
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
28
LAUSN
á Bridgeþrautum
í Jóla-Lesbók
i
* DIO
¥K 6 5
♦ —
* 9 8
* —
¥ G 10 9
♦ 10 9
* G 10
A —
¥ 8
♦ G 8 6
+ D 7 6
A G
¥ D 7
♦ D 7
* K 5
Grand er spilað. Suður á að siá
-N eiga að fá alla slagina.
s V N A
TD T9 L8 T6
HD H9 H5 H8
H7 H10 HK T8
SG TIO SD L6
S10 ?
Ef A fleygir nú TG, þá stendur T7
á hendi. Fleygi hann laufi, þá fleygir
S tígli og nú á V úr vöndu að ráða.
Fleygi hann HG, þá stendur hjarta í
borði, fleygi hann laufi, þá á S báða
slagina ú lauf.
n.
* Á D
¥ -
* Á 6 4
* Á 3
á 9 3
¥ 6 2
♦ 5
«74
Lauf er tromp. Suður á að slá út.
S—N eiga að fá alla slagina.
s V N A
H6 H7 LÁ H5
S3 S10 SÁ S4
L4 HG L3 L2
L7 7
Nú er V í vandræðum. E£ haim fleyg-
* K 10
¥ D G 7
* D G
* —
LÁGAFELLSKIRKJA — Fyrir 70 árum voru tvær kirkjur í Mosfelissveit,
önnur á Mosfelli, hin í Gufunesi. Þá var ákveðið að leggja þær niður, og
rcisa kirkju á Lágafclli fyrir háðar sókr.ir. Ekki gekk það orðalaust af en þó
var ný kirkja reist á Lágafelli og hefir verið eina kirkjau í Mosfellssveit síð-
an. — Á árinu sem leið fór fram gagnger viðgerð og breyíing á kirkjunnl og
er þessi mynd tekin eftir þær breytingar. (Ljósm. Ól. K. M.)
ir SK, þá fleygir borðið SD og þá
stendur S9 á hendi — og aftur verð-
ur V að fleygja sér í óhag, svo að
S—N fá slagina.
Á VÍGÖLD OG VARGÖLD
Vísur þessar kvað Ólína Jónasdóttir
skáldkona á Sauðárkróki á stríðsár-
unum. Þær eiga víl við enn.
Blossar stíga bölvunar,
blóðið sýgur jörðin,
merki hníga menningar,
mörg er vígagjörðin.
Fátt ber vott um dyggð og dáð,
djöfull glottir hreykinn.
Líttu, Drottinn, nú í náð
niður á hrottaleikinn.
LJÓS FRÆDIMANNSINS
Gísli Konráðsson sagnaþulur sat öll
sín seinustu ár við skriftir i litlu her-
bergi uppi á lofti 1 Norskubúð í Flatey.
Snæbjörn í Hergilsey hefir lýst her-
berginu og segir þar m. a.: „Ljósið
á skrifborði hans var skíðiskúpa, lík-
lega fj,órir þumlungar að þvermáli.
Hún var fyllt með tólg og digur fífu-
kveikur í. Svo var bætt í smámolum
eftir þörfum“.
FLÆR OG HÁKARL
„Það má reiða sig á það, að það
verður nógur hákarl, ef einhvern tíma
gæfi að róa“, sagði Sveinn gamli
Magnússon á Barði í vetur (1862) í
ógæftunum, þegar verið var að tala
um það, að ljótt væri, að ekki gæfi
á sjó. „Hvað hefirðu til marks um
það?“ spurði eg. „Það bregst aldrei
þegar flóagangurinn er svo mikill“,
sagði Sveinn. Eftir þetta var almennt
róið oftar en eitt sinn, og varð hákarls-
aílinn mikill og almennur. Nú fyrir
skömmu var hér tilrætt um hákarls-
aflann. Var Þorgerður gamla i Barðs-
gerði þá stödd hér, gefur orð í og segir:
„Já, þó undarlegt sé, þá mun það
varla bregðast, að þegar flærnar eru
miklar, þá er nógur hákarlinn". —
(Séra Jón Norðmaim).
i