Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.1957, Blaðsíða 16
92
LESBðK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A D G 4
V K 8 7
♦ 9 5 2
* K G 7 4
A 10 8 7 3
V 9
♦ D 10 8 6 5
«983
V
V A
S
A Á P 6 5
V G i
♦ K 7 4
* Á D 10 8
A K 2
VÁD106432
♦ Á G
«52
Suður sagði 4 hjörtu og út kom T 6.
Hann var tieppinn að ekki kom út
lauf, þvi að þá var spilið tapað. Samt
sem áður verður S að spila varlega.
Hann byrjar á því að gefa T K, svo
að V komist ekki inn á tígul og geti
spilað laufi. Næsta tígul drap S með
ás og tók svo trompin af andstæðing-
um. Því næst sló hann út S K og það
vildi svo vel til að A átti ásinn. Nú
gat S losað sig við eitt lauf í spaðaslag
og þar með hafði hann unnið.
Ef S drap T K í fyrsta slag, þá sló
A undir eins út tigli, er hann hafði
komizt inn á S Á, og síðan kemur
V með lauf, og þá er spilið tapað.
BENEDIKT JÓHANNESSON
frá Fomastöðum í Fnjóskadal,
annaðist póstferðir milli Akur-
eyrar og Reykjavíkur 1882. Það
var eitt sinn er Benedikt kom
til Reykjavíkur — líklega um vorið
— var dagur að kvöldi kominn en
hann var með marga hesta, segja
sumir 17 eða 18. Fekk hann hvergi
hoy handa þeim, en búðir lokaðar. —
Voru þá allar bjargir bannaðar. En
Benedikt mun hafa hugsað sem kari-
inn, að ráð sé við öllu nema ráða-
leysi. Bindur hann þá hestana á streng
fyrir utan pósthúsið, fær sér byssu
og gengur fyrir póstmeistara og hótar
honum að skjóta alla hestana upp á
ábyrgð póststjórnar, íáist engin björg
ERFIÐAR SAMGÖNGUR — Síðan um 20. janúar hafa verið samgömgu-erfið-
leikar hér á landi vegna snjóa. Þrátt fyrir það að vegagerð ríkisins hefir haft
stórvirkar vélar tugum saman til þess að ryðja snjó af veginum, hafa þeir
teppzt jafnharðan. Hér á myndinni má sjá ofurlítið sýnishorn af því við
hverja erfiðleika hefir verið að etja. Má hér sjá bílalest, sem er að fara upp
Kamba rétt áður en vegurinn yfir Hcllisheiði tepptist algjörlega.
(Ljósm. Ól. K. Magnússon).
handa þeim. Biður póstmeistari hann
þá biessaðan að bíða lítið eitt. Bregður
hann sér síðan út í bæ, og innan
skamms hefir Benedikt fengið bæði
mat og hey handa hestum sínum. —
(Önnur heimild telur það hafa verið
Sumarliða póst Guðmundsson, og gæti
það vel satt verið. — Söguþ. land-
póstanna)).
LÝSI ER GOTT
Eitt af því sem eg minnist frá þess-
um tíma (um 1874) er ofurlítil torf-
stétt, sem náði um það bil sex faðma
suður frá húsinu, sem eg bjó í (á
Akureyri), en við endann á henni var
nokkuð stór jámpvttur, oft hálffullur
af fisklifur. Var látin í pottinn lifur,
sem ekki var.notuð til matar, en sólin
bræddi hana, svo lýsið úr henni flaut
ofan á í pottinum. Mun það hafa ver-
ið notað til ljósmatar. En oft á morgn-
ana sá eg Stein gamla, föður Friðbjarn-
ar bókbindara, ganga að pottinum með
spcn í hendi og spæna upp í sig lýsið,
enda sá á honum, því hann var bæði
stór og sterkur, en orðinn nokkuð rosk-
inn. Hann stóð í smiðju sinni hvem
dag og hamraði heitt járnið frá morgni
til kvölds, allra mesti hreystikarl.
(Kristinn Kristinsson í „Menn og minj-
ar“).
FÁHEYRT SLYS
í gær varð það fáheyrða slys hér í
bænum, að ferðamaður einn, Gottskalk
bóndi Gissurarson frá Sogni í Ölfusi,
hlaut bana með þeim hætti, að hann
ætlaði að súpa á brennivínsflösku hjá
samfylgdarmanni sínum, en sá feklc
honum karbólsflösku í misgripum.
Hann drakk sem svaraði einu staupi
af kafbólsýrunni, komst úr búðinni
þar sem félagar hans voru staddir,
heim i ibúðarhús eitt við Hlíðarhúsa-
sííg, fekk þar vatn að drekka og hné
þar niður örendur, að því er læknir
vottaði. (ísafold, 25. nóv. 1885).
VEÐURSPÁ
Veltast í honum veðrin stinn,
veiga mælti skorðan,
kominn er þefur í koppinn minn,
kemur hann senn á norðan.
: