Lesbók Morgunblaðsins - 17.02.1957, Blaðsíða 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
101
alla daga ársins, og jafnframt
glymur stöðugt í dýpkunarvélum
og vélskóflum, og menn standa
kófsveittir við að moka sandi. Sein-
ustu 80 árin hefir verið grafin upp
úr skurðinum rúmlega IV2 billjón
teningsfeta af sandi og grjóti, og
er það sex sinnum meira en upp
úr honum kom, þegar hann var
gerður í fyrstu.
FERÐ UM SKURÐINN
Skurðurinn opnar nýan og ó-
gleymanlegan heim öllum þeim,
sem fara um hann í fyrsta skipti.
Eftir að hafa siglt yfir Miðjarð-
arhafið, kemur skipið fyrst til Port
Said, sem er við norðurenda skurð-
arins. Þar koma skuggalegir Arab-
ar róandi um borð til þess að
sækja landfestar, og binda þær
síðan við flotdufl. Þarna verður
skipið svo að bíða, þangað til þess
tími kemur að fara í skipalest. Það
er nauðsynlegt að láta skipin sigla
í lestum um skurðinn, því að víð-
ast er þar einstefnu sigling. Skurð-
urinn er þó svo breiður, að auð-
velt virðist fyrir skip að mætast
þar, en hann er ekki nógu djúpur
nema í miðjunni. Þess vegna verða
skip að sigla eftir honum miðjum,
hvert á eftir öðru, nema á stöku
stað.
Farþegar hafa venjulega nægan
tíma til þess að skemmta sér í
Port Said á meðan þeir bíða eftir
því að skipið komist í lest. Og
þegar svo lagt er á stað, er fyrst
farin 25 sjómílna leið eftir skurð-
inum um Manzala-vötn, og er þá á
aðra hönd bakki með vegi, járn-
braut og vatnsleiðslunni til Port
Said. Síðan kemur þurrt land á
báðar hendur. Eru þar aldingarðar
á hægri hönd og þar sést mikið af
storkum. Á vetrum segja hafn-
sögumenn í gamni við farþega að
þeir skuli taka eftir blómunum á
trjánum. Trén standa þarna ber og
nakin, en blómin eru hvítir hegrar,
f desembermánuði 1954 rakst oliuílutningaskipið „World Peace“ á vestari arm
járnbrautarbrúarinnar hjá E1 Firdan. Þaff varff til þess aff 150 skip tepptust i
skurffinum í VA sólarhrsng. í nóvember s.1. sprengdu Egyptar þessa brú og-
felldu niður í slturffinn. Dökkva vinin, sem sést ofarlega til hægri, er ein af
merkjastöffvunum mefffram skurðinum.
sem sitja í þeim. Á vinstri hönd
er grá Sinai-eyðimörkin. Ef far-
þegar eru heppnir, þá fá þeir að
sjá þar hyllingar (fata morgana).
Einn ferðalangur, sem fór þar
um í fyrra, sá þar hús með háum
risum, en húsin voru á hvolfi.
Svo kemur að því að skurðurinn
klofnar í tvennt hjá Dallah. Þarna
geta skip siglt samtímis í tvær átt-
ir og skipalestirnar komist hvor
fram hjá annari. Þegar maður
horfir frá einhverju skipi á hina
skipalestina, þá er alveg eins og
hún sigli í sandinum, því aðeins
sér á skipin, en ekki þann skurð,
er þau sigla eftir.
Síðan liggur skurðurinn út í
Timsah-vatnið. Það þýðir Krókó-
dílavatn, en nú er þar enginn
krókódíll. Síðan er siglt fram hjá
hafnarmannvirkjum, skrauthýsum
og aldingörðum Ismailia, borgar-
innar, sem kölluð er „gimsteinn
eyðimerkurinnar.“ Enn sunnar er
Stóra Saltvatn, og þar geta skipin
siglt hvort fram hjá öðru. Svo er
komið inn í Litla Saltvatn, og það-
an liggur skurðurinn beint suður í
botninn á Súez-flóa, sem skerst inr.
úr Rauðahafi. Venjulega sjást þar
Egyptar ríðandi á úlföldum eftir
bökkunum. Þeir eru þar til þess
að líta eftir að eiturlyfjum sé ekki
smyglað inn í Egyptaland.
Þegar komið er suður í Súez-flóa,