Lesbók Morgunblaðsins - 24.02.1957, Blaðsíða 8
116
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ST. BERNHARDS HUNDARNIR
Frá heimsókn í Klausirið fræga \ AlnafiöKlunm^
FRÁ bamæsku hefi eg verið hrif-
inn af sögunum um St. Bernhards-
hundana og afreksverk þeirra. Eg
hafði heyrt, að þegar þessir stóru
hundar voru sendir á stað að leita
að mönnum, sem höfðu látið fyrir
berast í snjónum, þá legðist einn
þeirra ofan á örmagna manninn til
þess að hlýa honum, en hinir þytu
til þess að sækja hjálp. Eg hafði
heyrt getið um hund sem hét Lion
og að hann hefði bjargað 35 manns-
lífum. Eg hafði einnig heyrt getið
um hundinn Barry, sem bjargaði
40 mannslífum, þar á meðal hafði
hann bjargað barni, sem fallið
hafði niður í íssprungu, þar sem
enginn maður gat komizt að því.
Nú hafði mér verið boðið til St.
Bemhards klaustursins til þess að
skrifa um hundana og taka myndir
af þeim. En það er ekki hlaupið að
því að komast til klaustursins. Það
stendur uppi í svissnesku Ölp-
unum í 8113 feta hæð, og mun það
óvíða í Evrópu að menn hafizt við
allt árið í slíkri hæð.
Eg fór með bíl til þorpsins
Bourg St. Pierre. Það er í hinum
franska hluta Sviss og stendur svo
hátt, að snjór er þar um kring
mestan hluta ársins. Eg lagði far-
angur minn á bakið og lagði leið
mína í búð nokkra til þess að kaupa
mér appelsínur og súkkulaði í
nesti, því að skarðið er bratt og
erfitt. Kaupmaður sagði mér að
eg skyldi alls ekki fara einn míns
liðs. Þetta var í janúar í fyrra og
að vísu var bjart veður, en kaup-
maður sagði að á skammri stund
skipaðist veður í lofti, og vegurinn
væri hættulegur, því að þar væri
einstigi og gínanui uxU-. ..
sagði mér að ég skyldi bíða, því
að von væri á munk, sem hann
nefndi Anselme, að sækja vörur
fyrir klaustrið. Eg gæti orðið hon-
um samferða.
-----O -----
Anselme kom um hádegi. Hann
er ítali, stæltur að sjá og léttur í
hreyfingum. Kaupmaður setti vör-
ur hans í poka og svo lagði An-
selme pokann á bakið. Kaupmaður
var svo vænn að ljá mér skíði. Eg
var með allt mitt dót í bakpoka
og hann var um 50 pund á þyngd,
var a-
reiöanlega miklu þyngri.
Skammt utan við þorpið hvarf
vegurinn algjörlega undir snjó, en
nokkur skíðaför sýndu að menn
höfðu nýlega farið þar um. Eg var
hress í byrjun, því að létt fjalla-
loftið hafði örvandi áhrif á mig.
En þegar hækka tók gerðist ferða-
lagið erfiðara, því að þar var rifa-
hjarn sem illt var að fóta sig á
á skíðum. Loftið varð æ þynnra
og eg gerðist mæðinn. Og það var
eins og bakpokinn þyngdist við
hvert fótmál. Var eg kominn að
niðurlotum er við náðum sæluhús-