Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1957, Side 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
127
Konur a'ö bera fisk.
tekið á móti innlendum vörum.
Vestan við þessa húsaröð er
gapastokkurinn. Þetta er staur og
í 4 feta hæð eru á honum tvær
járnhespur, sem spenntar eru um
úlfliði þeirra, sem settir eru í gapa-
stokkinn.
Þaðan liggur svo húsaröð til suð-
urs og sæmilega breið gata, en svo
grýtt að eg held að enginn vagn
gæti komizt eftir henni. Fyrst eru
tvær eða þrjár búðir og svo kemur
íbúðarhús hins hálærða biskups,
Geirs Vídalíns. Þetta hús er eins
og hin; nema heldur stærra og á
því eru fleiri glergluggar. Þá kem-
ur landfógetahúsið og eru þar
nokkrar góðar stofur, vel búnar
húsgögnum. Enn lengra, og fyrir
endanum á götunni, er kpæpa þar
sem Danir skemmta sér við spil.
Að baki hennar eru nokkrir torf-
bæir og er einn þeirra mjög snotur.
Hér fekk ég inni meðan eg dvaldist
í Rvík, leigði þar hjá konu, sem
er alkunn þar og í næstu sveitum,
því að hún er ljósmóðir og hefir
stórt hérað. Danska stjórnin greið-
ir henni 20 sterlingspund á ári, en
svo á hún að veita öllum hjálp og
meðul. Hún hafði lært í Danmörk
og hafði auk þess um eitt skeið
verið þerna í höll konungs. Þótt-
ist hún því hærra hafin en stall-
systur hennar í öðrum löndum.
Hún var nú komin undir sextugt,
(hún var 65 ára), en fór á hvern
dansleik og dansaði ræl þangað til
fiðlarinn var uppgefinn.
Ef maður hugsar sér línu dregna
frá þessu húsi og aðra frá austasta
húsinu á mölinni, svo að þar
myndist ferhyrningur, þá er hús
stiftamtmanns nærri norðaustur
horninu og rétt hjá því er hús Mr.
Savignacs. Hús stiftamtmanns er
lítið, en snoturt innan og vel mál-
að. Skammt frá þessum húsum og
rétt við suðurhlið ferhyrningsins,
stendur dómkirkjan, talsvert mik-
il bygging með glergluggum, en
bæði þeir og tígulsteinsþakið
þarfnast mikillar viðgerðar. Kveð-
ur svo ramt að þessu, að hrafnar
valda miklum helgispjöllum með
því að hnappast á þakið þegar
messur fara fram og garga þar og
dríta.
Annað hús verð eg að minnast
á. Stendur það eitt sér á grænni
grund inni í bænum. Þetta er
landsyfirréttarhúsið, þar sem allir
dómar eru kveðnir upp. Þetta er
stórt timburhús og í því tvö eða
þrjú rúmgóð herbergi, en nær
húsgagnalaus. Þarna heldur
skraddari þorpsins til þegar húsið
er ekki notað til annars.
í úthverfunum eru nokkrir torf-
bæir á víð og dreif. Þeir eru lágir
í loftinu, en ekki grafnir niður,
eins og margir halda. Hjá öllum
þessum bæum og víðar standa
nokkurs konar trönur, þar sem
skinnklæði eru þurrkuð. Skinn-
klæðin eru gerð úr sauðskinnum,
stalíkur og brók í einu lagi, og
snýr háramurinn inn. Eru menn
all ferlegir þegar þeir eru xomnir
í þennan búning, utan yfir föt sín.
Trönurnar eru mjög einfaldar. Þar
er fyrst 3—4 feta hár staur og ofan
á honum þverslá, sem getur snúizt.
Ur endum þverslárinnar ganga
álmur úr tré, eins og sjá má á
myndinni. Þegar sjómennirnir
koma nú heim í blautum skinn-
klæðum, þá smokka þeir þeim upp
á þessa grind, en hún snýst eftir
vindinum, svo alltaf blæs inn í
sjóklæðin.
SIR GEORGE S. MACKENZIE
baronet, kom hingað sumarið
1810. Hann bjó í húsi Trampe
greifa og lýsir því, en þar er
nú Haraldarbúð. Hann lýsir hér
jarðarför, dómsuppkvaðningu í
landsyfirrétti, dansleik, kirkju-
brúðkaupi, fermingu og laxatöku
í Elliðaánum.
Frá höfninni er Reykjavík ekki
tilkomumikil. Við fórum snöggvast
í land kvöldið sem við komum, og
ef við hefðum ekki hitt fiskimenn
áður úti í flóa, mundum við hafa
undrazt það fólk, sem flykktist um
okkur. Danimir eru auðþekktir,
því að þeir eru alltaf með tóbaks-
pípu uppi í sér. Ströndin er brattur
malarkambur. Þar eru tvær lausar
bryggjur, sem skjóta má út þegar
ferma skal eða afferma hina stærri
báta.
i