Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1957, Qupperneq 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
129
fór þetta fram með mikilli alvöru-
gefni, en ekki get ég dáðst að söng
íslendinga.
Við komum í landsyfirréttinn,
þar sem dómar voru kveðnir upp.
Þar var Magnús Stephensen á
rauðum og gullfjölluðum einkenn-
isbúningi. Samkoma dómsins var
tilkynnt með trumbuslætti. í saln-
um var borð með grænum dúki,
og nokkrir stólar. Stephensen tók
upp bók, las upp úr henni eins
hratt og hann gat, skrifaði undir,
og svo var þeirri athöfn lokið.
Við héldum dansleik fyrir kven-
fólkið í Reykjavík og nágrenni.
Menn fóru að safnast saman um
kl. 9. Okkur var vísað inn í lágt
og lítið herbergi, og voru þar
margir karlmenn fyrir og furðaði
okkur á að þar skyldi engin kona
vera. En það upplýstist brátt, að
konurnar voru í öðru herbergi,
Það er venja að þær bíði þar þang-
að til þær eru sóttar. Leiðinlegt
þótti okkur, að þar var engin kona
í íslenzkum þjóðbúningi. Allt þyk-
ir nú ónýtt nema enska tízkan.
Öldruð kona var þar klædd eins
og hún væri í fötum langömmu
sinnar. Það var kona veitinga-
mannsins (Madd. Scheel). En er
dansinn hófst komu þrjár konur í
íslenzkum búningi, biskupsfrúin
og tvær aðrar.
Við voru’'-' einnig við kirkju-
brúðkaup. Brúðurin sat í fullu
skarti öörum megin í kirkjunni,
ásamt aldraðri konu, sennilega
móður sinni. Hinum megin í kirkj-
unni sat brúðguminn. Hann var á
selskinnssóm, sem voru bundnir
með hvítum böndum, krossvöfðum
upp um leggina. Með honum voru
margir kunningjar hans og tóku í
nefið meðan á athöfninni stóð.
Prestur var fyrir altarinu og hóf
athöfnina, en allir sungu. Svo kom
bæn og langt ávarp til brúðhjón-
anna og síðan voru þau leidd fram.
Svo voru hinar þrjár spurningar
lagðar fyrir þau, fyrst fyrir brúð-
gumann. Nú lagði prestur hendur
þeirra saman, studdi síðan hönd-
um á axlir þeirra og gaf þeim bless-
un sína. Þá voru þau leidd til sæta
sinna og svo var sungið. Þegar frá
kirkju var gengið fór brúðurin á
undan með vinkonum sínum, en
síðan kom brúðgumi og vinir hans.
11. júní vorum við viðstaddir
fermingu í dómkirkjunni. Athöfnin
hófst með bæn og söng. Kaflar
voru lesnir úr ritningunni og síðan
kom hálftíma ræða. Sönginn, eða
beljandann, önnuðust 10 eða 12
menn sem röðuðu sér hjá grátun-
um. Prestur kom nú aftur fyrir
altarið og las langan kafla úr sið-
bókinni yfir fermingarbörnunum,
sem raðað var umhverfis hann.
stúlkunum öðrum megin og pilt-
unum hinum megin; öll voru þau
í sparifötum. Eftir að hafa hlýtt
þeim yfir, lagði hann hendur yfir
þau og síðan kraup hann mitt á
meðal þeirra og gerði bæn sína.
Á tímabilinu 25. júní til júlíloka,
er kauptíðin og meðan á henni
stendur koma þúsundir klyfjaðra
hesta til borgarinnar. Sveitamenn
hafa tjöld með sér og dveljast í
þeim meðan þeir standa við. Mikið
var um drykkjuskap þennan tíma.
Kaupmenn ýta þar mjög undir,
bæði til þess að selja sem mest af
áfengi, og til þess að geta féflett
viðskiptamenn sína.
Einn dagur var ákveðinn til þess
að taka lax í Elliðaánum. Þetta er
hátíðisdagur, eigi aðeins fyrir þá,
sem eiga að taka laxinn úr kistun-
um, heldur streyma þangað allar
stúlkur og heldrafólk. Veiðina
leigir nú Mr. Scheel, veitingamað-
urinn og greiðir 60 dali fyrir. En
stundum veiðast þar 2000—3000
laxar. Þegar við vorum þar, veidd-
ust 900. Hjá ánni, skammt frá laxa-
kistunni, eru rústir af gamalli þóf-
aramylnu.
EBENEZER HENDERSON ensk-
ur prestur kom hingaS 1814 og
ferðaðist víða um land og út-
býtti biblíum og nýatestament-
um. Honum líkar ekki bæar-
bragurinn í Reykjavík og þau
áhrif, sem Danir hafa hér.
Þegar við vörpuðum akkerum
á Reykjavíkurhöfn, voru danskir
fánar dregnir að hún á kaup-
mannabúðum í heiðursskyni við
okkur. Fyrsta greiðviknin, sem
landsmenn sýndu okkur var sú,
að bera okkur á bakinu úr bátnum
upp í fjöru. Þar var stór hópur
karlmanna, kvenna og barna, sem
fögnuðu okkur með háværum
hrópum: „Komið í friði, guð blessi
ykkur“, og var það til þess fallið
að ókunnugur maður mætti ætla
að allt væri í lagi með kristindóm-
inn á íslandi. Uppi á kambinum
tóku helztu menn bæarins á móti
okkur og fögnuðu okkur vel. Síðan
heldum við heim til Knudsens,
verslunarfélaga Petræusar, og þar
var okkur borin ágæt máltíð, nýr
lax.
Fyrir fimmtíu árum var Reykja-
vík ekki nema fáein lítil hús, en
nú hefir vegur hennar aukizt, þar
sem hún er orðin aðsetursstaður
stiftamtmanns, yfirréttarins og
biskups, og er orðin einn af helztu
verslunarstöðum landsins. Hún
stendur á ofurlítilli flatneskju, en
til beggja hliða eru hæðir, að
nokkru grasi grónar, og þar standa
mörg kot. í kaupstaðnum eru tvær
götur. Lengri gatan liggur eftir
sjávarkambinum og þar búa kaup-
menn eingöngu. Hin gatan er vest-
ast í byggðinni og liggur frá sjón-
um upp undir tjörnina. Þar eiga
þeir heima biskupinn og landfóget-
inn og ýmsir aðrir, sem ekki stunda
verslun. Um miðja þessa götu, að
austanverðu, er kirkjugarðurinn.
Hann er snoturlega umgirtur með
nýum torfgarði, og eru á honum
tvö hlið, annað að strætinu en hitt