Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1957, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
131
Þessi matur var þó stórum betri
en viðurværi almennings; það hefir
sennilega verið svipað kofunum og
fátæklegum lifnaðarháttum manna
Harðfiskur er aðalfæðan, og kemur
í staðinn fyrir brauð, sem sjaldan
sést. Annars er harðfiskur góður
matur, ef ekki væri haft súrt smjör
með honum. Þótt brauð sé ekki til
utan Reykjavíkur, er grjónagraut-
ur á hverjum degi og stundum
flatbrauð. Vindmylnur eru sjald-
gæfar, þær beztu í Keflavík og
Reykjavík. Hvergi er vatnsaflið
notað og er þó nóg af því. Bændur
mala komið í handkvörnum með
miklum erfiðismunum.
Dómkirkjan er í miðjum bæn-
um á opnu svæði, sem heitir Aust-
urvöllur. Á sumrin er hann jafnan
alþakinn tjöldum ferðamanna.
Kirkjan er úr steini með timbur-
tumi og timburþaki, og öðrum
megin við hana er skrúðhús og lík-
hús. Bekkimir í framkirkju eru
ætlaðir kvenfólki, því að karl-
menn sitja í kór. Altarisskrautið
minnir á kaþólska kirkju og kertin
sem á því loga undir altaristöfl-
unni. Hún er af því er lík Jesú var
tekið niður af krossinum og er
bezta málverk, sem til er í land-
inu. Til vinstri er stúka biskups
með grindum fyrir. Á vorin í leys-
ingum hefir lækurinn ekki við að
flytja vatnið til sjávar, og þá flæðir
tjömin allt umhverfis kirkjuna,
svo að þar er ekki fært nema á
bátum. Annars eru göturnar hrein-
legar og þrifalegri en víðast í Ev-
rópu.
Sjávarkamburinn er hár og ber
meira á því vegna þess að þar em
hrúgur af steinum, sem hafðir em
til að bera á fiskstakkana. Annars
er bæarlóðin lítt yfir sjávarmál,
og þegar stormar voru sá eg oftar
en einu sinni að sjórinn flæddi inn
í bæinn. Veturinn áður en eg kom,
gerði svo mikið flóð að það gekk
upp á hús allfjarri ströndinni. Ef
ekki verður gerður varnargarður,
er hætt við að flóð geti borið sum
húsin úr stað, því að þau standa
aðeins á lausum steinum.
Sleðar eru ekki notaðir á íslandi,
vegna þess hvað þar er fjöllótt, og
ekki sá eg þar nema ein skíði, og
var það norðanpóstur sem átti
þau. —
Seint í október fóru menn að
eiga von á póstskipinu, sem átti að
fara frá Kaupmannahöfn í byrjun
mánaðarins. Dag eftir dag fóm
menn upp á hæðir með sjónauka
til að skyggnast eftir skipinu. En
það kom ekki fyrr en um miðjan
nóvember, hafði verið sjö vikur á
leiðinni. Þá varð uppi fótur og
fit í borginni, allir töluðu um að
skipið væri komið og á einni
klukkustund var mér víst sagt frá
því hundrað sinnum. Eftir fáa daga
var afgreiðslu þess lokið og fór
það þá til Hafnarfjarðar í vetrar-
lægi fram í marz. Og aftur færðist
gamla deyfðin yfir Reykjavík.
Nú gerði hörð vetrarveður og
stóðu þau óslitið í fjóra mánuði.
Stormar voru daglega og einu
sinni flæddi sjórinn inn í bæinn. í
versta ofviðrinu fuku bátar í fjör-
unni. Salt hlóðst á glugga svo að
þeir urðu ógagnsæir. Sjóinn lagði
við land hvað eftir annað, en öldu-
gangur braut upp lagísinn og hlóð
honum í fjöruna. En þar sem hló
var helzt helluís, og yfir Skerja-
fjörð mátti ríða. —
í febrúar voru mikil frost. Einn
morgun þegar eg var að drekka
kaffi mitt fraus það sem var í und-
iskálinni. Þetta skeði þó í litlu her-
bergi þar sem skíðlogaði í ofni.
Tvisvar sinnum, er eg kom heim,
var ekki hægt að komast inn, því
að skeflt hafði alveg að húsinu.
gluggar, dyr og allt farið í kaf á
einni klukkustund. Eg þykist vita
að menn kalli þetta ýkjur, og hefi
eg ekki öðru að svara en því, að
þetta var harðasti vetur, sem kom-
ið hafði í hálfa öld. Margir urðu
að lóga hestum sínum vegna hey-
leysis. Biskupinn varð jafnvel að
lóga 9 af sínum hestum.------
í apríllok voru menn orðnir mjög
langeygir eftir skipum. Og í næsta
mánuði fóru þau svo að koma, tvö
og þrjú á dag. Lausu bryggjunum
var nú skotið fram í fjöruna, en
þær höfðu fengið að hvíla sig all-
an veturinn uppi á sjávarkambin-
um. Og allir sem ekki stunduðu
sjóróðra og flestar konur í bæn-
um, voru nú önnum kafin við að
afgreiða skipin.
JOHN BARROW kom hingað
1834. Þá er orðin talsverð breyt-
ing á Reykjavík. Þá er hegning-
arhúsið orðið að „Konungsgarði'*
og býr þar stiftamtmaður.
Læknisbústaðurinn hefir verið
fluttur frá Nesi og landlæknir
hefir byggt sér stórt hús í Hlið-
arhúsatúni. Það standur enn og
hefir altaf verið kallað Doktors-
húsið. Gert hefir vc-rið við kirkj-
una og Krieger stiftamtmaður
hefir látið gera Skólavörðuna að
útsýnisturni.
Þegar komið er á Reykjavíkur-
höfn, sér maður langa röð af hús-
um — eða þó öllu heldur efra hluta
þeirra — sem standa innan við
malarkambinn. Ber mest á rauða
og svarta litnum á þökum þeirra.
Maður sér efst á dyrnar og ef til