Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1957, Side 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
135
Ein af þessum stúlkum var kom-
ung og mjög fögur og mér leizt
Ijómandi vel á hana þegar í stað.
Eg sagði við sjálfan mig að ég
gerði góðverk með því að giftast
henni, því að þá bjargaði eg henni
frá lífi, sem ekki væri stúlkum
samboðið. Eg fór með hana heim,
og fyrstu konu minni leizt undir
eins ljómandi vel á hana, og það
var þegar ákveðið að hún skyldi
verða frú Foo nr. 4.
Eg get skotið því inn í, að okk-
ur hjónunum féll langbezt við
þessa konu.
Eg spurði frú nr. 1 einu sinni að
því hvemig fjölkvænismaður færi
að skifta sér milli kvenna sinna.
Hún svaraði:
— Það er ætlast til þess að hann
sé eins við þær allar, en á því
vilja stundum verða misbrestir,
einkum vegna þess að hver þeirra
gerir sérkröfur til hans. Þá er úr
vöndu að ráða. Ef maðurinn vill
þóknast öllum konum sínum, á
hann á hættu að missa heilsuna.
Ef hann tekur eina fram yfir aðra,
þá er hann ekki lengur húsbóndi
á sínu heimili. Og það sem verra
er, þær konur, sem þykjast af-
skiftar, leita sér þá máske nýrra
vina. En á auðugu heimili líður
konunum miklu betur, þó margar
sé saman, heldur en einni konu
líður hjá fátækum manni. Á Aust-
urlöndum hafa konur altaf verið
fleiri en karlmenn. Að okkar áliti
er betra að vera fleiri um einn
mann, heldur en að fá engan. Og
hvað sem þið á Vesturlöndum
kunnið að segja, þá fullvissa eg
yður um, að það er aðeins góður
og heiðarlegur maður, sem getur
átt margar konur.
Skömmu seinna frétti eg um
kínverskan plantekrueiganda á
Malaja, sem ætti 14 konur og 43
böm. Okkur konu minni kom sam-
an um, að gaman væri að kynn-
Veiztu þetta?
BRÖNUGRÖSIN (sumir nefndu
þau hjónarót eða hornbera) voru
góð til ásta. Undir hverju grasi
eru tvær rætur, önnur hvöt, hin
blauð. Ræturnar skal skera vand-
lega úr jörð og gæta þess, að eng-
inn angi slitni af, því ef svo fer,
missa þær kraft sinn. Til þess að
ná ástum einhvers skal leggja
aðra rótina undir kodda þess, sem
maður vill ná ástum af, án þess
að hann viti, en hina skal leggja
undir sinn kodda. Ef ræturnar eru
lagðar í vatn, flýtur hvata rótin,
en hin sekkur. I einni fræðabók
segir: „Tak hornbera og sker upp
rót hans og tak þá er sökkur og
eins þá er syndir, þurrka og lát
þá fyrnefndu í mat stúlkunnar,
en et hina sjálfur“.--
1 írlandi er það gömul þjóð-
trú, að ef menn vilja verða
heppnir í ástum, þá eigi þeir að
eta mikið af hráum iauk.---
Einu sinni var það siður ungra
stúlkna á Bretlandi, að þær tóku
nokkra lauka, skrifuðu nafn
kunningja sinna á þá og settu þá
svo niður. Sá laukurinn er fyrst
kom upp, átti að bera nafn til-
vonandi eiginmanns.-----
Það er ekki nema öld síðan að
tómatar komu fyrst tii Norður-
álfunnar. í Frakklandi voru þeir
taldir góðir til ásta og því kallað-
ir „ástarepli".---
Jósefina drottning Napoleons
mikla, var mjög sólgin í kartöfl-
ur og borðaði mikið af þeim. Þess
vegna kom upp sú trú meðal
franskra kvenna, að ef þær æti
nóg af kartöflum, mundi eigin-
maðurinn verða þeim trúr.
ast því heimili, og gerðum okkur
því ferð þangað. Við komum þar
að stórum skála, er mest líktist
hlöðu. Gangur lá eftir skálanum
endilöngum og til beggja hliða
voru herbergi kvennanna. Yngstu
bömin höfðu þær hjá sér, en eldri
bömin vom í sérstökum skála.
Eg spurði húsbóndann að því
hvers vegna hann hefði tekið sér
svo margar konur. Hann svaraði:
— Eg þari að eiga margar kon-
ur, því að hér er mikið að gera,
og auk þess vil eg eignast sem flest
börn.
Okkur fannst þetta ósiðsamlegt
og við höfðum orð á því seinna við
Foo, en hann svaraði:
— Það er vegna þess að þið
hvítu mennirnir eruð hræsnarar í
þessum sökum. Við beygjum okk-
ur fyrir þeirri líffræðilegu stað-
reynd, að manninum er ætlað að
eiga margar konur. Þess vegna tök-
um við okkur margar konur, við
ölum vel önn fyrir þeim og börn-
unum og við veitum þeim alls-
nægtir og sérstaka heiðursstöðu í
þjóðfélaginu. Þið hvítu mennimir
skiljið við fyrstu konu ykkar áður
en þið takið þá næstu, eða þá að
þið skiljið ekki — miklu fremur
af hugleysi heldur en ábyrgðar-
tilfinningu — og svo fáið þið ykk-
ur margar hjákonur. Þegar á allt
er litið finnst mér atferli okkar
heiðarlegra.
(Úr „The American Weekly",
New York).
RÍKISREKSTUR
Ameríska flugfélagið Pan American
Airways á rúmlega helmingi fleiri
flugvélar heldur en brezka flugfélagið
BOAC, flytur helmingi fleiri farþega
og helmingi meiri vörur, en hefir þó
miklu færri starfsmenn. Blaðamaður
nokkur, sem átti tal við brezka flug-
menn, spurði hvort þeir gætu sagt sér
hvernig á þessu stæði. Þeir svöruðu:
— BOAC er rekið af ríkinu og þar
er óhemju skriffinnska, sem krefst
fjölda manna. Pan American er einka
fyrirtæki, og verður að græða. Þess
vegna verður það að beita hagsýni i
hvívetna.
Ekki verður sagt að þessi saman-
buitur sé meðmæli með ríkisrekstri.
— Eg ætlaði ekki að trúa því þegar
mér var sagt að þú værir kominn í
sjúkrahús. Það eru ekki nema tvö
kvöld síðan eg sá þig dansa við þessa
fallegu ljóshærðu.
— Konan min sá það líka.