Lesbók Morgunblaðsins - 10.03.1957, Blaðsíða 6

146
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Um kvöldið fórum við að skoða
kirkjugarðinn. Hann er umgirtur
lágum garði úr torfi og grjóti. Þar
tíndum við nokkuð af „gleym-mér-
ei“, steinbrjótum og fíflum, sem óx
þar innan um grasið. Héðan var
góð útsýn yfir Reykjavík. Kvöld-
sólin varpaði gulum bjarma á
borgina, og gluggarnir glóðu eins
og gimsteinar. Esjan hafði yfir sér
roðalitaðan feld, sjórinn var dimm-
blár og á höfninni mörg skip fán-
um skreytt. En þegar litið var inn
til landsins, var þar ekkert að sjá
nema urðir, mýrar og mela.
Á heimleiðinni gengum við fram
hjá kofa fiskimanns og þar voru
margir stórir staflar af hertum
þorskhausum. Okkur var sagt að
þeir væri etnir og einn haus væri
kappnóg máltíð handa einum
manni.
Hjá flestum húsum í Reykjavík
er ofurlítill garður með lágri torf-
girðingu. Þar mátti víðast sjá
venjulegt grænmeti, svo sem
pétursselju, rófur, kartöflur og
einstaka tegundir af salati. Sums-
staðar voru ribsrunnar og á stöku
stað fjölær blóm.------
Svo ferðaðist hann austur að
Geysi, en er hann kom til Reykja-
víkur aftur, var „Arcturus“ farinn
úr höfninni, og ekki hægt að vera
þar.
Við komum seint um kvöld,
ekkert svefnherbergi var að fá í
gistihúsinu, svo við ákváðum að
sofa á setubekkjunum niðri, innar
af knattborðssalnum. Þaðan var að
heyra sífelda kúlnaskelli, því að
franskir sjómenn léku þar borð-
knattleik, og þaðan barst sterkur
tóbaksþefur. Samt tókst okkur að
sofna og vissum ekki af okkur fyr
en snemma um morguninn, að hin
ljóshærða og bláeyga Thea stend-
ur fyrir framan okkur. Hún kom
með kaffi og kex og setti bakkann
á borð fyrir framan mig. Svo sótti
hún þvottavatn, sápu og hand-
klæði, og það var merki þess að
við ættum að fara á fætur, því að
morgunverður skyldi snæddur í
þessari stofu. Urðum við að hlýða.
En þar sem Alþingi sat nú á
rökstólum fórum við þangað til að
sjá það. Það er háð í skólanum og
er gengið inn á miðri hlið hans.
Þegar inn er komið blasir við
manni upphækkaður pallur, þar
sem forsetinn og skrifarar sitja við
borð, þakið skjölum og ritföngum.
Bak við þá eru olíumálverk af
dönsku konungshjónunum. Á
tveimur bekkjum, sem mest líkjast
skólabekkjum, sátu þingmennirnir
og mynduðu aflangan ferhyrning
við borðið. Fyrir utan þennan fer-
hyrning mega gestir standa. Nokk-
ur skrifborð og önnur þægindi eru
í salnum. Flestir þingmenn voru
harðlegir og gáfulegir menn —
bændur, klæddir í vaðmálsföt með
gyltum hnöppum, og með leður-
skó á fótum. Þegar þeir tóku til
máls voru þeir hraðmælskir og
rökfastir, eftir því sem Gísli Brynj-
ólfsson sagði okkur. Hann er nú
þingmaður, en hefir stöðu hjá
stjórninni í Kaupmannahöfn.
Síðan fórum við að heimsækja
Jón Guðmundsson, ritstjóra „Þjóð-
ólfs“. Þetta er 8 síðu blað, en kem-
ur ekki út reglulega, heldur þegar
þurfa þykir. Jón gaf okkur nokk-
ur eintök af blaðinu. Letrið er skírt
og pappírinn góður. Annað blað
kemur einnig út og heitir „íslend-
ingur“, 8 blaðsíður. Bæði eru þau
prentuð í Landsprentsmiðjunni og
eru tvímælalaust bezt prentuð af
öllum þeim blöðum, sem eg hefi
séð.
Svo kom brottfararstundin og
við kvöddum með söknuði alla
okkar ágætu vini í Reykjavík, og
fórum svo um borð. Bátur kom
frá landi fullur af hestum og var
verið að koma þeim upp í skipið.
Þá var eimpípan þeytt og við það
fældust hestarnir og einn þeirra
stökk fyrir borð og ætlaði að synda
til lands. Hann náðist þó aftur og
hafði ekki orðið meint af þessu.
Þetta var þá hestur, sem Mr.
Murray (það var skozkur kaup-
maður) hafði keypt og ætlaði að
fara með heim til sín í Long-yester.
FREDERICK METCALFE prest-
ur, kom hingað 1860, og ferðað-
ist víða um land. Hann er ekki
ánægður með gistihúsið í
Reykjavík, og honum finnst
Reykvíkingcir vera farnir að
spillast vegna vaxandi ferða-
mannastraums.
Eg komst fljótt í kynni við
óþægindin í veitingahúsi Jörgen-
sens. Þar voru nokkrir franskir
sjómenn og reyndu að gleðja sig
við kaffi og koníak, en mistókSt
sýnilega. Hér er allt í óreiðu, ef
miðað er við það að taka á móti
ferðamönnum. Jörgensen leigði áð-
ur stórt hús, þar sem klúbburinn
var, en leigan var svo há, að hann
gafst upp, og leigði svo þetta litla
hús. Hann er nú að láta gera þar
nokkur gestaherbergi, en þau eru
ekki fullsmíðuð. Og verst af öllu
er að konan, sem var hans hægri
hönd í öllu, er nú dáin, svo að allt
gengur á tréfótum.
Ferðafélagi minn, og eini Eng-
lendingurinn sem var um borð,
ætlar að fara til Geysis og með
sama skipi heim — varð heldur
súr á svipinn þegar hann heyrði að
við gætum hvergi sofið nema á
horðum og stuttum bekkjum í stof-
unni þar sem menn matast og
drekka; það voru miklar líkur til
þess að spýtandi gestir mundu haf-
ast þar við fram að miðnætti. En
báðir létum við huggast er við
fengum sæmilegan kvöldverð:
steikt kjöt, lóur, sæta eggjaköku
og borðvín til að skola því niður.
Eftir matinn fórum við að skoða
okkur um. Göturnar eru malborn-
ar og opnar rennur báðum megin