Lesbók Morgunblaðsins - 17.03.1957, Síða 8
164
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
SKUCGSJÁ REYKJAVÍKUR
Seint á 19. öld var hér enn danskur bœr
iii.
SABINE BARING-GOULD ferð-
aðist hér 1863. Segir Þorvaldur
Thoroddsen að ferðabók hans sé
yfirleitt meinlaus og geti orðið
til nokkurs gagns fyrir útlend-
inga, er áður hafi verið ófróðir
um landið. En hætt er við að
þeir útlendingar hafi ekki feng-
ið mikið álit á Reykvikingum
við lestur bókarinnar.
Að morgni 16. júní komum við
til Reykjavíkur. Þá var suðaustan
vindur og gekk með hvössum regn-
skúrum. Eg fór til veitingahússins
og fekk þar inni. Okkur var lofað
miðdegisverði eftir klukkustund og
Jörgensen veitingamaður lofaði að
hýsa okkur og fæða fyrir spesíu-
ríkisdal (4 s. 6 p.) á dag, en drykkj-
arföng yrðum við að greiða auk-
reitis.
Reykjavík er samsafn af timb-
urskálum og hafa þeir verið reistir
hvar sem hverjum þóknaðist. Sum
húsin eru hvít, en langflest svört,
sum með grænum gluggum, önnur
með gulum. Þökin eru einnig úr
timbri og máluð ýmist svört eða
grá. Bærinn stendur milli sjávar
og tjarnar, sem er full af slýi og
viltum fuglum. Til beggja handa
eru 300—400 feta háar hæðir. Efst
á annari stendur vindmylna, en á
hinni trúboðsstöð kaþólskra.
Rétt hjá tjörninni er grasi gróinn
völlur eða markaðstorg og þar
stendur dómkirkjan, en skáhalt við
hana er franska konsúlatið og
lyfjabúðin undir einu þaki.
Hér eru aðeins tvær götur og
eiga þó tæplega götunafn skilið.
Önnur liggur frá landgöngu-
brúnni upp að veitingahúsinu og
kaliast Aðalstræti. Þar er umboðs-
maður gufuskipsins og prentsmiðj-
an.
Hin gatan liggur þvert á hana
og endar á brú yfir læk, sem
rennur úr tjörninni. Hér á land-
fógetinn heima og Pétur Péturs-
son forstöðumaður prestaskólans.
Meðfram sjónum er röð af kaup-
mannabúðum. Um leið og kemur
út fyrir þetta hverfi tekur við
óþolandi lykt frá lcotunum. Þar
hefir allskonar rusli, úldnum
fiski, úrgangi og ösku verið fleygt
út á víðavang, svo að það geti
skolast burt með rigningavatni,
eða troðist niður af fótgangandi
mönnum.
Eldsneytið er þurrkaður þari,
fiskabein og hvers konar rusl, sem
hægt er að brenna. Það er því
skiljanlegt að reykurinn af þessu
sé ekki góður í vitum.
Það er eins og íslendingar séu
lyktarlausir, og það er gott fyrir
þá, því að hér er ekkert sem það
skilningarvit gleður, en nóg tæki-
færi að ofbjóða því. Mikil nef-
tóbaksnautn mun eiga sinn þátt í
ólyktnæmi manna. Náttúran hefði
helzt átt að snúa við nefjum
þeirra, svo að þeir gæti fyllt þau
rækilega með tóbaki. Það er sagt
um Charlottu drottningu að hún
hafi raðað neftóbaki á silkiermi
sína og sogið það svo upp í nefið.
íslenzkar konur, sem komnar eru
til fullorðins ára, fara líkt að. Þær
raða tóbakinu á handarbakið frá
úlfliði og fram á hnúa.
Þarna er stórt hús og nokkrir
menn uppi á þakinu að gera við
það, og þeir taka í nefið í hvert
sinn sem þeir hafa rekið nagla.
Þetta er latínuskólinn. Þar eru nú
46 piltar við nám, og er það ekki
mikið þegar þess er gætt, að þetta
er eini skólinn í landinu. En for-
eldrar tregðast við að senda
syni sína í skóla, því að þeir eru
hræddir um að glæsileiki þessara
Iíort aí
Reykjavík
1863
(Baring-
Couid)