Lesbók Morgunblaðsins - 07.04.1957, Qupperneq 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
209
Ameríku, Þórður fórst með línu-
veiðaranum Papey 22. febrúar
1933 og Jón, kennari í Höfnum,
lézt 12. desember síðastliðinn.
o—O—o
Þennan vetur, 1906 til 1907, voru
83 nemendur í Flensborgarskólan-
um, og var það síðasta árið, sem
Jón Þórarinsson gegndi þar skóla-
stjórn. Voru nemendur úr öllum
fjórðungum landsins. Vorið 1907
brautskráðust 12 nemendur úr
kennaradeild og,25 úr gagnfræða-
deild skólans. Var ég einn af þeim
25 og munu 18 þeirra vera enn
ó lífi.
Þá er ég nú renni huganum
hálfa öld aftur í tímann, minnist
ég margra kátra og skemmtilegra
skólafélaga í Flensborg. Meðal
þeirra er vinur minn Jóhannes
Sveinsson, síðar Kjarval, en þar
sátum við saman á skólabekk.
Dráttlistin var honum þá þegar
svo rík í huga, að hann var við
hana öllum stundum, þótt ekki
væri ávallt næðisamt fyrir hann,
því að þröng mikil var oft í kring-
um Jóhannes, er hann var að
teikna. Minnist ég margra mynda
hans frá þeim árum og ekki hvað
sízt jólakortanna. Lengi varð-
veitti ég tvö þessara korta, en
því miður munu þau nú vera
glötuð.
Nýtt kennsluhús var reist handa
skólanum sumarið 1906 með 3
stofum, en skólahúsið gamla var
tekið fyrir heimavistir.
Á hausti komanda verður Flens-
borgarskólinn 75 ára.
!L^öe®gX5VJ
Konan er með sífeldar áhyggjur út
af framtíðinni, þangað til hún hefir
krækt sér í mann. Karlmaðurinn er
áhyggjulaus, þangað til hann hefir
fengið sér konu.
Næsta heimsstyrjöld
Viðbúnaður vestrænna þjóða
AÐ er öllum ljóst, að Vestur-
veldin munu ekki hefja heims-
styrjöld. En þau hafa mikinn við-
búnað til þess að vera ekki var-
búin, ef heimsstyrjöld skylli á, og
það getur orðið þegar minnst var-
ir. Hinar „friðvænlegu horfur“ í
heiminum, sem talað var um fyrir
einu ári, reyndust blekkingin ein-
ber, og nú hóta Rússar beinlínis
heimsstyrjöld.
Ef nú heimsstyrjöld hefst, verð-
ur það „leifturstríð" og með allt
öðrum hætti en verið hefir. Þar
mun alls konar flugtækjum beitt
meira en dæmi eru um áður. Allir
herflutningar munu að mestu leyti
fara fram 1 loftinu.
Þegar Rússar einangruðu Berlín
1948, var ætlunin að flæma banda-
menn þaðan. En bandamenn svör-
uðu með „loftbrúnni“ frægu. Þeir
höfðu þó ekki nægan kost flutn-
inga-flugvéla í Þýzkalandi þegar
ákvörðunin um þetta var tekin.
En fáum dögum seinna fóru hinar
stóru flutningaflugvélar Banda-
ríkjanna að drífa að. Þær komu
frá Bandaríkjunum, Honolulu,
Porto Rico, Alaska og Austurlönd-
um. Og auk þess komu brezkar,
ástralskar flugvélar og jafnvel
flugvélar frá Nýa Sjálandi. í júní
voru að meðaltali fluttar 80 lestir
af varningi á dag til borgarinnar.
Þegar kom fram á sumarið nam
flutningurinn 2250 lestum á dag.
Og síðan jókst hann jafnt og þétt,
þangað til hann var orðinn 12.940
lestir á sjálfan páskadaginn 1949.
Þessum flutningum var haldið á-
fram þangað til í september 1949,
og höfðu flugvélarnar þá alls flutt
2.325.500 lestir af vamingi til Ber-
línar, eða rúmlega eina lest á hverii
borgarbúa. Þá gáfust Rússar upp.
Þeir höfðu tapað taflinu. En þeir
höfðu þó tapað enn meira. Sú
reynsla, sem bandamenn fengu
þama, verður þeim ómetanleg, ef
til ófriðar dregur.
Níu mánuðum seinna kom þessi
reynsla þeim fyrst að haldi. Þá
hleyptu Rússar Kóreu-styrjöldinni
á stað. Sameinuðu þjóðimar skár-
ust þá í leikinn og mæddi það mest
á Bandaríkjamönnum. Og nú var
sett ný „loftbrú" frá Bandaríkj-
unum til Tokyo, en þar á milli eru
5200—8000 sjómílur, eftir því hvaða
flugleið er valin. Frá Tokyo kom
svo önnur „loftbrú" til Kóreu.
Fyrst í stað fóru herir Samein-
uðu þjóðanna halloka fyrir hinum
stóru skriðdrekum Rússa, sem
Norður-Kóreumenn höfðu fengið.
Bandamenn höfðu ekki nægilega
öflug vopn gegn þeim. Það var
ekki fyrr en þeir fengu frá Banda-
ríkjunum rákettubyssur þær, sem
kallaðar eru „bazodka", að hægt
var að mylja skriðdrekana niður.
Og þar með var sigur unninn. Þessi
rákettubyssa hafði verið fundin
upp áður en stríðið hófst, en her-
inn hafði ekki látið smíða neinar
byrgðir af henni. En um leið og
stríðið hófst, var verksmiðjum
skipað að framleiða þær í stórum
stíl, og viðbrögðin vom svo skjót,
að þær komu nógu snemma.
Þessi saga er talandi tákn um
viðbúnað Bandaríkjanna. Þau
leggja mikið kapp á að finna upp