Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1957, Blaðsíða 13

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
233
Dularfuliir . « ourðir
meðal frumstæðra manna
pLESTIR HAFA eflaust heyrt
getið um galdramenn í Afríku
og víðar, sem leggja á menn að
þeir skuli deya að ákveðinni
stundu — og þeir deya. Frásagnir
um þennan „galdur“ koma eigi að-
eins frá Afríku, heldur gerast slík-
ir atburðir meðal Voodooistanna á
Haiti, í Indlandi og öðrum Austur-
löndum. Þessum „galdri“ hafa ver-
ið gefin ýms nöfn, svo sem ju-ju,
ill augu o. s. frv. En á miðöldum
var þetta kallaður galdur í Evrópu.
Eg minnist ferðamanns, sem
hafði orðið áhorfandi að þessu á
einni af Kyrrahafseyum, og hann
sagði mér að skýringin væri sú,
að þegar lagt væri á menn að þeir
skyldu deya, þá misstu þeir alla
lífslöngun, og þess vegna sáluðust
þeir.
Þetta virðist mjög einföld aðferð
til þess að ganga fram hjá stað-
reyndum, sem ekki verða skýrðar.
En þessi skýring á ekki alls stað-
ar við, síður en svo. Nægir hér
að geta um atburð, er gerðist í
Natal í Suður-Afríku árið 1938, og
sagt var frá í blaðinu „Sunday Ex-
press“. Þar segir svo, að gömlum
innfæddum galdramanni hafi verið
stefnt fyrir rétt. Hann var ákærð-
ur fyrir að hafa myrt Indverja
nokkurn, og ekki nóg með það,
heldur hefði hann gert sér „töfra-
meðul“ úr líkinu. Málið kom fyrir
T. B. Horwood dómara, og hann
spurði galdramanninn hvort hann
hefði nokkra ósk fram að bera áð-
ur en hann væri dæmdur. Galdra-
maðurinn svaraði ekki á ensku, en
hann hellti bölbænum yfir dómar-
ann á sínu máli. Um leið og dóm-
arinn kvað upp dóminn, varð hon-
um flökurt, og svo leið yfir hann.
Innan sólarhrings var hann dáinn.
Því verður tæplega haldið fram,
að dómarinn hafi misst alla lífs-
löngun, þótt hann heyrði Svert-
ingja hafa í hótunum við sig. Samt
dó dómarinn!!
---- O ----
En vér skulum nú líta á málið
frá annari hlið. Ef það er hægt að
drepa menn með gjörningum, þá
ætti einnig að vera hægt að lækna
menn með gjörningum. Galdra-
maðurinn sjálfur drepur ekki né
særir. En hann notar einhvern ó-
þekktan kraft til þess að koma ill-
um áformum sínum í framkvæmd.
Þeir hella bölbænum yfir menn, og
hið sama var áður sagt um fjöl-
kyngismenn, fordæður og galdra-
menn. Þeir áttu að hafa vald á
ósýnilegum krafti til þess að fram-
kvæma óskir sínar.
Af þessu leiðir, að þennan kraft
eða lögmál, hlýtur að vera hægt
að nota bæði til góðs og ills. Eng-
inn kraftur er illur í sjálfum sér,
heldur hvernig með hann er farið.
Þrúðtundur, sprengiflugvélar og
kjarnorkusprengjur er ekki illt í
sjálfu sér, en það er hægt að beita
þessu í þágu ins illa, eins og mann-
kynið hefir séð. Eru vísindamenn-
irnir ekki altaf að bera blak af
sér og segja að þeir beri enga á-
byrgð á þótt uppgötvanir sínar sé
notaðar til tortímingar?
Ef til er „svartagaldur“, þá hlýt-
ur lika að vera til „hvítagaldur“,
það er rökrétt hugsun. Ef til er
kraítur, sem hægt er að beita
mönnum til tjóns, þá hlýtur líka
að vera til ósýnilegur kraftur sem
hægt er að beita mönnum til bless-
unar. Það má vera sami kraftur-
inn, en aðeins beitt á öfugan hátt.
Og ef menn fallast á þessa skoðun,
þá er auðvelt að útskýra bæði ju-ju
og huglækningar. Aðalatriðið er,
að menn viti að slíkur kraftur sé
til og hægt sé að beita honum bæði
til ills og góðs.
Nú efast enginn um að huglækn-
ar hafa læknað ótölulegan fjölda
manna. Margar bækur hafa verið
ritaðar um þetta og þar eru færð-
ar fram sannanir, sem harðsvír-
uðustu vantrúarmenn geta ekki
borið brigður á. Stundum heíir
verið reynt af veikum mætti að út-
skýra þessar lækningar — og þar á
meðal lækningaundrin í Lourdes
og víðar — á þann hátt, að hér sé
um hugsefjun að ræða eða dá-
leiðslu. En það er sama hvaða nöfn
þessu eru gefin, staðreyndunum
verður ekki haggað, og þær sýna
að hér hefir einhver kraftur verið
að verki.
Upp úr aldamótunum kom Rat-
ana til London, inn svokallaði
„Maori töframaður“. Var þá mikið
um hann talað. Hann var innfædd-
ur maður frá Nýa Sjálandi, eins
og nafnið bendir til, og átti heima
í kofa um 224 km frá Wanganui.
Blöðin í Nýa Sjálandi sögðu marg-
ar sögur af kraftaverka lækning-
um hans. Hann tók aldrei þóknun
fyrir lækningar sínar. Hann var
kristinn. En í kofa hans var fullt
af hækjum, sem sjúklingar hans
höfðu skilið þar eftir er þeir fengu
bata. Margar þúsundir manna
höfðu vottað skriflega hvernig
hann hefði læknað sig. Tveir prest-
ar — annar þeirra var Vilfred
Williams, trúboði meðal Maori-
manna — rannsökuðu þetta og gáfu
opinbera skýrslu um það.
Hér- skal aðeins sagt frá einni
lækningu hans. Kona nokkur, sem