Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1957, Blaðsíða 16
m
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
s
s Það var rétt fyrir páskahátiðina. Og kvöldmáltíð stóð yfir. Jesús sagði þá við lærisveina sína: „Nýtt boðorð
| gef ég yður: Þér skuluð elska hver annan, á sama hátt og ég hefi elskað yður. Af því skulu allir þekkja, að
( þér eruð mínir lærisveinar, að þér berið elsku hver til annars. Innan skamms mun heimurinn ekki sjá mig
| framar, en þér munuð sjá mig, því að ég lifi og þér munuð lifa“. (Jóh. 13—14). — Myndin hér að ofan er úr
i helgileiknum „Maria Magdalena“ eftir séra Poul Schou og sýnir kvöldmáltíðina. Það er auðséð að farið hefir
' verið eftir hinu fræga málverki Leonardo da Vinci af kvöldmáltíðinni. Það málverk er geymt í klaustrinu Santa
J Maria dello grazio í Milano.
í
s
s
s
s
s
s
s
SYGNAKLEIF — SYGNAHLEIN
Auðsætt er af frásögn Landnámu
hvar Vébjörn Sygnakappi hefir brot-
íð skip sitt, enda hafa geymzt munn-
mæli um skipbrot kappans. Klettur sá,
sem nefndur er Sygnakleif í Land-
námu, en nú venjulega nefndur Sygna-
hlein, er á yztu takmörkun Almenn-
inga vestari. Á Sygnahlein situr steinn,
sem er hið mesta bjarg, og segja
munnmælin, að bjargi því hafi Vé-
björn komið fyrir á klettinum, svo að
hann gæti fest þar böndum til þess
að koma skipshöfn sinni yfir. Bjarg
þetta er vart nokkrum mennskum
manni fært til flutnings, og mun svo
um það, sem fleiri steina þá er forn-
mannatök nefnast, að önnur sterkari
öfl hafa komið því á hlóðir.
(Homstrendingabók).
VILHJÁLMUR SIGURÐSSON
bróðir Símonar „æ-jú“, bjó á Stóra
Hólmi í Leiru á seinni hluta 19. aldar.
Vilhjálmur var nafnkenndur fyrir
fyndni, háð og neyðarleg tilsvör. Ein-
hverju sinni er hann kom sjóveg úr
Keílavík og hafði verið að leggja inn
fisk, og Björn og Bjarni synir hans
voru með, tók karl eftir því, að þeir
voru að eta eitthvað úr bréfstikli og
spyr:
„Hvað eruð þið að eta, strákar?“
„Rúsínur“, segja þeir.
„Finnst ykkur það ekki vera nokk-
uð dýrt skepnufóður?" — (ísl. Gíslas.)
ÞESSA VÍSU
kvað Guðmundur I. Guðmundsson
suður hjá Höfðaborg í Afríku, er hann
var í hvalvinnu hjá Ellefsen þar syðra:
Blóm upp gróa úr gulum sand
geisla þróuð báli,
felur skógur fagurt land
fram að sjóarmáli.
(M. G.: Á Hvalveiðastöðvum),