Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1957, Blaðsíða 4

320
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
þegar félagið leýstist upp, lenti
hann í vörslu Bernhöfts bakara,
sem var einn af helztu skyttunum,
og var geymdur þar lengi úti í
geymsluhúsi. En er næsta Skotfé-
lag var stofnað, þótti Bernhöft rétt
að það erfði fánann og afhenti hann
Agli Guttormssyni. En Egill leit
svo á að fáninn væri orðinn minja-
gripur og afhenti hann því Þjóð-
minjasafninu, og þar er hann
geymdur enn.
Árið 1868 kom hingað til lands
danskur lögfræðingur, Preben
Hoskjær, og skyldi vera aðstoðar-
maður í skrifstofu stiptamtsins.
Hann var náfrændi Hilmars Fin-
sens stiptamtmanns (sonur hálf-
bróður hans). Hoskjær varð þegar
lífið og sálin í Skotfélaginu og stóð
það þá með miklum blóma um
hríð. Skotæfingar voru háðar að
staðaldri, félagsfundir voru haldn-
ir hálfsmánaðarlega og tveir aðal-
fundir á ári, annar í febrúar, hinn
á afmælisdegi félagsins 2. júní.
Áður en Hoskjær kom, hafði fé-
lagið reist sér hús þar sem nú er
Suðurgata 35 og kallaði það
„Reykjavigs Skytteforenings Pav-
illon“, en í daglegu máli Reykvík-
inga var það alltaf kallað Skothús-
ið, og helzt það nafn eftir að þarna
var komið íbúðarhús, og við það er
Skothúsvegur kenndur. í þessu
húsi stóðu skyttumar þegar skot-
æfingar fóru fram, og þegar skot-
keppni var háð. Beint niður undan
því, niður við tjörnina, var reist-
ur skotbakki og var færið 150 aln-
ir. Þótti ekki árennilegt að vera
á ferð handan tjarnarinnar meðan
á skotæfingum stóð, því að kúl-
urnar skullu þar í grjótinu sitt á
hvað. Annar skotbakki var gerð-
ur lengra suður með tjörninni og
var þangað 300 álna færi. Sá skot-
bakki var notaður þegar keppni
for ifana.
Fyrstu verðlaun í skotkeppni. Á silfur-
plötunni stendur nafn Þorgríms Guð-
mundsens kennara og þar undir „Bezt
skytta 1893.“ (í Þjóðminjasafni).
í félaginu voru bæði aðalfélagar
og aukafélagar. Aðalfélagar voru
þeir, sem æfðu skotfimi að stað-
aldri, en aukafélagar voru hlut-
hafar í byggingu félagsins. Hos-
kjær þótti húsið allt of lítið og
hann fékk því fram gengt að það
var stækkað að mun 1870 og gekk
rösklega fram í því að safna hluta-
fé. Þetta ár eru félagsmenn taldir
40, þar af um helmingur auka-
félagar.
En félagið hugsaði um fleira en
skotfimi. Það var einnig nokkurs
konar skemmtifélag eða klúbbur.
Hafði það herbergi á leigu á Hótel
Scandinavia (sem stóð þar sem nú
er Hjálpræðisherinn), og hafði þar
knattborð til afnota. Þar helt það
einnig dýrindis veizlur og sam-
kvæmi. Hefir það sýnilega þótt
„fínt“ að vera í þessum félagsskap,
því að þar er eigi aðeins danska
„fyrirmannaliðið“, heldur einnig
allir helztu embættismenn bæarins
og margar hefðarfrúr. Má sjá þetta
á skjölum félagsins, enda þótt
engin fullkomin félagaskrá sé til.
Meðal embættismanna, sem voru í
félaginu, má nefna: Hilmar Finsen
stiptamtmann, Árna Thorsteinsson
landfógeta, Pétur Pétursson bisk-
up, Jón Hjaltalín landlækni, Jónas
Jónassen héraðslækni, Halldór
Guðmundsson latínuskólakennara,
Jón Pétursson dómstjóra landsyf-
irréttar, Magnús Stephensen lands-
yfirréttardómara, Helga E. Helga-
son skólastjóra, Skúla Magnússon
bæargjaldkera, Hallgrím Melsted
landsbókavörð, Óla Finsen póst-
meistara og Snorra Jónsson dýra-
lækni. Af konum má nefna skáld-
konuna Torfhildi Þorsteinsdóttur
Holm. Þá má nefna stúdentana
Jónas Hallgrímsson (er fyrr get-
ur), Hannes Stephensen (síðar
prest í Þykkvabæarklausturs-
prestakalli), Odd V. Gíslason (síð-
ar prest á Stað í Grindavík), Zop-
honias Halldórsson (síðar prest í
Viðvík) Jón Þorláksson (síðar
prest að Tjörn á Vatnsnesi) og Pál
B. Sivertsen (síðar prest á Stað í
Aðalvík). Þótti það þá prýði
hverjum félagsskap að hafa stúd-
enta innan sinna vébanda. Og lík-
lega hefir ekkert íþróttafélag hér
á landi getað státað af því síðan
að hafa safnað undir merki sitt
svo mörgum merkismönnum. Hef-
ir sýnilega verið lagt allt kapp á
að það hefði á sér „aristokratisk-
an“ svip.
En þrátt fyrir það virðist ein-
hver óánægja hafa komið upp í
félaginu 1871, því að í árslok sögðu
sig 8 menn í einum hópi úr því,
og síðar komu þrír aðrir. Það er
nokkuð mikið að missa þannig
fjórða hluta félagsmanna í einu, og
hefir stjórnin sjálfsagt ekki verið
ánægð út af þessu, enda þótt engir
af „stórlöxunum“ væri 1 þessum
/