Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1957, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
321
hópi. Einn af þeim, sem sagði sig
úr félaginu, var Hannes Stephen--
sen, og bar hann því við, að hann
væri að fara úr bænum alfarinn.
Úrsögnin er dagsett 16. febrúar
1872. Stjórnin skrifaði honum um
hæl og sagði, að samkvæmt lögum
félagsins yrði menn að hafa sent
úrsagnir fyrir 1. febrúar. Hann
gæti því ekki losnað úr félaginu
fyrr en 1. febrúar næsta ár og yrði
að greiða gjöld sín fyrir árið 1872.
Á þessu sést, að reynt hefir verið
að halda í menn eins og kostur
var á.
Eftir 1872 fara litlar sögur af
félaginu, en Klemens Jónsson seg-
ir þó að það muni hafa lifað og
starfað fram undir aldamót. En þá
hefir það lognazt út af.
Eins og fyrr segir voru það
danskir menn í Reykjavík, sem
gengust fyrir stofnun Skotfélags-
ins og heldu því uppi framan af.
En þeim fór stöðugt fækkandi eft-
ir því sem leið á öldina og má vera
að þess vegna hafi áhuginn dofnað
og kulnað út að lokum. En þó hefir
Skotfélagið aldrei dáið til fulls.
Með nokkru millibili hafa nýir
menn vakið það upp og sett því
ný lög og nýar reglur.
Það mun hafa verið um 1920—21
að nýtt Skotfélag reis á laggirnar
í Reykjavík. Það hóf æfingar innan
húss með smárifflum (salonriffl-
um) og fóru æfingarnar fyrst fram
í Iðnó. Fyrsta skotkeppni þess fór
fram 15. apríl 1922 og voru kepp-
endur 37. Þar fekk Egill Guttorms-
son fyrstu verðlaun (stóran silfur-
bikar standandi á þremur byssum),
önnur verðlaun (vandaðan riffil)
fekk Ólafur Magnússon Ijósmynd-
ari, og þriðju verðlaun (silfurblý-
ant), fekk P. Petersen í Gamla
Bíó.
Svo fekk félagið sér hermanna-
riffla og hófust þá skotæfingar úti
Frelsisandinn lifir
Ákall kúgaðrar
HINN 24. febrúar 1918 varð Eist-
land sjúlfstætt og fullvalda ríki, við-
urkennt af stórveldunum. Árið
1940 sviku Rússar það í tryggðum,
hernámu það og fluttu tugþúsundir
manna með valdi úr landi. Mörgum
tókst að flýa og í Svíþjóð hafa síð-
an dvalizt um 30 þús. landflótta
Eista. Þeir hafa stofnað þar sjálf-
stæðisfélag og sendi það eftirfarandi
ákall til Sameinuðu þjóðanna.
VÉR, Eistlendingar í Svíþjóð, sam-
an komnir til að minnast 39 ára
afmælis eistneska lýðveldisins,
sendum hjartans kveðjur vorar
elskuðu ættlandi og eistnesku þjóð-
inni, sem nú lýtur erlendri kúgun.
Vér strengjum þess heit að hætta
aldrei baráttunni fyrir sjálfstæði
í Örfirisey. Stóðu skotmenn syðst
á eynni, en norðarlega á eynni
hafði verið hlaðínn garður mikill.
Þar var skotspónninn, en garður-
inn var til skjóls fyrir þá, sem litu
eftir skotspæninum og gerðu
skýrslu um það hvar skotmenn
hittu.
Ekki fekk félagið inni í Iðnó til
langframa og fluttist þá í Báruna
og hafði skotæfingar þar. Og næsta
innan húss skotkeppni þess fór þar
fram 1923.
Félagið átti við ýmis óhöpp og
erfiðleika að stríða, og mun hafa
lognazt út af á árunum 1925—26.
Þriðja Skotfélag Reykjavíkur
var svo stofnað 1950 og voru fé-
lagar þess rúmlega 70. Það hefir
síðan starfað af fullu fjöri. Má því
segja að fyrsta íþróttaféiagið, sem
stofnað var í Reykjavík, sé enn lif-
andi, því að enda þótt stofninn
hafi tvívegis brostið, hafa rætum-
ar lifað og skotið nýum frjókvist-
um. — Á. Ó.
þjóðar til S. Þ.
og frelsi Eistlands og lausn allra
annara kúgaðra þjóða.
Hinir sögulegu atburðir, sem
gerzt hafa í Póllandi og þó enn
fremur hin hetjulega barátta
frændþjóðar vorrar, Ungverja,
gegn kúgun kommúnista, sanna að
frelsisandinn hefir ekki verið brot-
inn niður og að hann muni ein-
hvern tíma brjóta niður allar
hömlur á vegi sínum. Þetta veitir
oss styrk í baráttunni.
í dag biðjum við guð almáttug-
an að hjálpa eistnesku þjóðinni svo
að hún fái staðizt þar til landið
er frjálst aftur.
Vér þökkum hinum frjálsu þjóð-
um, sem ekki hafa viðurkennt inn-
limun Eistlands né annara Eystra-
saltslanda í Sovétríkið. Það gleður
oss, að stórveldin í vestri skilja vel
hvílíkum þrælatökum Eistlending-
ar og aðrar kúgaðar þjóðir hafa
verið beittar. Vér gleðjumst einn-
ig vegna afstöðu Sameinuðu þjóð-
anna og vonum að í framtíðinni
taki þessi stofnun ákveðnari af-
stöðu gagnvart erkióvini allra
mannréttinda — Sovétríkinu. Vér
vonum að Sameinuðu þjóðirnar
muni innan skamms taka mál
Eystrasaltslandanna til meðferðar.
Vér endurtökum vorar ófrávíkj-
anlegu kröfur: Hernámi Eistlands
og annara kúgaðra þjóða verður
að Ijúka, sjálfstæði þessara þjóða
sé endureist, rauði herinn yfirgefi
öll þessi lönd og Rússar skili aftur
og sendi heim alla þegna þeirra,
sem þeir hafa flutt nauðuga úr
landi eða hneppt í fangelsi.
Vér munum aldrei hverfa frá
réttlátum kröfum vorum. Vér
munum gera allt sem í voru valdi
stendur til þess að þeim fáist full-
nægt.