Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1957, Blaðsíða 9

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
323
Burðarkarl með ungling í körfu á
bakinu
úa, að hann hafi sjálfur lifað mein-
lætalífi upp í Himalajafjöllum.
Einn af þessum helgu mönnum
þótti mér einkennilegur. Eg gekk
oft fram hjá honum og alltaf stóð
hann á öðrum fæti, eins og ríg-
negldur niður, og helt ilinni á hin-
um fætinum við knéð. Þetta er ein
af Yoga-æfingum. Margir píla-
grímar sátu hið næsta honum og
horfðu á hann með lotningu. Um
kvöldið rakst eg á hann, en þá sat
hann fyrir framan eld, með kross-
lagða fætur. Margir pílagrímar
höfðu safnazt þar að honum. Hann
talaði ekki neitt við þá nema með
táknum og bendingum. Hann var
með sítt hár og leggir hans og
handleggir voru örmjóir. Að lokum
rétti hann fram heilagt rit, og einn
af pilagrímunum las upphátt úr
því.
Hvarvetna loguðu eldar og lýstu
upp tjaldbúðirnar, en á einum stað
var nokkurs konar miðstöð. Þar
hafði verið slegið upp stóru tjaldi,
er mest líktist sólhlíf, og undir því
var tákn Siva, umkringt blómum
og fórnargjöfum. Þegar dimmdi
safnaðist fólk þar saman, sat á
hækjum sínum umhverfis tjaldið
og þuldi sín helgu fræði.
VIÐ SVÁFUM vel þessa nótt við
nið lækjarins utan við tjaldið. En
snemma fórum við á fætur til þess
að sjá er tjaldbúðirnar væri teknar
upp. Byrjað var löngu fyrir dögun
að feila tjöld, en mörg voru þó enn
uppi standandi um miðjan morgun,
er við lögðum af stað.
Margir hinna helgu manna höfðu
lagt á stað með fyrstu dagskímu.
Á eftir þeim fór endalaus straumur
pílagríma, karlmenn, konur og
börn, flestir fótgangandi, sumir
ríðandi og sumir í burðarstólum,
sem algengir eru í norðanverðu
Indlandi. Hestasveinar, burðar-
karlar og aðrir verkamenn voru
Múhameðsmenn, því að mest er um
þá á þessum slóðum í Kashmir,
enda þótt þar sé einnig Hindúar.
Þessir Múhameðsmenn tóku ekki
neitt mark á helgum tilgangi þess-
arar ferðar, en sumir þeirra höfðu
komið um langan veg til þess að
græða peninga á því að flytja
Hindúa og farangur þeirra. Þar
sem leiðangurinn helt kyrru fyrir,
voru Múhameðsmenn út af fyrir
sig og sendu bænir sínar kvölds og
morgna í áttina til Mekka.
Að iokinni dagleið frá Pahalgam
taldist lögreglumönnum svo, að
9000 indverskir pílagrímar, og 4000
fylgdarmenn, burðarkarlar og
hestasveinar væri þar saman
komnir Sögðu þeir þá að þetta
væri fjölmennasta pílagrímsganga,
er farin hefði verið til Amarnath.
Ferðin sóttist seint, því að oft
urðu tafir. Stígurinn var grýttur,
brattur og krókóttur og urðu því
árekstrar tíðir, þar sem hestar fóru
með fyrirferðarmiklar klyfjar, og
tjaldsúlur standandi út í loftið,
Stundum varð allt að klukkustund-
ar töf að þessu. Eg hafði reiðhest,
en lét þjón oftast teyma hann, því
að eg var fljótari að ganga, komst
þannig betur fram hjá þar sem
allt hafði farið í bendu og gat stytt
mér leið.
Margir samferðamannanna voru
skrafhreifnir. Eg gekk fram á ógur-
lega feitan mann, og hann kvaðst
vera kominn frá Kalkútta og hefði
því farið rúmlega 1500 km. leið.
Hann var síðhærður með horn-
Hóglífur
Indverji læ._
bera sig alla leió.