Lesbók Morgunblaðsins - 09.06.1957, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
339
þóf, sagði hún að hann mætti þá koma
á laugardaginn.
„Gwyneth, eg elska þig — fleygðu
skeið þessa stráks í eldinn“.
„Það er ekki strákur, það er velmeg-
andi bóndi“, sagði hún. En ekki vildi
hún segja honum hver hann var.
Evans kom eins tímanlega á laug-
ardaginn og hann þorði. Hann var
rauðeygur, því að hann hafði sofið
lítið þessa viku. Hann hafði alltaf ver-
ið að hugsa um það, að hann hefði
talið Gwyneth sér of vísa, en nú hefði
hann misst hana.
En þótt hann væri dapureygur sá
hann fljótt að breyting hafði orðið á
í stofunni. Stóra og fallega tréskeiðin
hékk nú yfir stólnum hennar Gwyneth,
en skeiðin hans hékk á nagla til hliðar,
þar sem skugga bar á. Upp frá þeirri
stundu ákvað hann að reyna að vinna
hana aftur.
Hann skrifaði henni nú ljóðabréf og
líkti henni við Myfanwy, fegurstu
stúlkuna, sem nokkuru sinni hafði
verið í Dinas Bran, og við allar þær
fegurðardísir, sem sögur fóru af. Og
nú kom hann á hverjum degi til Vel-
indra, til þess að horfa á ljósið í glugg-
anum þar, og í þeirri von, að Gwyneth
mundi koma út einhverra erinda. En
hún kom aldrei, og aldrei varð hann
var við meðbiðil sinn, þann er hafði
smíðað fallegu tréskeiðina er nú hékk
yfir sæti Gwyneth.
Hann var hættur að venja komur
sínar í knæpur og veitingahús. Hann
vann baki bortnu við mylnuna og fór
1 kirkju á hverjum sunnudegi, og von-
aðist til þess að fá að sjá Gwyneth
þar. £n hún var honum alltaf jafn
fráhverf. Og alltaf hékk fallega skeið-
in yfir sæti hennar, en skeiðin frá
Evans í skugga.
Svo var það eitt laugardagskvöld,
er Evans hafði fengið leyfi til að heim-
sækja Gwyneth, að hann sá föður henn-
ar aka að heiman, og í vagninum hjá
honum var ungur maður, vel búinn og
eflaust af góðum ættum.
„Var það maðurinn í vagninum, sem
smíðaði þessa skeið?“ spurði hann
hræddur og hikandi.
„Já, sá er maðurinn", sagði Gwyneth,
en henni gekkst þó hugur við að sjá
hve hryggur Evans var. Og hún kom
upp um sig er hún horfði í augu hans.
Þá jókst honum kjarkur.
„Gifztu mér, Gwyneth", bað hann,
„við skulum gifta okkur eins fljótt
og unnt er, undir eins og lýsingum er
lokið. Eg elska þig“.
Þá gafst Gwyneth upp. Hann kyssti
hana og hún kyssti hann aftur inni-
lega. Nú hefði hún fengið hann aftur.
Og þetta sama kvöld var giftingardag-
ur ákveðinn. Aldrei hefir elskhugi ver-
ið glaðari en Evans þá.
Og eftir þrennar lýsingar voru þau
svo gefin saman 1 gömlu þorpskirkj-
unni, sem kennd er við írska dýrling-
inn Brynach, af því að hann hafði reist
þarna kirkju fyrir 1300 árum.
Frá kirkjunni óku brúðhjónin glöð
heim með foreldrum hennar, og þar
átti að vera veizla um kvöldið. Þau
settust inn í stofu, en brátt þurfti
Caradoc Jones að fara út til að hirða
um hestana. Þá varð undarleg þögn
inni.
Enn um
EFTIRFARANDI þulur hefur Lesbók
fengið úr tveimur stöðum á Vestur-
landi, en þar munu baggalútar varla
finnast. En það sýnir hvað þetta orð
hefur verið algengt hjer á landi sem
gælunafn.
I
Baggalútur með breitt skegg
með brúði sína kjagar út,
seld’ana fyrir sýrukút,
svo fauk hún í hafið út.
Nú dansar Baggalút.
Baggalútur minn,
hvar varstu í gær?
Uppi á Helgafelli
að elta lambskinn.
Hvað fékkstu í staðinn
Baggalútur minn?
Þrjár álnir vaðmáls, mælti fuglinn.
Hvað gerðir þú þér úr þeim
Baggalútur minn?
Hempuna víðu,
buxurnar síðu,
Í' konu minni kastapils,
þar gekk af alin
og hana fékk smalinn.
Ofan eftir röðunum,
tröðunum
rindilinn dró,
með votan halann
flókann hann dró.
Býsna mikið barð hann dró.
Nú reis Gwyneth á fætur og tók nið-
ur fallegu skeiðina, en setti skeiðina
frá Evans í staðinn. Hún fór með
fallegu skeiðina upp á loft, en sneri
sér við í stiganum og brosti blítt til
Evans. Svo hvarf hún upp á loftið.
„Hvers vegna fer hún með skeiðina
upp á loít?“ spurði hann tengdamóður
sína, því að afbrýðissemin gaus upp í
honum, því að það var engu líkar en
Gwyneth þætti sérstaklega vænt um
þessa skeið.
Frú Jones brosti.
„Þetta er allt í lagi, Evans“, sagði
hún. „Hún ætlar að setja skeiðina á
sinn stað í svefnherbergi okkar, því
að þetta er skeiðin sem Caradoc smíð-
aði handa mér áður en við giftumst.“
(Eftir Michael Gafeth Llewelyn).
Baggalút
Lækir runnu ofan að sjó.
Var í rauðum skarlatstakki
á berjamó,
stakk honum undir stélið á sér
og sagði dilli-ó,
dilli-ó, dilli-dilli-ló.
II
Róa á baki mínu
Baggalútur minn.
Hvan kanntu að vinna
Baggalútur minn?
Klæði úr ull að spinna
og elta lítið skinn.
Hvað fékkstu í kaupið
Baggalútur minn?
Þrjár álnir vaðmáls
og eitt lambaskinn.
Hvað gerðirðu við það
Baggalútur minn?
Ég bjó mér til úr þvi
hempuna víðu
og buxurnar síðu,
konu minni kastapils,
og þá gekk af alin
og hana fékk smalinn.
Datt hann oni dalinn
og drengurinn varð galinn.
{^ö®S)®S>0