Lesbók Morgunblaðsins - 17.08.1957, Page 7

LESBOK MORGUNBLAÐSINS
411
börnum og a3 1 lítri víns á'dag sé
hæfilegt magn handa fullorðnum. Það
leynir sér ekki að þetta er vínyrkju-
land.
CLUNY
Hér förum við út, upp hreyfistigann
og inn í Luxemborgargarð og kælum
okkur um stund í forsælunni undir
þungum krónum trjánna. Það brakar
í skeljasandinum, léttur andblær úr
suðri ýfir lauf trjánna og smáfuglar
stunda ástabrall í garðinum með mikl-
um dugnaði. Gamalt fólk situr á
bekkjum, en börn leika í grasi. Nokk-
uð af öldruðu fólki hefur horfið af
sjónarsviðinu síðan í fyrra og kemur
ekki lengur í garðinn, en nokkur börn
hafa komið í staðinn. Og ung stúlka,
sem var að byrja að verða kona í
fyrra, gengur nú fullþroska eftir stígn-
um, mikið meistaraverk fíngerðra beina
og mjúkra vöðva, það stirnir á hörund-
ið og fjaðurmögnuð brjóstin rísa stolt
í sólarljósinu. Hún er kynblendingur,
eins og eir á litinn og hefur látið lita
gráa nokkra lokka í brúsandi hári
sínu. Við hlið hennar gengur fríður
piltur, sem nú hefur séð draum sinn
rætast svo glæsilega, hann hefur fund-
ið hana og hún hann — og nú ganga
þau saman um garðinn. Hér verður
svo á vegi okkar kynborin indversk
stúlka á stól og hefur annan fót sinn
á hné þrekvaxins manns af norrænu
kyni og fer hann í sífellu næmum
fingurgómum um þrýstinn fótinn, en
hún horfir heitum augum á sterklegan
háls hans og herðar, og verður ekki
annað sagt en að þetta séu allmiklir
innileikar svona um hábjartan dag-
inn.
Svo eigum við leið spottakorn með-
fram Signu, heyrum hvellt blístur í
flautu og sjáum skemmtibát á leið upp
fljótið, en bakvið Notre Dame ber við
himin á vinstri hönd, gersemi mikil
ytra sem innra og kvað geyma marg-
an dýrgripinn innan veggja, og á
hægri hönd hamast Karla-Magnús við
að hemja ólman stríðsfák og er kopar-
inn í þeim báðum orðinn grænn af
elli fyrir löngu. Og hvaða fjandar eru
þetta hér og hvar á stöllum og riðum
utan á kirkjunni? Jú, púkar — skim-
andi út yfir borgina eftir bráð handa
myrkrahöfðingjanum og á þessu út-
kikki hafa þeir verið síðan fyrir daga
Snorra Stulusonar, þokkaleg iðja það.
Kúrekasöngur utan úr Rue Saint
Martin. Það er sem okkur heyrist, og
hér standa þeir, tveir kátir flækingar,
búnir svipað og kúrekar og skemmta
fólki, en berfætt stúlkutetur, nábleikt,
lyftir peningaposa hátt, lætur klingja
glatt í myntinni, gengur milli manna,
stendur á tám, lyftir posa, lætur
klingja, og „kúrekarnir" hækka söng-
inn og hljóðfærasláttinn.
Svart veðrað hús á hægra bakka
Signu, drungalegt að utan, kalt og
hráslagalegt inni, fangelsið sem hýsti
Marie Antoiniette og franska aðalinn
áður hann var leiddur undir fall>
öxina. Steinveggir og steingólf og fóta-
tak undir bergmálar sal úr sal í þessu
húsi dauðans. Nei, ekki þessa leið,
Gjörið svo vel að fylgja eftir leiðsögu-
manninum, er kallað; það var svo sem
auðvitað, seldir undir þá písl að þurfa
að elta fararstjóra. Svo byrjar hann að
tala yfir hópnum og reynir að vera
fyndinn, síðan haldið af stað. Þarna
var föngunum búinn staður í hálmruslí,
í þessum klefa snoðaðir fyrir aftökuna,
Ræðustúfurinn er botnaður með meint-
um brandara um hár einnar stúlkunn-
ar í hópnum, og þá fer xeiðsögumað-
urinn að taka dálítið á taugarnar. Það
er auðvitað ástæðulaust að setja upp
svip sampíningar á þessum stað, en
okkur virðist jafn ástæðulaust að hafa
þessa atburði að fíflskaparmálum; hér
voru 6 þúsund menn óvirtir og síðan
höggnir, sumir að makleikum, en
margir fyrir það eitt að vera bornir ui