Lesbók Morgunblaðsins - 15.09.1957, Side 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
457
Hákon Bjarna-
son skógræktar-
stjóri hjá elzta
grenitrénu í
Vndirhlíðum.
einkum í klettana við sjóinn, kom
það upp, en allar plönturnar voru
dauðar á þriðja ári.
Þessi reynsla mun síður en svo
hafa aukið trú manna á að skóg-
ur gæti þrifizt hér á þessum út-
kjálka. Síðan hefir margt breyzt,
og ekki sízt trú manna á landið
og gróðurmátt þess. Sú kynslóð,
sem nú er uppi, er bjartsýnni en
nokkur önnur, sem búið hefir í
landmu. Reynsla hennar sýnir og
að hér er hægt að koma upp skóg-
um betri en áður þekktust, og
hægt að breyta aftur í gróðurland
landi sem komið var í örtröð. —
Næsta kynslóð mun verða enn
bjartsýnni og stórhugaðri, eins og
vera ber, og þegar svo heldur á-
fram, er einkis örvænt.
----o---
Reykjanesskaginn getur aftur
breyzt í gróðurlendur, þrátt fyrir
vatnsskortinn, og skógar geta
komizt upp þar sem þeir voru
áður.
Þetta sýnir bezt hið mikla átak,
sem nú er verið að gera í Heið-
mörk. Fyrir áhuga og starf margra
manna er þar nú að rísa á legg
vísir að stórum skógi. Og um leið
og þar var hafizt handa og landið
girt, kom náttúran sjálf til móts
við mennina. Alls konar gróður
hefir þotið þar upp seinustu árin.
Uppblástrinum er lokið og moldar-
börðin eru farin að gróa. Kjarrið,
sem fyrir var, hefir hækkað og
sótt í sig nýtt vaxtarmagn, en alls
staðar er að skjóta upp nýu kjarri,
þar sem berangur var áður. Þar
hafa rætur leynzt í jörð, eða fræ
borizt þangað frá hríslum, sem nú
fá að dafna í friði. Þessi gróður all-
ur veitir skjól nýa nytjaskó^inum,
sem þar er verið að gróðursetja,
meðan hann er enn á bernsku-
skeiði. Hver maður, sem í Heið-
mörk kemur, getur sannfærzt um
þetta af eigin sjón.
En spor hins nýa tíma má víðar
sjá á Reykjanesskaga. Vestur í
Háabjalla og hjá Sólbrekkum hefir
Skógræktarfélag Suðurnesja girt
lönd og hafið gróðurstarf í stórum
stíl og með góðum árangri..
í sumar fór eg ásamt Hákoni
Bjarnasyni skógræktarstjóra um
nágrenni Hafnarfjarðar, til þess að
sjá þá breytingu, sem þar er að
verða á. Við ókum fyrst fram hjá
Sléttuhlíð, þar sem Hafnfirðingar
eiga sumarbústaði sína. Hlíðin, sem
nú væri ef til vill að mestu örfoka,
ef mannshöndin hefði ekki komið
henni til bjargar, er nú að klæðast
grænum feldi að nýu og er gaman
að sjá hvað sumir hafa breytt
landinu umhverfis bústaði sína.
Áður en langt um líður verða fok-
sárin þarna gróin og vaxandi skóg-
ur á uppsiglingu.
Við ókum suður í Kaldársel. Þar
tr úfið hraun og berar og blásnar
hlíðar. Skógarnir sem þar voru
áður, eru gjörsamlega horfnir. Við
gengum þaðan suður með Undir-
hlíðum. Þar kom Skógræktarfélag
Hafnarfjarðar upp skóggirðingu
fyrir nokkrum árum. Voru þar þá
enn nokkrar skógarleifar í brekk-
unum og var þeim bjargað á þenn-
an hátt. En þar hefir fleira gerzt.
Þegar brekkurnar blöstu við okk-
ur, voru þær fagurbláar tilsýndar,
allt frá jafnsléttu og upp á brúnir.
Eg spurði Hákon hvernig stæði á
þessum bláa lit.
— Þarna vex blágresi, sagði
hann, síbreiða af því alls staðar
milli skógarrunnanna. En líttu á
brekkurnar hér um kring utan
girðingar. Þar sést ekki eitt ein-
asta blágresi. Hvernig heldurðu að
standi á því?
Eg gat ekki gizkað á það.
— Þetta er hið einfaldasta og
augljósasta uæmi um þau spell,