Lesbók Morgunblaðsins - 15.09.1957, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
459
Útsýn úr skógar-
lundinum í Und-
irhlíðum norður
til Almenninga.
unnið að jarðabótum þar og þess
vegna sýnir þessi blettur ljóst
. hvernig fer þegar ágangi sauðfjár
er af létt. Þar er allt að gróa af
sjálfu sér og blágresið hefir num-
ið þar land. —
Héðan ökum við suður í Almenn-
inga, þennan furðulega reit, þar
sem bændur í mörgum hreppum
gerðu til kola og hjuggu hundruð
hesta af hrísi árlega öldum saman,
en gátu þó ekki urið upp skógar-
gróðurinn með öllu. Kjarrið í Al-
menningum helt velli, þrátt fyrir
þessa óskaplegu meðferð. Það er
enn lifandi milli Nýahrauns og Af-
stapahrauns, allt frá Straumi og
upp undir fjöllin. Nokkurn hluta
þessa lands hefir Skógræktin girt
og friðað fyrir nokkrum árum. Þar
hefir orðið stór breyting síðan. Öll-
um gróðri hefir fleygt fram, og
einkum hefir kjarrið vaxið og
breiðst út og eru þar sums staðar
komin stofnahá tré. Hér hefir nátt-
úran sjálf verið að verki, og hún
getur orðið nokkuð afkastamikil,
þegar hún fær að vera í friði. Næst
liggur svo fyrir að girða allt landið
í Almenningum og lofa því að ná
sér aftur.
----o----
«
Hér verður þó gert miklu stærra
átak er stundir líða. Skógurinn í
Heiðmörk færist vestur á bóginn.
Setbergshlíð og Vífilsstaðahlíð eru
ákjósanlegir staðir til skógræktar.
Þær taka við af Heiðmörk og svo
kemur Sléttuhlíðin. Einhvem tíma
verður eitt samfellt skóglendi alla
leið frá Kirkjuhólmatjörnum og
Gvendarbrunnum vestur undir
Kaldársel. Svo kemur skógur í
endlöngum Undirhlíðum og nær
svo að segja saman við skóginn í
Almenningum. Þá má segja að
nokkuð sé bætt fyrir syndir feðr-
anna. Á. Ó.
Fjárrekstur
Jarmur. Eins og hötg af harmi
haustföl drjúpa strá.
Hrímperlurnar blóma barmi
blika dánum á.
Sigla dimmleit skýjaskipin
skuggabrautum á.
Horfir þögul, svöl á svipinn
sveitin fjörðinn á.
Jarmur, gelt og hrópin háu
heyrast allt um kring.
Hófatak í grjóti gráu.
Geisar hrafnaþing
upp í holti. Berja-brekkur
bera dumbrautt lyng.
Lamb úr hópnum stygga stekkur,
stóran tekur hring.
Jarmur. Leitar hugur hjarðar
heirn á fjallasvið.
Áttu þar við auðlegð jarðar
æsku, sumarfrið.
Áttu margra dýrra daga
draum við móðurhlið.
Geymir liðin sumars-saga
sól og lindarnið.
Jarmur eins og stiiltur strengur
stöðugt sár og hár.
Þótt fái ei að leika lengur
lifa hjartans þrár.
Inn á milli frjálsra fjalla
fagur himinn blár.
Stoðar lítt að kvarta, kalla,
kvatt er sóiskins ár.
Jarmur. Styttist leiðin langa
liðið fram á kvöld.
Upp í loftsins hvelfing hanga
húmdökk skýjatjöld.
Lömbin þreytt að húsum halda.
Hljóð er nótt og köld.
Grípur þungstreym undiralda
óttans lambafjöld.
INGÓLFUR JÓNSSON
frá Prestbakka.
Englendingur kom á veitingahús f
Kína og bað um kjötkássu. Og honum
þótti kássan svo góð, að hann hrósaði
henni á hvert reipi við veitingamann.
— En ég vona, sagði hann í gamni,
að þið hafið ekki orðið að slátra hundi
til þess að búa hana til.
— Nei, nei, sagði veitingamaður, við
slátrum þeim aldrei, við látum þá
verða sjálfdauða.