Lesbók Morgunblaðsins - 03.11.1957, Page 1

39. tbl.
Sunnudagur 3. nóv. 1957 XXXII árg.
Skúli Magnússon fekk œrið
að sfarfa í Hegranesþingi
//.
UNGLINGSPILTI GRANDAÐ
M A Ð U R er nefndur Ásmundur
Þórðarson og var vinnumaður hjá
Ólafi Þorlákssyni á Sjávarborg.
Snemma í júní 1738 var hann á
heimleið að vestan fótgangandi og
bar hnakk með þófa á bakinu, en
buxur með einhverjum fatnaði í
fyrir. Annar vinnumaður úr Skaga-
firði var þá einnig á leið að vestan,
Ólafur Ólafsson frá Húsey í Vall-
hólmi. Hittust þeir Ásmundur 7.
júní á förnum vegi milli Miðhóps
og Gljúfurár í Húnavatnssýslu
Urðu þeir síðan samferða dagana
8., 9. og 10. júní og voru þá komnir
austur yfir Blöndu og staddir á
eyrunum fyrir sunnan Auðúlfs-
staðaá. Sagði Ólafur svo síðar, að
Ásmundur hefði ekki haft neinn
nestisbita með sér, þann tíma er
þeir voru saman; kvaðst hann hafa
gefið honum af sínu nesti, en auk
þess hefði Ásmundur fengið góð-
gerðir á bæum, þar sem þeir komu.
Þarna hjá Auðúltsstaðaá kom til
þeirra maður, Hallur Erlendsson
frá Litladal í Húnavatnssýslu og
var á norðurleið. Hugðist hann
stytta sér leið með því að fara beint
upp með árgilinu austur í Laxár-
dal og þaðan í Víðidal og niður
með Gönguskarðsá. Vai hann með
lausan hest og bauð Ásmundi að
sitja á honum, og þáði hann það
með þökkum. Skildu þá leiðir
þeirra Ólafs, því að Ólafur helt
áfram upp Langadal og yfir Vatns-
skarð. En þeir Hallur og Ásmund-
ur heldu beint upp skarðið frá
Auðúlfsstöðum og upp í Laxárdal.
Þegar þeir komu að Merkurstekk,
hittu þeir 15 ára pilt frá Bólstaðar-
hlíð, sem Guðmundur Guðmunds-
son hét. Hafði hann riðið upp hjá
Þverárdal og þaðan yfir í Laxár-
dal. Hafði Árni Þorsteinsson hús-
bóndi hans sent hann norður á
Reykjaströnd, sagt honum til veg-
ar og varað hann alvarlega við því
að fara yfir Gönguskarðsá. Guð-
mundur var með tvo hesta, reið
hann á öðrum á þófa, en á hinum
var reiðingur og bundinn hvítur
þverbakspoki við klyfberann. I
þessum poka voru smjöröskjur,
nesti Guðmundar og eitthvað
fleira.
Guðmundur slóst nú í fylgd með
þeim. Komu þeir við á Litla Vatns-
skarði um kvöldið og fekk Ásmund
-ur þar mat, því að enn var hann
alveg nestislaus. Þaðan fóru þeir
svo út í Víðidal og voru á ferð um
nóttina. En er þeir komu að
Hryggjaseli, náði Ásmundur sér í
blesóttan hest þar á afréttinni og
reið honum síðan.
Segir nú ekki af ferðum þeirra
fyr en þeir komu um aftureldingar-
bil að túninu í Skollatungu. Þá
skildu leiðir. Reið Hallur fyrir
vestan túnið út eftir, en þeir Ás-
mundur og Guðmundur fóru fyrir
sunnan túnið og svo niður með
ánni. Sá Hallur það seinast til
ferða þeirra.
Laust fyrir dagmál kom Ás-
mundur að Borgargerði. Þar
bjuggu þá Pétur Tómasson og
Kristín Oddsdóttir. Var Pétur ekki
kominn á fætur þegar Ásmund bar