Lesbók Morgunblaðsins - 10.11.1957, Blaðsíða 16

596
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A A 8 6 2
V D 10 4
♦ 6 5 2
4> 4 3 2
A 10 9 7 4 3
V —
♦ 9 7 4 3
+ G 10 8 5
A G 5
V A K 9 3 2
♦ A K D
* A K D
S gaf og komst I 6 hjörtu, en A-V
sögðu aldrei neitt. V sló út SK og var
hann drepinn með ásnum. Svo kom
lágtromp, og þá kom í ljós að öll tromp
-in voru hjá V. Nú var aðeins ein von
fyrir S að vinna: að V hefði 3 spil
bæði í tígli og laufi.
S kom nú með lágtromp undir tíuna
f borði og sló svo út HD. Siðan tók
hann 3 slagi I tigli og 3 slagi í laufi.
>á kom spaði og nú fekk V slag, en
þá varð hann að spila trompi undir K
og 9 hjá spilaranum. Hlaut S því að fá
báða slagina og vann þar með spilið.
t_>^ae®®cí—3
A K U
V G 8 7 6 4
♦ G 10 8
A 9 7 6
BJARNI A TUNGUFELLI
var ríkisbóndi, fjármargur og múrað-
ur að öllu, er í þá tíð var talið þurfa
til búsins. En hins vegar var hann
fljótfær í orðum, einfaldur og trú-
gjarn. Einu sinni hittust þeir Jón í
Skipholti og spurði Bjarni frétta. Jón
laetur lítið yfir, en segir þó, að til
tiðinda megi telja það, „að maður fell
niður i hver í Gjábakkahrauni í Þing-
vallasveit og skaut honum síðar upp
úr Geysi". Bjarna þykir þetta auðvitað
mikil tíðindi og verður að orði: „Ætli
maðurinn hafi ekki skaðbrennt sig?“
Ekki gerði Jón mikið úr því, sagði að
það nefði verið furðu litið, það haíi
svona hlaupið upp blöðrur til og frá
um líkamann. Lét Bjarni það gott
heita og fór með fréttirnar. — Eitt
sinn er Bjarni vildi láta menn vita að
hann segði skíran sannleikann, og gefa
orðum sinum áherzlu með því að kveða
RAUÐHÓLAR hjá Elliðavatni hafa orðið að þola þungar búsifjar á undanförnum|
árum. Þangað hefir verið sótt rauðamöi, og eru hólarnir nú allir sundurgrafnir.
Sumir telja þetta landspjöll, en nóg er til af rauðhólum í landinu.
(Ljósm. Ól. K. Magnússon)
ríkt að um að þetta þyrði hann að á-
byrgjast, sagði hann að svona væri
það „þó eg væri þjófur og grafinn“.
— (G. J., Isl. sagnaþ.)
BLÓÐTÖKUR
Aldrei vissi eg til þess að blóð væri
tekið á handlegg við öðru en taki. En
við höfuðþyngslum var sjúklingnum
tekið blóð á fótum. Var þá blóðið ekki
mælt, en sjúklingurinn látinn standa
vissan tíma niðri í volgu vatni. Sá
eg þessa blóðtöku til föður míns, Þor-
steins Jakobssonar, 1867. Kom þá til
hans kona langt að til þess að fá hjá
honum þannig lagaða læknishjálp. —
Einu sinni sem oftar var kaupafólk á
norðurleið. Áði það að vanda á Hlíðar-
enda. Veiktist þá ein stúlkan mjög
hastarlega af taki. Var þá sent að Húsa-
felli um nóttina og leitað ráða föður
míns. Fór hann þá strax með sendi-
manni til tjaldsins, þar sem sjúka
stúlkan lá, því nær viðþolslaus. Tók
hann henni þá blóð í alnbogabót og
lét blæða einn kaffibolla að venju.
Dró þá samstundis úr takinu, og eftir
eins dags hvíld helt stúlkan leiðar sinn-
ar norður í land. Það sagði mér löngu
síðar maður sá, sem var í för með
stúlkunni og sótti föður minn, að eng-
inn hefði efast um, að blóðtakan hefði
verkað. — (Kristl. Þorst.)
FYRSTA lSLENZKA
SÖNGFRÆÐIN
Aftan við 6. útgáfu Grallarans ei
„Appendix, sem er stutt undirvísun um
einfaldan söng“. Þessi Appendix er 7
blaðsiður og er eftir Þórð biskup Þor-
láksson, og er hin fyrsta söngfræði,
sem prentuð hefir verið á íslenzku
því þar er kennt að þekkja nótur,
tónstiginn útskýrður og stuttlega drep-
ið á, hvernig eigi að syngja eftir nót-
um. Var þetta örstutta og ófullkomna
ágrip hin eina söngfræði, sem véi
höfðum við að styðjast í hálfa aðra
öld, allt þangað til söngfræðis-ágrip
Magnúsar Stephensens kom út 1801
Þessi Appendix stóð upp frá þessu orð-
réttur aftan við allar útgáfur Grallar-
ans, en hin síðasta útgáfa hans var
gefin út á Hólum 1779. — (Bjarni
Þorsteinsson).
FYRIR 10 ARUM
Haustið 1947 var slátrað 370.000
sauðfjar á landinu og varð kjötmagniðj
5658 tonn. Flutt voru út 1029 tonn afj
freðkjöti fyrir 4,9 millj. króna og 15631
tunnur af saltkjöti fyrir 800.000 kr.