Lesbók Morgunblaðsins - 17.11.1957, Blaðsíða 16

612
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ÞAÐ var ógurlegt þrumuveður
og reiðarslögin komu hvert af
iðru. Foreldrar Johnny litla, sem
okki var nema 5 ára, heldu að
íann væri hræddur og gæti ekki
'ofið. Þau lit i því inn í svefn-
íerbergið hans. Hann opnaði að
;ins augun og spurði:
— Hvern skrattann er hann
jabbi að fikta við sjónvarpið
núna?
! í ! ! !
— Mér þykir leitt að þú skulir
rafa orðið neðstur í skólanum.
agði pabbi.
— Það gerir ekkert til, pabbi.
bað er kennt nákvæmlega það
-ama í báðum endum.
! ! ! ! !
Sigga Iitla átti að gæta yngra
bróður síns úti í garði. Skyndi-
lega kemur hún hlaupandi inn tiJ
mömmu og hrópar:
— Mamma, mamma, flýttu þér,
hann Jónsi litli er kominn úr
kónum og sokkunum og ef þú
verður ekki fljót þá verður hann
bráðum berfættur um allan
'croppinn.
! ! ! ! !
Anna litla virtist heldur treg-
gáfuð svo að foreldrar hennar
fengu sálfræðing til að líta á
hana. Hann byrjaði:
— Hvað hefir kötturinn mörg
eyru?
— Tvö.
— Og hvað hefir hann marga
pætur?
— Fjóra.
— Og hvað hefir hann margar
rófur?
— Hamingjan sanna, hefurðu
ldrei séð kött?
! ! ! ! !
Einhvern morgun sagði Kalli
litli við föður sinn:
— Nú dreymdi mig skemmti-
egan draum í nótt. Mig dreymdi
að eg fekk hæsta vinninginn f
lappdrættinu.
Um kvöldið fór hann snemma
ð hátta og þegar pabbi spurði
vernig á því stæði sagði hann:
— Eg ætla að láta mig dreyma
iftur að eg fái hæsta vinninginn
í happdrættinu, en nú ætla eg að
ná í hann áður en eg vakna.
HRINGEKJA
Á veggnum hjá mér hangir myndin
Hringekja, sem Ferró skóp.
Engum mun hún finnast fyndin.
Ferleg sýnd er þar mannkindin.
Búka vantar vofuhóp.
Hausar fram til vinstri velta,
vegur þeirra er dauðans kelta.
Að þeim rotnir rakkar gelta.
Rennur blóð um herrans kverk.
Þessa fylking andar elta,
öflin frægu, geysisterk.
Djöfull óttast kross og klerk.
Aðrar svo til hægri hverfa
hauskúpur á niðurleið.
Brúnir skarpar beinið sverfa,
betri framtíð sjaldan erfa.
Hringferðin er heljarreið.
Enginn lífsins stöðvar strauma.
stöðugt minkar rúmið nauma.
Allar verur eiga drauma:
Ást og traust og fyllra líf.
Haltu, vit, í heimsins tauma,
hrjáðum sálum veittu hlíf.
Deigan gerðu dauðans hníf.
Frið og stríð í stirðum dansl
sturlað mannkyn horfir á,
nafn sitt les á kistu og kransi,
kvartar undan draugafansi.
Alheimsfriðinn allir þrá.
Talar mynd með lit og línum,
lýsir þögul huga sínum,
rembist ekki í ramma fínum,
reynir ekki lofti að ná.
Vér á hringferð heimsins blínum,
hraðinn eykst, og menning há
skelfur undan skapavá.
ARNGRlMUR SIGURÐSSON
SKEEÐARVOGUR
Nöfn á ýmsum nýum götum í Reykja
-vík eru þegar farin að afbakast 1 dag-
legu tali. Svo er um Skeiðarvog, hann
kalla nú flestir Skeiðavog, hvort sem
þeir halda nú að nafnið sé dregið af
Skeiðum í Árnessýslu, eða þá hreint og
beint af matskeiðum. En gatan er
kennd við skip, skeið, og heitir því
Skeiðarvogur. Annars hefir „skeið“
ýmsar merkingar, eins og sjá má á þess
-ari gömlu vísu:
Gekk hann oft um gljúfra skeið,
glaður bar að munni skeið,
hesti sínum hleypti á skeið,
hart í vefstól lamdi skeið.
VÍSA
Séra Stefán Þorleifsson, prófasts
Skaftasonar, var hagmæltur og kastaði
oft fram vísum og er talsvert til af
þeim enn. Þetta er ein:
Þótt fari menn um fold og mar
og firðum lukkan dilli,
eins er hann dauði alls staðar
enda heims á milli.
Franz Jósep Austurríkiskeisari fekk
um ævina 25 sinnum hærri laun hjá
ríkinu, heldur en allir forsetar Banda-
ríkjanna höfðu fengið frá upphafi.