Lesbók Morgunblaðsins - 08.12.1957, Blaðsíða 2

646
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ekið betur en þeir gera. Það er und-
arlegt, að maður sem tekur því
með þökkum að sett sé út á hvern-
ig hann leikur golf eða spilar
bridge, stenzt ekki reiðari en ef
sagt er að hann geti látið sér fara
xram í bílstjórn.
í nvert skipti sem maður kem-
ur til okkar og vill ganga undir
meira próf og segir um leið að
hann sé ekki viss um hvort hann
muni standast það, þá tel eg það
.góðs vita. Það sýnir að maðurinn
er sér þess meðvitandi, að hann
ekur ekki vel. Hann er kominn tii
þess að fá leiðbeiningar um hvern-
ig hann geti bætt úr því sem áfátt
er við bílstjórn hans. Og það er
virðingarvert.
Einn af stærstu ókostum bíl-
stjóra er að gera allt á seinustu
stundu og tefla þannig á tæpasta
vaðið. Þeir æða inn í umferð eða
fyrir horn, án þess að gefa merki,
né skipta um gír. Þetta er ætíð
stórhættulegt. Óvanir bílstjórar
ættu ætíð að skipta um gír þegar
þeir eru 90 fet frá þeim stað, þar
sem nokkur hætta getur verið á
ferðum.
Annar hættulegur ósiður er sá
flð aka alveg upp að útblásturspípu
næsta bíls á undan. Bil á milli
bíla má aldrei vera minna en sem
svarar fimm fetum fyrir hvern
km. ökuhraða eða meira. Óteljandi
slys hafa hlotizt af því, að bílstjór-
ar hafa ekki gætt þessarar reglu.
Lítið dæmi getur sýnt hvað héi
er átt við. Með 60 km hraða á
klukkustund fer bíllinn 1 km. eða
1000 metra á hverri mínútu, eða
um 17 metra á sekúndu. Ef hætta
er nú framundan, þá er enginn
bílstjóri viðbragðsfljótari en svo,
að hann þarf sekúndu til þesi
að gera öryggisráðstafanir sínar
en á þessari hálfu sekúndu fer bíll-
inn 8% metra, eða rúmlega 25 fet,
og enn lengra ef hraðinn hefir
verið meiri.
Kvöldhark
Gatan ómar af ys -og harki
og æpandi vélaklið.
Nú una fáir hvildinni heima
og hljoðlatum kvoldsins frið.
í æsihraða er flykkst og flogið,
svo friðlaust um torg og stétt.
Og enginn skeytir um óróans spjöll,
né annarra náðarrétt.
Einveruhelginnar engir leita
í ofvæni tryllingsins.
Hávaði, brölt og bægslagangur,
er boðorð hins nýja heims. —
KNÚTUR ÞORSTEINSSON
frá Úlfsstöðum.
Góður bílstjóri varast þetta, og
hann ekur aldrei með 50 km. hraða
á gatnamótum.
Aðgætni og vakandi vitund um
að alls staðar getur hættan legið
í leyni framundan, er aðalsmerki
góðs bílstjóra. Sjái hann bregða
fyrir smáum fótum undir bíl sem
stendur kyrr á götu, eða eitthvert
gamalmenni vera að staulast út á
götuna, þá gerir hann sínar varúð-
arráðstafanir í tíma. Og það er
skylda hans að hafa vakandi auga
á gangandi fólki, einkum börnum
og gamalmennum.
Ýmsar firrur hafa komið fra.n
í tali manna um það, hvort bíl-
stjórar eigi að nota blásturshorn
bílanna. Eg hefi hvað eftir annað
heyrt því haldið fram, að æfðir
bílstjórar geri það aldrei. Sann-
leikurinn er sá, að góður bílstjóri
þeytir hornið í réttan tíma, til þess
að aðvara börn, fullor.ðið fólk og
skepnur. Hann notar það sem við-
vörun, en ekki til þess að hræða
eða gera hverft við.
Einn er galli á venjulegu bílprófi,
sem menn hafa ekki veitt nægi-
lega athygli. Þótt mönnum gangi
vel að stjórna kennslubíl, þá er
ekki þar með sagt að þeir kunni
að stjórna öðrum bílum á mikilli
ferð. Mönnum er kennt á bíl, sen
hefir afllitla vél, en þótt þeir seu
leiknir í að stýra honum, þá er ekki
þar með sagt að þeir geti stjórnað
einum af þessum kraftmiklu nýu
bílum, sem geta farið 50 metra á
sekúndu.
Það er lífsnauðsyn, að bílstjórinn
hafi fullt vald á bílnum og kunni
öll tök á honum, hvort sem hann
hefir kraftmikla eða kraftlitla vél
Góður bílstjóri gætir þess jafnan
að hafa rétt gír á bílnum, vera
réttu megin á veginum, og aka
aldrei með óleyfilegum hraða.
hvernig sem á stendur.
Bílstjórar eiga að vera leiknir
í því að skipta um gír, úr fyrsta
í fjórða og öfugt. Eins verða þeir
að kunna að beita hemlunum rétt
og hóglega, og er það mjög þýð-
ingarmikið. Bílstjórar ættu að æfa
sig sérstaklega í þessu, fara út á
einhvern fáfarinn veg, setja pappa-
glas með vatni á vélhúsið, aka svo
áfram, skipta um gír sitt á hvað
og hemla — án þess að glasið velti
um koll.
Margt geta bílstjórar lært af bók-
um, og einhver bezta bókin, sem
þeir geta fengið, er „Road Craft“
sem gefin er út af' hinu opinbera
sem handbók fyrir lögregluþjóna
En lögregluþjónarnir eru án efa
beztu bílstjórarnir í Bretlandi.
Aróðursmaður var að koma af æs
ingafundi og lenti þá í strætisvagm
hjá presti, og þá var sjálfsagt að ypp
kífi við hann.
— Það er ekkert himnaríki til, byrj-
aði hann.
Prestur ansaði engu.
— Heyrðuð þér ekki hvað eg vai
að segja? Það er ekkert himnaríki til
og eg ætla mér ekki að fara þangað.
Þá sneri prestur sér að honum og
mælti lágt:
— Jæja, farið þá í hinn staðinn, en
segið ekki nokkrum lifandi manna frá
þvi