Lesbók Morgunblaðsins - 08.12.1957, Side 4

648
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Glaucester. Eg gizka á að hún hafi
verið 80—90 fet á lengd, á digurð
sem hálftunna, og með hryggjar-
liðum frá haus að sporði. Hausinn
var ekki ósvipaður haus á skrölt-
ormi, en álíka stór og hrosshaus.
Þegar hún synti fór hún mjög
hægt. Og þegar hún hvarf var sem
hún sykki beint niður. Hún var
dökkbrún á lit og eg sá ekki neina
bletti á henni.--------
Einna frægust er svonefnd Dae-
dalus-sæslanga, sem sást 6. ágúst
1848. Herskipið Daedalus var þá
statt á sunnanverðu Atlantshafi um
miðja vegu milli Góðvonarhöfða
og St. Helenu-eyar. Það var að
koma austan úr Indlandshafi og
skipherra þess hét Peter M’Quhae.
Seinni hluta þessa nefnda dags
hitti það „sjóslönguna“. Þegar
skipið kom til Lundúna komst
fregnin um þetta í „Times“ og skor-
aði þá flotamálaráðuneytið á skip-
herrann að gefa skýrslu um þetta
og greina nákvæmlega staðinn. Þá
ritaði skipherra bréf til yfirmanns
síns, Sir W. W. Gage og segir þar
svo:
— Eg hefi hér með þann heiður
að tilkynna flotamálaráðuneytinu,
að það var kl. 5 að kvöldi hins 6.
ágúst sL, var vér vorum staddir á
24 gr. 44 mín. suðurbreiddar og
9 gr. 22 mín. austurlengdar. Veður
var þá dimmt og loft skýað. Þá sá
Mr. Sartoris stýrimaður eitthvað
óvenjulegt rétt fyrir framan skipið.
Þegar okkur var tilkynnt þetta,
sáum við að þarna var óhemju stór
sæslanga og teygði höfuðið alltaf
um 4 fet upp úr sjónum, og eftir
því sem við gátum komizt næst,
sást á um 60 fet af ófreskjunni, en
á þeim hluta voru engin sundfæri.
Aftan við höfuðið heíir hún verið
um 15 eða 16 þumlungar í þver-
mál, liturinn var dökkbrúnn, en
ljósleitari eða gulur á hálsinum.
Engir voru uggar á því, en eins og
fax á hrossi niður eftir hryggnum.
Þetta sáu margir menn (sem hann
nafngreindi).---------
Þegar þessi saga barst út, kom
fregn um að annað skrímsl hefði
sést hjá Halifax í Nýa Skotlandi
hinn 15. maí 1833. Sjónarvottar
voru fjórir kanadiskir liðsforingj-
ar og kaupmaður í Haifax. Þeir
gáfu sameiginlega yfirlýsingu um
það, sem fyrir þá hafði borið, og
var hún á þessa leið:
— í 150—200 yards fjarlægð frá
báti okkar sáum við höfuð og háls
á einhverri sjóskepnu og var hún
á sundi. Við gizkuðum á að hún
mundi vera um 50 fet á leftgd. Hér
var ekki um neina missýning að
ræða. Hausinn töldum við að vera
mundi um 6 fet á lengd. Hálsinn
var að digurð eins og bolur á með-
alstóru tré. Litur á haus og hálsi
dökkbrúnn, eða nær svartur, en
með óreglulegum ljósum rákum. —
Þá kom og önnur tilkynning frá
George Hope skipherra á herskip-
inu Fly: — Við vorum staddir í
Kaliforníuflóa, sjór var spegilslétt-
ur og gagnsær. Þá sáum við á botn-
inum einhverja stóra sjóskepnu er
líktist alligator um haus og háls,
nema hvað hálsinn var miklu
lengri, og í staðinn fyrir fætur
hafði skepna þessi fjögur stór
bægsli, er líktust bægslum á skjald-
böku. ---------
Árið 1893 var gufuskipið Umfuli
á leið frá Natal til Lundúna. Mánu-
daginn 4. desember kl. 2 skrifar
stýrimaður í dagbók skipsins:
,Logn og sléttur sjór“. Kl. 5.30
skrifar hann aftur í dagbókina:
„Sáum sæskrímsl sem var eins og
slanga í laginu og um 80 fet á
lengd, sigldum fram hjá því í 500
yards fjarlægð eða þar um bil“.
Skipstjórinn á Umfuli hét R. J.
Cringle. Hann sá skepnuna líka og
ennfremur margir skipverjar og
flestir farþeganna, en þeir voru 80.
Cringle skipstjóri sagði að skepn-
an hefði hvað eftir annað dýft
hausnum niður í sjóinn, stundum
hafi hún gapað og þá hafi hann séð
tennur í henni, og vel sagðist hanr
hafa séð augun. Hann sagði að hún
hefði verið dökkbrún að lit og líkt
og hvelja á henni, en þó hefði ekki
verið gott að greina það, hún hefð
eins vel getað verið snögghærð.
Þegar hér var komið höfðu marg
ir málsmetandi menn séð sæslöng-
una og lýst henni, en meðal þeirre
var enginn náttúrufræðingur. Það
var ekki fyrr en 1905 að náttúru
fræðingum gafst kostur á að sjf
þessa skepnu. Þá var skemmti-
ferðaskipið Valhalla á siglingu úl
af Brazilíuströnd og voru á þvi
tveir náttúrufræðingar, E. G. B
Meade-Waldo og Michael J. Nicoll
báðir félagar brezka dýravísinda
félagsins (The British Zoologicai
Society). í skýrslu til félagsin
sagði Meade-Waldo þannig frá:
— Það var 7. desember 1905 kl
10,15 að morgni, að við Nicoll stóð-
um á skutpalli skipsins. Segir hann
þá allt í einu: „Er þetta uggi á ein
hverjum stórfiski?" — Eg leit
þangað er hann benti og sá þá
þaralitan ugga eða horn standa
upp úr sjónum og virtist það ójafnt
í röndina. Það var eitthvað um f
fet á breidd og stóð 18—24 þuml
unga úr sjónum. Eg náði 1 sjónauk
ann minn og beindi honum aft
þessu, en um leið kom stórt höfuð
og háls upp úr sjónum. Hálsinn var
að gildleika eins og meðalmaður,
og 7—8 fet af honum voru ofan-
sjávar; höfuðið virtist ekki meira
fyrirferðar, en var ekki ósvipað
skjaldbökuhaus og augað var lík1
og í skjaldböku. Liturinn á hausn-
um og hálsinum var dökkbrúnn að
ofan en ljósari að neðan eða jafn-
vel hvítur.
Þrátt fyrir þetta voru báðir dýra-
fræðingarnir vissir um að þetta var
ekki skjaldbaka, en sögðu að vel
gæti verið að það væri sams konar