Lesbók Morgunblaðsins - 08.12.1957, Qupperneq 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
557
Smásagan
HINN
Eftir Rudyard Kipling
Landspítalans. Eitt barnið fæddist and-
vana en hin lifa og voru 7(6—8 merk-
ur nýfædd (1.)
Á málverkauppboði í Reykjavík seld
-ist málverk eftir Ásgrím Jónsson fyr-
ir 18.200 krónur (2.)
Liíandi leðurblaka fannst í Selvogi,
líklega komin hingað frá Ameríku (2.)
Hannibal Valdimarsson féiagsmála-
ráðherra og Einar Olgeirsson forseti
Nd. Alþingis fóru á 40 ára minningar-
hátíð kommúnista í Rússlandi (2.)
Guðmundur Jóakimsson trésmiður
frá Siglufirði fannst örendur í herbergi
sínu í Reykjavík og hafði líkið legið
þar lengi (3.)
Fangar struku enn frá Litla Hrauni,
en voru handsamaðir eftir nokkra leit
(5.)
508.000 dilkum var slátrað hér á
landi í haust og mun kjötið hafa orðið
um 7680 lestir (13.)
Hæstiréttur dæmdi íslenzkt vöru-
merki út af vörumerkjaskrá vegna
kröfu fyrirtækis í Hamborg (15.)
Drykkjuskapur barna fer vaxandi,
eftir því sem segir í skýrslu Barna-
verndarnefndar Reykjavíkur (19.)
Atvinnuleysi var í kaupstöðunum
norðan lands, og hafa Akureyringai
farið fram á að fá vinnu fyrir 25 menn
á Keflavíkurflugvelli (19.)
Fundur var í París til að ræða frí-
verslun Evrópu. Islendingar töldu sig
ekki geta verið með í þeim samtökum
nema því aðeins að sjávarafurðir væri
þar með. Er hér mikið vandamál fram-
undan (21.)
Rússar áttu að fá 1500 tunnur af síld
á Djúpavík, en fulltrúi þeirra vildi
ekki taka nema 520 vegna þess að síld-
in væri of lítið söltuð (21.)
Dómur gekk í Hæstarétti í máli Þjóð
leikhússins og Lárusar Sigurbjörnsson-
ar út af bókasafni (21.)
Hæstaréttardómur fell í gjaldeyris-
máli Stefáns A. Pálssonar og 12 ann-
arra. Einn var sýknaður en á öðrum
voru sektir hækkaðar frá því sem var
í undirréttardómi (26.)
Alþingi hefir afgreitt lög um breyt-
ingar á búfjárræktarlögunum (29.)
—---------------
Frændi er farinn að tapa minni. —
Hann segist hafa vakað fram á miðja
nótt til þess að reyna að muna eitt-
hvað sem hann hefði ásett sér að gera.
— Gat hann svo gruflað það upp?
— Já, hann hafði einsett sér að fara
snemma að hátta.
ÞAÐ var áður en nokkrar opinberar
skrifstofur voru reistar i Simla, að
foreldrar ungfrú Gaurey létu hana gift-
ast Schreiderling hershöfðingja. Hann
hefir þá varla verið meira en 35 árum
eldri en hún, en þar sem hann hafði
hundrað rúpíur í tekjur á mánuði og
átti auk þess nokkrar eignir, þá var
hann vel stæður. Hann var af góðum
ættum. Þegar kalt var, fekk hann
alltaf lungnabólgu, og þegar heitt var,
þá lá alltaf við að hann fengi slag,
en hvorugt gat gert útaf við hann.
Þið megið ekki halda að eg áfellist
Schreiderling. Hann var góður eigin-
maður frá sínu sjónarmiði, og hann
var aldrei skapstyggur nema þegar
hann lá veikur. En hann lá að jafnaði
veikur''sautján daga í hverjum mán-
uði. Hann mátti kallast útausandi á
peninga við konu sína, og það fannst
honum mjög virðingarvert af sér.
Samt sem áður var frú Schreiderling
ekki hamingjusöm. Foreldrar hennar
giftu hana þegar hún var innan við
tvítugt og hafði þegar gefið sitt litla
hjarta öðrum manni. Eg hefi gleymt
því hvað hann hét, en við skulum bara
kalla hann Hinn. Hann var algerlega
eignalaus og átti ekki von á neinum
frama. Hann var ekki einu sinni lag-
legur. Eg held að hann hafi verið í
flutningaliðinu. En þrátt fyrir það elsk-
aði hún hann hastarlega, og þau voru
í rauninni trúlofuð þegar Schreider-
ling birtist allt í einú og tjáði móður
hennar að hann vildi giftast henni.
Þá var hin trúlofunin afmáð — afmáð
með tárum frú Gaurey, því að hún
stjórnaði heimili sínu, með því að
gráta út af því að sér væri ekki hlýtt
og hún væri einskis virt á gamals aldri.
Dóttir hennar var ekki eins. Hún grét
aldrei, ekki einu sinni í brúðkaupinu.
Hinn bar ólán sitt með stillingu, og
hann var svo fluttur á eins afskekktan
stað og hægt var að finna handa hon-
um. Ef til vill hefur loftslagið þar dreg-
ið úr sorg hans. Hann þjáðist þar óaflát
-anlega af hitasótt, og það getur hafa
leitt hugann frá hinum raununum.
Hann var einnig hjartveikur í tvö-
íöldum skilningi. Hjartað var bilað og
hitasóttin bætti ekki um. Það kom
seinna í Ijós.
Svo liðu mánuðir og þá fór frú
Schreiderling að missa heilsuna. Hún
mornaði ekki og þornaði eins og kon-
urnar í ævintýrunum, en hún tók hvern
þann sjúkdóm, sem gerði vart við sig
á stöðinni, allt frá kvefi og upp úr.
Hún gat tæplega talizt nema í meðal-
lagi snotur, meðan hún var upp á sitt
bezta, en veikindin gerðu hana herfi-
lega ljóta. Svo sagði Schreiderling.
Og hann hrósaði sér alltaf af því að
vera hreinskilinn.
Þegar frúin var ekki falleg lengur,
lét Schreiderling hana eiga sig og tók
upp sína fyrri lifnaðarhætti. Skemmtun
hennar var að ríða upp og niður Simla
Hall. Hún var þá ósköp einstæðings-
leg, með gráan hatt aftan á hnakkan-
um og í algjörlega óhæfum söðli. —
Schreiderling þóttist vel gera er hann
lét hana fá hestinn. Hann sagði að
það væri svo sem sama hvaða hnakk-
skjáta væri sett undir jafn taugaveikl-
aða konu og frú Schreiderling. Aldrei
var henni boðið að dansa, því að hún
dansaði ekki vel og auk þess var hún
óskemmtin og þumbaraleg. Schreid-
erling sagði .,að ef hann hefði haft
hugmynd um að hún yrði að þessari
herfu eftir giftinguna, þá hefði hann
aldrei gifzt henni. Hann var alltaf
hreinskilinn hann Schreiderling.
Hann skildi hana eftir í Simla 1
ágúst og fór til herdeildar sinnar. Þá
tók hún að hjarna ofurlítið við, en
náði sér þó ekki. Eg frétti í klúbbnum
að Hinn væri á leiðinni, fárveikur og
ætti að koma sér til heilsubótar. Hjart-
að var nærri búið að drepa hann og
hitinn. Hún vissi þetta líka og hún
vissi hvenær hann mundi koma — en
það kom mér ekkert við hvernig hún
fekk að vita það. Eg býst við að
hann hafi skrifað henni. Þau höfðu
nú ekki sést síðan mánuði áður en
hún giftist. Og nú kemur það sorglega
í sögunni.
Einn dag hafði eg tafizt lengi 1
Dovedell hóteli, svo komið var rökkur
er eg var á heimleið. Frú Schreider-
ling hafði riðið upp og niður Mall all-