Lesbók Morgunblaðsins - 02.03.1958, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
105
að starfa með bolsévikum. Síðar
lýsti Lenin þessum 40 fulltrúum,
sem „aulabárðum".
Krampi í krumlunum
Stjórnlagaþingið skyldi opnað
um miðjan dag, en tíminn leið.
Bolsévikarnir báru því við, að allir
fulltrúar þeirra væru ekki enn
mættir. Þeir minntust hins vegar
ekki á það, að margir fulltrúar and-
stöðunnar voru enn lokaðir inni í
fangelsum eða urðu að fara í felur
vegna ofsókna lögreglunnar. Við
sátum þolinmóðir meðan hver
frestunin eftir aðra leið, þar til við
samþykktum að setja þingið kl. 4,
hvað sem á dyndi. Við vissum ekki
að þennan tíma notuðu rauðliðarr-
ir til þess að ná yfirhöndinni á
strætum borgarinnar.
Fulltrúar Alþýðu-byltingar-
flokksins fylltu miðju salarins.
Hægra megin voru örfáir fulltrúar
borgaraflokkanna. Til vinstri sátu
múhameðstrúar-sósíalistarnir og
sósíalistarnir frá Ukrainu og loks
bolsévikarnir. Lenín var þarra
líka Þremur dögum áður, hafði til-
ræðismaður skotið á hann, er hann
ók um stræti Pétursborgar. Maður,
er sat við hlið Leníns særðist. En
það var eins og þetta hefði ekkert
fengið á Lenín. Hann reikaði um
gólfið og neri saman höndunum,
eins og það væri krampi í þeim.
Hann horfði með stórum, logandi
augum yfir salinn.
Samsæri bolsévika. — Lenin, btaiin og aðrir íorsprakkar á leyniíundi.
Tauriska-höllin, þar sem ofbeldið var framið.
hafa hörku og staðfestu“. Við inn-
gönguna að þingsalnum voru skil-
ríki okkar skoðuð í þriðja sinn.
Fótatak vopnaðra manna og byssu-
glamur fyllti súlnasalinn, svo að
hann líktist herbúðum.
Þingfulltrúarnir, sem síðast
komu sögðu alvarlegar fréttir. 10
þúsund manns fóru í hópgöngu um
Liteiny-breiðstrætið til að fagna
stjórnlagaþinginu, en þá réðust
rauðliðar á þá með skothríð og
dreifðu mannssöfnuðinum. Sjónar-
vottar hermdu að tugir manna
lægi í blóði sínu í snjónum. Við
höfðuð vonað, að tvær úrvalsher-
sveitir, Semyonov- og Preobraz-
hensky-hersveitirnar myndu
vernda stjórnlagaþingið. Nú bár-
ust fregnir um það, að þær yrðu
hlutlausar. Þær myndu hvorki snú-
ast gegn hópgöngum né fylkja sér
með þeim. Hermennirnir héldu, að
ekkert alvarlegt væri á seyði, að-
eins svolítill misskilningur milli
byltingarstjórnarinnar og stjórn-
lagaþingsins. Þeir vonuðu að sætt-
ir myndu fást á friðsamlegan hátt.
Það héldu líka 40 vinstrisinnaðir
þingmenn Alþýðu-byltingarflokks-
ins, sem höfðu tekið þá ákvörðun