Lesbók Morgunblaðsins - 07.09.1958, Blaðsíða 4

436
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Og þörfin fyrir þau er brýn, því
samkvæmt hagskýrslum ársins
1955 flytjum vér það ár inn óunn-
inn trjávið fyrir um það bil 55
milljónir króna og að auki vörur
úr trjáviði fyrir 28 millj. kr. og
samt er alltaf hörgull á timbri. Tal-
ið er að a.m.k. 4/5 hlutar innflutts
timburs sé greni og fura, sem vax-
ið geti hér á landi. Samkvæmt því
ættum við er stundir líða fram,
miðað við núverandi verðlag, að
geta sparað árlega í gjaldeyri,
hvorki meira né minna en 40—50
milljónir króna, þegar liðinn er sá
biðtími skógræktarinnar, sem við
verðum að sætta okkur við, og
skógræktin er komin í Það horf,
sem henni er unnt og ætlað að ná.
Þar að auki kemur svo öll sú
vinna, sem viðarframleiðslan skap-
ar. Hér er því vissulega til mikils
að vinna: Græddur gjaldeyrir og
nýr atvinnuvegur. Á það má og
minna í þessu sambandi, að byggð
hefur verið sementsverksmiðja
fyrir 130 milljónir króna til þess
að spara okkur 27 milljón króna
árlegan innflutning og auka at-
vinnu í landinu og á sama hátt
hefur verið reist áburðarverk-
smiðja fyrir á annað hundrað
milljón króna, til þess að losna við
þá árlegu gjaldeyriseyðslu, sem á-
burðarkaupin höfðu í för með sér.
Það er því eigi síður ástæða til
Þess að hefjast handa á sviði timb-
urinnflutningsins, og nauðsynlegt
að augu manna opnist fyrir mikil-
vægi þess, að lagður sé traustur
grundvöllur undir framkvæmdir
þær ,sem fært geta timburfram-
leiðsluna yfir í dali og hlíðar vors
eigin lands. En til þess að svo
verði, þarf bæði fjármagn, fram-
tak og skipulegt starf.
í skóggræðslunni er svo langt
milh sáningar og uppskeru, að
sáðmaðurinn getur ekki vænzt
þess, að njóta uppskerunnar nema
að mjög takmörkuðu leyti, —
jafnvel þótt hann byrji starf sitt
ungur að árum. Fyrsta skógrækt-
arkynslóðin verður því að takast
á hendur Það hlutverk, að þjóna
' hugsjóninni, verða einskonar líf-
gjafi þeirrar kynslóðar, sem arð-
inn íær, — leggja sinn skerf í sjóð
framtíðarinnar. En hvorttveggja
er, að hér þarf í upphafi mikið
framlag í orku og auði og svo hitt,
að þetta er hagsmunamál þjóðar-
innar allrar. Það er því óhjá-
kvæmilega að gera ríkar kröfur til
stjórnvaida landsins um stuðning
við þetta landnám, á sama hátt og
stuðlað er að byggingu sements-
og áburðarverksmiðju, enda eru á-
stæðurnar til þessa stuðnings eigi
síður Þungar á metunum. Og
benda má a það, að fjarri fer því,
að íramlög í þessu skyni séu gjaía-
fé eða eyöslueyrir— þau eru pvert
á móti innlegg í spansjóð komandi
alda — fé lagt á vöxtu í írjómold
lands vors, — fé, sem á eítir að
gefa margíalda vexti — höfuðstóll,
sem ekki hjaðnar. Þetta fé kemur
meira að segja að beinum notum
strax, því mestur hluti þess fjár-
magns, sem til skógræktar er var-
ið, gengur tii greiðslu vinnulauna
við gróðursetningu og eftirfarandi
hirðing skógarins og rennur Þann-
ig beint til fólksins í þeim héruð-
um, þar sem skógræktarstarfsem-
in er rekin.
Þá má ekki gleyma því, að skóg-
græðsla er umfram aðra ræktun
bundin því, að starfið sé kerfis-
bundið og framkvæmt samkvæmt
fyrirfram gerðri áætlun. Þetta
liggur m.a. í því, að gróðursetn-
ingarmöguleikar hvers árs eru
undir því komnir, hversu miklu
trjáfræi var sáð fjórum árum áð-
ur. Þannig var t. d. sáning áx»-