Lesbók Morgunblaðsins - 21.09.1958, Qupperneq 10

466
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
Eiríkur Einarsson:
í óbyggðum með Guðmundi Jónassyni
Brunar bíll úr hlaði,
bærinn hverfur sýnum,
lagt er upp í langferð,
liggur nesti í skrínum,
er þá haldið austur
yfir „FjaU“ og sveitir,
greitt að gömlum bæ — sem
Galtalækur heitir.
Inn á óbyggðirnar
er nú sótt frá bænum,
horfum við til Heklu,
hljóð í sumarblænum.
Landmanna — í — laugum
lúnir hvíldar nutu.
Engir þekktust áður,
augum margir gutu.
Karlar tóku tjöldin
tylltu hæl í svörðinn,
meyjar suðu matinn,
matborðið var jörðin.
Snemma var svo vaknað
vaðið reynt á Tungná
gekk það sem í sögu
— sú var ljót og úlfgrá —.
Nú var næsta skrefi
náð, til Fiskivatna,
fannst þá öllum fæðið
furðanlega batna,
sumir veiddu silung
— sá var stór og feitur —.
Margur bölvar mýi
maður undirleitur.
Hér á háum melum
hírast klettadrangar,
heita karl og kerling,
kanna hríðir strangar,
margir þangað mæna
meðaumkunar augum,
eru á vöxt og útlit
einna líkust draugum.
Rétta stefnu á „Rata“
reyndum við að taka.
Ljósufjöllin lágu
liggja þá til baka.
Merki sjást á melnum
má þar „Flugu“ lenda,
Eiríkur Einarsson
þar er vona-völlur
vilji slysin henda.
Enn var haldið áfram
inn til Jökulheima.
Ýmsum ævintýrum
engir þaðan gleyma:
Spilað, sungið, spjallað
spurt og svörum fagnað,
nærri hálfnuð nóttin, —
nú var loksins þagnað.
Bæði menn og meyjar
mændu í bláan geiminn,
norðurljósa leiftrin
litu augun dreymin.
Sveif þá létt um loftin
ljúfur söngva kliður
söng þar ánægð æska,
ó, sú dýrð og friður.
Var nú haldið vestur
vegleysur og sanda
þar sem Þóristindur
þumbast við að standa
vestan Þórisvatnsins,
villt þar hvönnin greri,
yfir Köldukvísl, að
kofa í Illugaveri.
Nú var sprett úr spori
Sprengisandur bíður,
Fjórðungsalda í fjarska,
fjallahringur víður.
Næst var náttstað fagnað
Nýadals á grundum.
Aldrei man ég eftir
yndislegri stundum.
Vistir teknar voru
Vonarskarðið gengið,
sólbrennzt höfðu sumir
sárar iljar fengið.
Höfði þreyttu halla
hetjurnar að beði,
út af sofnuðu allir
— ekkert markvert skeði.
Tekin voru tjöldin —.
Tómasar — um — haga
ekið var til austurs
ekkert varð til baga.
Gæsavötnin glitra,
geisla blómin lofa,
Vatnajökuls vindar
virðast allir sofa.
Yfir hraun og urðir
enn var tekið strykið
er það kennt við ódáð
— engum þótti mikið -
Tröllaháls og hæðir
hægt og öruggt skríður.
Guðmundur er gætinn,
góður vegur bíður.
Nú var ekið norður
niður slétta sanda,
ekki langt frá ánni
Upptyppingar standa,
er þá stefnt til Öskju
upp í Dyngjufjöllum.
Einatt valda eldar
ótrúlegum spjöllum.