Lesbók Morgunblaðsins - 08.11.1959, Blaðsíða 8
513
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Fjallaþorpið Saint Véran
Þjóðsagan segir að dýrlingurinn
Saint Véran, sem var biskup 1
grennd við Cavaillon á 6. öld, hafi
sært þaðan dreka mikinn. Drek-
inn blindaðist og flaug beint i
austur og rakst þá á fjall með
flughraða. Menn, sem voru þar
nærri, heyrðu einhvern vábrest,
gengu á hljóðið og fundu hræ
drekans þar sem hann hafði rot-
ast. Vissu þeir fyrst ekki hvernig
á þessu stóð, en seinna kom
þangað fjárhirðir, sem sagði þeim
frá því að biskupinn hefði stefnt
drekanum þangað. Þá var reist
kirkja á þessum stað og kennd við
biskupinn, og síðan reis upp þorp
í kring um kirkjuna og ber nafn
hans.
ÞAÐ var í Ijósaskiftunum einn
vetrardag. Gömul, veðurbarin hús
risu fölleit upp úr snjódyngjum,
sem skafið hafði af þeim. Fram úr
klökugum vatnsstokk stóð dálítil
lækjarbuna. Allt var með fornfá-
legum svip, og maður, sem kom á
móti okkur, var eins og honum
hefði skotið upp aftan úr miðöld-
um. Hann var í dökkum og bætt-
um fötum. Hann var með vatns-
bera á herðum, en í krókunum
hengu ekki fötur, heldur úfin
knippi af heyi. Eg greip þegar til
myndavélarinnar.
„Nei, nei, eg banna að taka mynd
af mér!“ hrópaði hann. Svo starði
hann á okkur um stund, en hvarf
síðan með byrði sína inn í húsa-
sund.
Við Lyla gengum þögul eftir
þröngri og mannlausri götunni og
furðuðum okkur á þessum móttök-
um. Það var orðið dimmt er við
komum að litla veitingahúsinu
neðan við þorpið, þar sem við
Höfundur þessarar greinar, Robert K. Burns, var sendur frá
„Social Science Research Council“ % New York, til þess aö skoöa
franska fjallaþorpiö Saint Véran og kynnast íbúunum þar og
lifnaöarháttum þeirra. Þetta þorp er hœsta byggö í Frakklandi
og stendur uppi í frönsku Ölpunum. Þar hefir ríkt miöaldarbrag-
ur fram aö þessum tíma, en nú er aö veröa breyting þar á.
heldum tij. Þar varð okkur litið
aftur.
Hátt uppi yfir okkur tindruðu
ljósin í Saint Véran í gegn um
hrímaðar rúður, og bar við snævi
þakin háfjöllin. Þetta var fögur
sjón. Þarna er hæsta byggð í Ölp-
unum og hefir verið mjög einangr-
uð. Þar eiga 255 sálir heima og
halda fast við fornar venjur.
Á leiðinni frá hinni sólríku Mið-
jarðarhafsströnd var vikuferð
hingað, og með hverjum deginum
hafði Lyla gerzt æ áhyggjusam-
legri. Eg var farinn að sjá eftir
því að hafa tekið hana og dreng-
inn — aðeins fjögurra mánaða
gamlan — með mér í þessa ferð.
En þegar við vorum nú sezt að í
litla veitingahúsinu, hurfu allar
áhyggjur. Veitingamaður og kona
hans voru hin vingjarnlegustu og
vildu allt fyrir okkur gera. Og
framan úr eldhúsinu barst krydd-
og steikarilmur. Hér gat okkui
liðið vel, en hvernig átti að fara
Engin verslun er í
þorpinu, en þangað
koma farandsalar
með allskonar varn
ing, sem þeir selja
á götunni.