Lesbók Morgunblaðsins - 08.11.1959, Blaðsíða 16

520
LESBÓK MORGUNBLAÐSINb
BRIDGE
A Á G 9 6 3
V K G 5
♦ A 6 5 2
* 7
A 10 4
V 10 7 6 2
♦ K 10 3
+ 10 9 8 3
A K D 8 5
V D 9 8 5
♦ G 9 5 4
+ G
+ 72
V Á 4
♦ D 7
+ ÁKD6542
S gaí og hvorugir voru í hættu.
Sagnir voru þessar:
s V N A
1 * pass 1 A pass
3 * pass 3 ♦ pass
3 gr. pass pass pass
Út kom H2, drepinn með gosa, en A
drap með D svo að S varð að láta ásinn.
Nú kom lauf, en eftir 2 slagi var sýnt
að V varði 10, en S varð að halda áfram
í þeirri von að fá slagi á laufið, sem
eftir var, en það er því aðeins hægt að
TK sé hjá A og S komist inn á drottn-
inguna. Sú varð ekki reyndin á, og
spilið var tapað. Er. það var óþarfi. S
átti að taka fyrsta slaginn með HK í
borði, spila svo laufunum og að því
loknu gat hann komist inn á HÁ.
ÞYRNIRÓS
Á Síðunni vaxa ýmis grös, sem eru
mjög sjaldgæf hér á landi, og ná þar
miklum þroska. Púkabit (succisa prat-
ernis) vex sums staðar, t. d. við Kirkju-
bæ og Prestbakka, stórar plöntur af
þeirri tegund vaxa í Steðjanum hjá
Prestbakka. Hjá Holti vaxa rósir (rosa
pimpinellæfolia) í brekkunum við
Skaftá; brekkur þessar eru beint niður
af Holtsbænum, svo sem stekkjarveg,
þær liggja móti suðri rétt upp af ánni.
Á allmiklu svæði eru brekkurnar þakt-
NÝ VINNUBRÖGÐ. — Þegar vegirnir voru gerðir yfir hraunin á Reykjanes-
skaga, Keflavíkurvegur og Grindavikurvegur, höfðu menn ekki önnur verkfæri
en haka og járnkarla til þess að brjóta hraungrjótið. Var það allseinlegt verk,
eins og nærri má geta. Nú eru komin betri og stórvirkari verkfæri eins og sjá
má hér á myndinni. Hún er af jarðýtu, sem er að ryðja og brjóta niður hraun á
Þrengslaveginum nýa fyrir ofan byggðina í Ölfusi. (Ljósm.: Ól. K. Magnússon)
ar 1—Vh feta háum rósarunnum, er
vaxa innan um víði og mjaðurt; rótar-
stokkarnir eru mjög langir og digrir.
Rósin er hér um slóðir kölluð þyrnir,
og hafa sumar gamlar kerlingar átrún-
að á því, að ef menn leggi vendi af
þyrni þessum undir höfuð þeirra
manna, sem illt eiga með að sofa, þeim
óafvitandi, þá muni það duga þeim til
svefns. (Þorv. Thoroddsen).
SAGT FRA HEIMILISFANGI
Þorsteinn prestur Sveinbjamarson á
Hesti, var spurður hvar hann ætti
heima, og svaraði hann þessu:
Þú munt hafa vit í vösum,
vel ef skilur orð mín sljó:
bær minn frísar feitum nösum,
ferðmikill en latur þó.
Hinn gat ekki svarað og sagði þá
Þorsteinn:
Svarið bresta mig ei má,
mér er verst að þegja,
eg á Hesti heima á,
hreint er bezt að segja.
NARFI SVEINSSON A MEL
(á Skipaskaga um 1875) var ekki
mikils virtur, en ötull sjómaður og
ótrauður á hverju sem gekk. Stundaði
hann mikið flutninga að og frá Reykja-
vík, og var oft svakksamt í þeim ferð-
um. En Narfi lét vaða á súðum og var
hvergi smeykur. Var hann þá oft
slompfullur, og komu þá flestar fyrir-
skipanir hans á afturfótunum. í orða-
stað Narfa var þessi vísa kveðin:
Mér vill vendast mjög á snið,
mér vill lendast út á hlið.
Mér vill venda mastratík,
mér vill lenda í Reykjavík.
(Kristleifur Þorsteinsson)
REFIR FALLA
Þá (1697) voru 11 vikur harðindi á
Ströndum, svo fé gaf ei út á jörð. —
Refir sóttu þá svo að sauðfé, að ei
varð varið, gengu þeir heim að bæ-
um og í húsdyr inn, og urðu bæði
teknir og veiddir í bogum, en sumir
fundust dauðir í hungri, og varð bítis-
laust á eftir lengi síðan. (Árb. Esp.)