Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1959, Side 16
648
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
4KD10
6 3
V K 9
♦ 10 4
* G 10 8 4
S varð sagnhafi og sögnin var 5 tígl-
ar. Út kom SK. Hvernig á nú að sigra?
S drepur auðvitað með ás, tekur svo
tvo slagi á tromp og slær því næst út
lághjarta undir drottninguna í því
trausti að V hafi ekki nema tvö hjörtu
og þar af annað hæsta. Drepi V nú með
kóng, þá slær hann út hjarta aftur og
A drepur drottninguna með ás. Síðan
slær hann út trompi. Það er drepið í
borði og síðan trompar S spaða, tekur
svo slag á HG og trompar síðan hjarta
í borði. Þá kemst V í kastþröng og á
um að velja hvort hann vill verja
spaða eða lauf. En það kemur í sama
stað niður.
Þetta gerðist í litlu þorpi á írlandi.
Þar var banki, en afgreiðslufólkið
hafði bókstaflega ekkert að gera. Það
sat auðum höndum, því leiddist. —
Dægrastyttingin var engin önnur en
sú að drekka te og tala saman, þangað
til lokunartími var kominn. Einn dag-
inn kallaði bankastjórinn:
— Klukkan er orðin þrjú. Farðu
Binn, og lokaðu útidyrunum.
Binn fór, en kom að vörmu spori
aftur.
— Þess þarf ekki, sagði hann. Við
höfum gleymt að opna dyrnar í morg-
un.
LEIÐRÉTTING
Þau leiðu mistök urðu við prentun
Jóla-Lesbókar, að rangt höfundarnafn
var sett á Ijóðið: „Kvæðið, sem má ekki
heita neitt“. Höfundur þess er ekki
Björn Bragi, heldur Gretar Fells. Les-
bókin biður þá báða afsökunar á mis-
gripunum, og lesendur sína biður hún
að leiðrétta villuna þegar í stað.
VETRARSVIPUR. — Að þessu sinni voru rauð jól í Reykjavík og vcður framúr-
skarandi gott alla hátíðardagana. Esjan var aðeins grá í vöngum, eins og í fyrstu
haustsnjóum. En aðfaranótt fjórða í jólum gerði muggu, er breiddi hvítan feld
yfir allt. Þá var þessi mynd tekin af báti hér i höfninni, og er hann með nokkr
um vetrarsvip. (Ljósm.: Ól. K. Magnússon)
FISKUR FVRIR TORF
Það var er Friðrik bjó á Gröfum, að
Bjarni Einarsson, er bjó á Saurhóli,
fór Jökulferð um vorið til fiskikaupa,
og voru Saurbæingar með honum og
höfðu mikinn reiðing á skipinu. Þeim
byrjaði vel út eftir og urðu af með
reiðinginn, þó það þætti ekki góð vara,
fyrir fisk. Þá kvað Ásmundur skáld í
Rifi þetta:
Ævin þeirra oft er hörð,
í angurstárum þrátt sig vaska.
Saurbæingar selja jörð,
samt eru þeir mold og aska.
(Friðrik Eggerz)
ÖRN OG LAX
Faðir minn, Jón Blöndal læknir í
Stafholtsey, sagði mér eftirfarandi
sögu: Skammt frá Neðra Nesi fannst
beinagrind af Iaxi og erni. Voru klær
arnarins fastar í hryggjarliðum laxins.
Undraði menn stórlega stærð laxbein-
anna og höfðu þó oft séð stóra laxa. —
Þetta mun hafa gerzt nokkuð löngu
fyrir aldamótin 1900. — Aðra sögu
sagði hann um örn og lax. Frá Sól-
heimatungu fundust lax og örn við
Gljúfurá. Voru báðir dauðir. Hafði örn-
inn krækt klóm á öðrum fæti í bakið
á laxinum, en klærnar á hinum fætin-
um voru flæktar í víðirótum. Laxinn
mun hafa verið nálægt 20 pundum.
(Björn J. Blöndal)
I