Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1964, Blaðsíða 12

Hver er
uppáhaldsmatur
eiginmannsins
Spurningunni svarar frú
Agústa Guðmundsdóttir Há-
síeinsveg 49, Vestmannaeyj-
um, eiginkona Ólafs Gunn
arsson verkfraeðings.
Ég er svo lánsöm að eiga
eiginmann, sem þykir all-
flestur matur góður. En
auðvitað sm.akkast matur-
inn misjafnlega vel. London-
lamb oe lambasteik eru í
miklu uppáhaldi, en þó
held ég að gæsastcik sé
mesti hátiðamaturinn. Ég
tala nú ekki um ef hann
hefur skotið hana sjálfur,
en því miður fæst gæs allt-
of sjaldan.
Gæsina matbý ég á eftir-
farandi hátt:
Fyrst er búið til soð af
hálsi og vsengjum, sem áður
er afvatnað n-.-jð innmatn-
um. Ég þerra gæsina vel og
strái salti og pipar yfir og
fylli hana með 400 gr. sveskj
um, 200 gr. eplum og 3-4
sneiðum af bacon. Síðan
sauma ég saman öll op og
bind fætur vel saman. Gæs-
in er sett í vel heitan ofn
svo góð skorpa myndist,
hitinn er síðan lækkaður
og steikt í nálega 3 klst.
Soði er ausið yfir gæsina
með stuttu millibili. Sósa er
siðan búin til úr fyrrnefndu
soði á venjulegan hátt og
bragðbætt iroð sinnepi og
rauðvíni.
VinsæXasti eftirrétturinn
er núna heit ískaka. Fyrst
er bakaður botn úr 125 gr.
smjöri, 100 gr. sykri, 2 eggj-
um og 125 gr. hveiti. Ég
hræri smjör, sykur og
eggjarauöur vel saman,
blanda síðan hveiti út í og
að lokum stífþeyttum eggja-
hvítum. Ég læt deigið siðan
í form (ca. 20x30 sm) og
baka í 15 mínútur. Þegar
þetta er búið er útbúinn
vanilluís og að síðustu mar-
ens, í það er notað 3 eggja-
hvítur, 2 teskeiðar edik og
150 gr. flórsykur. Eggja-
hvíturnar eru þeyttar vel
iroð edikinu og flórsykrin-
um bætt síðan í. Botninn er
látinn á eldfast fat eða bök-
unarplötu. ísinn er síðan
settur á miðjan botninn,
marensinn breiddur yfir
, og ískakan síðan sett inn í
vel heitan ofn í 5 mínútur
og borin svo á borð.

SIMAVIÐTALIÐ ----------
Leiklist og íþróttir
— Halló. Er þetta hjá Ragn-
arj 'Magnússyni prentara?
— Jú, ég skal ná í hann.
— Já, halló, þetta er Ragnar.
— Komdu blessaður, þetta er
Lesbók Morgunblaðsins.
— Já, sæll vertu. Ég á þó
ekki að fara að prenta Bókina
núna?
— Nei, nei, það er allt annað
og skemmtilegra, sem ég ætla
að ræða við þig. Viltu ekki í
fáum orðum segja okkur
í Símaviðtalinu hvað þú gerir
þér helzt til dægrastyttingar
þegar þú ert ekki að vinna
hérna hjá okkur?
— Já, það er nú kannske ekki
mikið frá að segja, en það,
sem ég fæst einkum við er
leiklist, nú og svo er ég mik-
ill íþróttaunnandi. — og eins
og svo margir aðrir safna ég
frímerkjum.
— Þið voruð með nýtt leikrit
í Bæjarbíói núna rétt fyrir
jólin, var það ekki?
— Jú, jú, það er enskt leik-
rit, Jólaþyrnar, sem gerist á
aðfangadag og jóladagsmorgun,
á prestssetri. Þetta er að mín-
um dómi bezta leikritið. sem
LeikfélaP Hafnarfjarðar hefur
tekið til meðferðar síðan ég
byrjaði að starfa með félaginu
árið 1958.
— Léku ekki með ykkur leik
arar úr Reykjavík?
— Það er ég nú hræddur
ALLLANGT er nú um lið-
ið síðan síðasti hljómplötu-
þáttur birtist og mikið kom-
ið á markaðinn af skemmti-
legum dansplötum síðan.
Skal því stiklag á stóru.
Hinir ensku Shadows sendu
frá sér ágæta plötu fyrir
nokkru með lögunum „Shin-
dig“ og „It‘s been a blue
day“, fyrra lagið heldur
plötunni uppi, í þessum
gamla og góða Shadows stíl
og að venju eru bæði lögin
vel leikin. Hinir amerísku
Shadows senda frá sér
hverja plötuna á fætur ann-
arri, sem.metsölu nær. Hin
síðasta er „Point panic“ og
„Waikiki run“, þetta eru
rhythmísk lög og liklegt að
þau geti orðið vinsæl hér, þó
ekki sé músik þeirra Surfar-
ismanna alltaf upp á marga
fiska. Roy Orbison heitir am
erískur söngvari, sem aldrei
hefur orðið vinsæll hér þó
flestallar plötur hans nái
metsölu í heimalandinu.
Nýjasta platan hans er „Blue
Bayou“ og „Mean woman
blues“ þetta er sérstaklega
góð plata, mjög vel sungin,
enda er Orbison annað og
meira en venjulegur rokk-
lagasöngvari, hann hefur
mikla rödd og fer einkar vel
með texta. Svo er það hún
um. Þau Gestur Pálsson, Em-
elía, Aróra og Jóhanna Norð-
fjörð, allt fyrsta flokks leik-
arar, sem ánægja var að starfa
með og mikið mátti af læra.
Annars voru dómar heldur vel-
viljaðir í garð okkar allra.
— Ætlið þið efcki að sýna
Jólaþyrna oftar?
— Jú, meiningin er að byrja
aftur núna eftir helgina, og
ferðast í næsta nágrenni, svo
sem á Suðurnesin og austur
fyrir fjall.
— Er mikill leikáhugi í
Hafnarfirði?
— Já, ég held ég megi segia
það. En það, sem einkum hefir
háð starfsemi okkar hjá Leik-
félaginu, er mannfæð. Þeir,
sem starfa í félaginu hafa
reyndar mikinn áhuga. ekki
vantar það, en okkur vantar til-
finnanlega fólk á öllum aldri.
— Hefur þú leikið í mörgum
leikritum?
— Já. í langflestum síðan
1958, og höfum við jafnan verið
með tvö stykki á ári. Oftast
hefir verið um gamanleiki að
ræða, enda virðast þeir að öllu
jöfnu gagna betur.
— En hvernig er nú aðstaðan
í Bæjarbíói?
— Ég má segja að hún sé
ekki sem bezt. Þrengsli eru
mikil, og að mínum dómi fer
efcki saman kvikmyndahús og
leifchús. Ég vil þó taka fram,
Skeeter Daives, sem var
orðin fræg fyrir ag syngja
kúrekalög þegar hún sneri
sínu kvæði í kross og fór
að syngja venjuleg dægur-
lög. Nýjasta platan hennar
er „I can‘t stay mad at you“
og „It was only a heart“.
Fyrra lagið heldur plötunni
uppi þó að bæði séu þau
góð enda er Skeeter litla
góð söng.kona. >á er það
að mjög góð samvinna hefir
verið við forstjóra bíósins og
'hann hliðrað til þegar því hefir
verið að skipta og sýnt lipurð.
— Hvaða leikrit hefur þú nú
haft mestan áhuga á að leika í?
— Tvímælalaust Jólaþyrnum,
einnig þótti mér gaman af hlut-
verki minu í Gerviknapanum,
sem leikið var fyrir nokkrum
árum, en þar hafði ég á hendi
eina af aðalrullunum.
— Finnst þér gaman að
standa í þessu. Er það ekki
þreytandi?
— Það er ákaflega interesant,
yngissveinninn Elvis Pres-
ley. Skömmu fyrir jól söng
hann tvö lög úr nýjustu
kvikmyndinni sinni inn á
plötu „Bossa nova baby“
og „Witohcraft", en myndin
heitir „Fun in Acapulco",
Þetta eru gjörólík lög, hið
fyrra mjög hratt, en það
síðara rólegt, en Elli kallinn
gerir þeim báðum góð skil,
og hefur „Bossa nova baby“
meira að segja náð góðri
sölu hér á landi sem annars
staðar.
Allmikið hefur komið út
af íslenzkum plötum undan-
farið og verður rætt um þær
í næstu hljómplötuþáttum.
að vísu fer mikill tími í það,
og áriægjan er líka nokkur þótt
oft sé maðux þreyttur.
— Hefurðu séð Hamlet og
Fangana í Altona?
— Nei, ekki enn þá, en hef
hug á því.
— Ferðu kannske ekki oft á
leikrit í Reykjavík?
— Jú, jú, maður lifandi. En
ég hef mestan áhuga á að sjá
verk, sem þeir Gísli og Baldvin
Halldórssynir hafa stjórnað.
Þeir eru mikilir hæfileikamenn
i leiikstjórn.
— En að hvaða leikriti, sem þú
■hefur séð, ertu einna hrifnast-
ur?
—Það er Allir synir mínir
eftir Miller.
— Og að lokum þetta um
leiklistina. Ertu efcki bjartsýnn
á framtíð leikfélaga hér á
landi?
— Það er ég. Sérstaklega eru
það gleðitíðindi, að ríkisvaldið
hyggst nú koma til móts við
leikfélög úti á landsbyggðinni
og styrkja þau fjárhagslega.
Eins og allir vita er mjög dýrt
að setja leikrit á svið, og því
flestum hinum smærri leik-
félaga ofviða að gera þau eins
vel úr garði og æskilegt væri.
En nú gæti þar orðið einhver
breyting á.
— Jæja Ragnar, heldurðu
ekki að FH-ingarnir séu búnir
að vera í handknattleiknum?
— Nei, nei, síður en svo. Ég
sá leikinn milli þeirra og KR
nú um daginn, og léku þá
margir ungir menn með FH,
sem lofa mjög góðu í framtíð-
inni, stæltir og sterkir strákar.
Það er ekkert vig það að at-
huga, þótt FH sé efcki alltaf
fslandsmeistarar, hinu er ekki
að neita að þeir eru ásamt
Fram bezta liðið og hafa sið-
ustu ár alltaf verið á toppinum.
En þó hinir ungu menn í FH
séu efnilegir, finnst mér full-
snemmt fyrir hina eldri að
hætta strax.
>ú ert mikill knattspyrnu-
unnandi?
— Já, þar er áhuginn mikill.
Ég á að heita formaður knatt-
spyrnuráðs Hafnarfjarðar, og
hef mikinn hue á að koma
knattspyrnunni í Hafnarfirði
úr þeim öldudal, sem hún hefur
verð i undanfarin ár. En að
sjálifsögðu verða þar allir að
leggjast á eitt.
12 LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
1. tölublað 1964.