Lesbók Morgunblaðsins - 31.05.1964, Blaðsíða 7

Sí&
<9^
Staldrað við Skógafoss
Kirkjubæjarklau-stri rnn níu-
leytið.
— Þegar menn höfðu borið
svefnpoka sína í hús, komið
sér vel fyrir og snætt, hófst
kvöidvaka. Hún var vel og
vandlega undirbúin, og höfðu
allir bekkirnir á takteinum
nokkur atriði, seim þeir höfðu
ætft. Þarna undu menn við
söng og leiki fram eftir kvefdi,
en að lokum var dans troðinn.
raun um það, að hún væTÍ
kommi. Mætti bezt marka það
af því, að þegar hún mjáJm-
aði, segði hún einatt MAÓ, en
þegar hún gæfi frá sér annars
konar hljóð, væri viðkvæðið
jafnan: SJÚ EN LÆ!
— A ' þriðja degi var lagt
af stað frá Kirkjubæjarklaustri
heim á leið. Við Hjörleifshöfða
var ein stúlkan í hópnum, Sól-
ey Ragnarsdóttir, kvödd, en
hún býr að Höfðabrekku. Að
lokinni kveðjuathöfn var haád-
ið að Vík í Mýrdal, en þar var
snæddur hádegisverður.
— Já, úrvalsfæða, bætir
Guðmundur við.
— Þegar við komum að
Skógaskóla, hugðu knatt-
spyrnuhetjurnar heldur en
ekki gott til glóðarinnar. Von-
ir þeirra urðu þó að engu, þeg-
ar sú tilkynning barst, að af
kappleiknum fyrirhugaða gæti
því miður ekki orðið. Ekki viss
um við hvers vegna, en okkur
fannst það skrýtið, því að úti
á túni voru namendur að
sparka í bolta.
— Við ætluðum lika að fá að
skoða byggðasafnið, en af ein-
hverjum ástæðum var það ekki
hægt heldur,
— Afram var haldið suður á
bóginn og farið um Fljótshlíð-
ina. Að Múlakoti var áð. Þar
læddust nokkrir spégaurar inn
í fjós og fengu sér mjólk að
drekka. Þegar þeir komu út
í sólskinið aftur, var engu lík-
ara en þeir hefðu dottið
á höfuðið ofan í mjólkurfötu.
— Nú var ekið að HvolsveJli
og eftir að menn höfðu þegið
þar beinleika, var haldið beint
súik í bæinn.
A,„™ ,
einu máli um að þetta ferða-
lag hefði verið góður punktur
aftan við skemmtilega skóla-
vem í Gagnfræðasköla verk-
náms.
aJL
Með gagsifrœ&íngum
I skólaferðaIagi
_ B m það leyti er skól-
amir ljúka störf-
um, fara nemendur í efstu
bekkjunum í ferðalag. Þeir
sem Ijúka bamaskólaprófi
fara jafnaðarlega í eins dags
férðalag, gagnfræðingar
fara.í þriggja daga ferðalag,
en menntaskólanemar
fiakka um í fimm daga.
Prófum í Gagnfræðaskóla
verknáms lauk í öndverð-
um maí en að þeim loknum
fóru gagnfræðingar í ferða-
lag að Kirkjubæjarklaustri.
Við báðum þá Bjarna Sív-
ertsen, Guðmund Óskarsson og
Hilmar Helgason að segja okk-
ur ferðasöguna. Þeir skipuðu
æðsta ráð skólafélagsins í vet-
ur og skipulögðu íerðaJagið í
samráði við Magnús Jónsson,
slcáiastjára.
— f ið lögðum af stað ária
morguns og ókum sem leið lá
austur fyrir fjalJ. Það var mik
ið sungið í bílunum á leiðinni,
en í sambandi við þessa ferð
var gefin út merkileg söngbók,
fjölrituð, sam nefndist „Eitt
pínulítið vísnakver". Eyrst í
stað voru menn ekki a eitt
sáttir um það, hvaða Jag skyldi
syngja, og söng þá hver það
lag, sem hann kaus sér helzt.
Á Selfossi var staldrað við
stundarkorn, en síðan var ek-
ið á Hvolsvöll, þar sem við
snæddum miðdegisverð.
— Já, það var nú matur í
Jagi, sagði Guðmundur, sæt-
súpa og gúllas. Daginn eftir
vorum við allir með einihverja
ótukt innvortis!
— Þarna keypti ég foriáta
derhúfu fyrir aðeins 14 krón-
ur, segir Bjarni. Sumir keyptu
sér neftóbak, og reyndist það
mjög vinsæl ráðstöfun.
— Næst var stanzað við
SeJjalandsfoss. Þar fóru nokkr-
ir á bak við fossinn og fengu
sér ókeypis sturtubað. Við
Skógafoss hittum við nemend-
dur úr Skógaskóla, og var rætt
um knattspyrnuleik milJi skól-
anna, þegar við kæmum aftur
frá Kirkjubæjarklaustri.
Þ
— Sf' egar við komum í
Vík í Mýrdal, bárust þau tíð-
indi, að Mýrdalssandur væri ó-
fær vegna sandfoks. Töldu bil
stjórarnir það óðræði að senda
ökutæki sín út í kafaldið óg
Gestur Magnússon, 1. farar-
stjóri, hafði frá ýmsu að segja
á leiðiuni
ræddu um það sín í milli að
srveipa bílaná segli. Til þess
kom þó ekki, því að eftir rúm-
an klukkutíma barst sú tíðinda
saga að sandurinn væri hætt-
ur að fjúka. Áfram var nú
haldið, og komurn við að
— S.y ftir að hafa snáett ár-
bít daginn eftir, skoðuðum
við umhverfi staðarins. Sumir
kJifu Systrastapa, sem þarna er
á næsta leiti. Uppganga á stap-
ann er ógerleg nema eftir járn-
festi, sem þar er. Við fórum
reyndar ekki sjálfir sökum loft
hræðslu, en þeir sem fóru
höfðu þá sögu að segja, að .
festin umrædda væri frernur
viðsjárverð — og lauslát.
— Eftir hádegið var haldið
að Lömagnúpi. Á leiðinni var
' staldrað við í Dverghömium.
Þar var yndislegt að vera í
glampandi sól. Þar er líka mjög
fallegt, smágerðar stuðlabergs-
myndanir. Einnig skoðuðum
við kirkjuna að Núpsstað. Þar
er gömul kirkja, mjög merki-
leg.
— Þarna í grenndinni voru
tveir kennarar skildir eftir með
veiðistengur sínar. Þeir dorg-
uðu í einhverju vatninu meðan
við fórum að Lómagnúpi. .Ann
ars var uppskeran hjá þeim
heldur rýr, tvær grindhoraðar
bleikjur. En þeir voru hinir
ánæigðustu samt sem áður.
— Um kvöldið var aftur sitt-
hvað til gamans gert. Til dæm-
is var mæJskukeppni, og áttu
þátttakendur að lýsa sjálfum
sér. Þá var hlegið dátt, eink-
um þegar einum félaga okkar
vafðist tunga um fót og tók
þá til bragðs að lýsa ketti, sem
hann hefur fóstrað. Kvaðst
hann hafa rannsakað pólitískar
skoðanir ldsu og komizt að
yíóa var yftr þröngrar brýr sl fara
Gudniundur Óskarsson, Bjarni Sívertsen og Hilmar Helgason njóta sólarinnar í Ðverghömmwi,
20. tölúblað 1964
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7